EAST RUTHERFORD, New Jersey — Argentyna zwyciężyła we wtorek 1:0 z Chile na stadionie MetLife w ramach Copa América, a jedyny gol Lautaro Martíneza w 88. minucie wprawił widzów w szał i pomógł drużynie Albiceleste wygnać duchy finałów z 2015 i 2016 roku.

Kibice Argentyny wybuchli ogłuszającym krzykiem, niektórzy podskakiwali zgodnie z kibicami na sąsiednich siedzeniach, inni zdejmowali koszulki, aby im pomachać, podczas gdy zawodnicy objęli się nawzajem na boisku. Podopieczni Lionela Scaloniego w końcu pokonali rywali, którzy przysporzyli im dwóch gorzkich porażek w Copa América. Tak, tym razem było to tylko w fazie grupowej, ale to miało znaczenie.

Argentyna pokonała Chile 22:3, naśladując statystyki finału z 2016 roku, notując stosunek 18:4, zanim poniosła porażkę w rzutach karnych. W tym emocjonującym i emocjonującym meczu napięcie w obu końcówkach wzrosło, co doprowadziło do konieczności zastosowania kar i czerwonych kartek. Ostatecznie jednak jedno uderzenie zrobiło różnicę.

Osiem lat temu na stadionie MetLife rozegrała się inna historia. I prawie kosztowało to Argentynę talent Lionela Messiego.

26 czerwca 2016 r. Argentyna stanęła w szranki z Chile w finale Copa América Centenario, dźwigając na barkach ciężar nadziei kraju. Ale nikt nie był bardziej niż Messi. Miliony fanów domagały się, aby pomścił wynik finału z 2015 r., kiedy Chile triumfowało w rzutach karnych, i zakończył 22-letnie oczekiwanie Argentyny na trofeum.

Pojawiły się jednak obawy, czy będzie w stanie poprowadzić drużynę w roli kapitana. Niektórzy fani Argentyny wątpili w jego umiejętności przywódcze, kwestionowali emocjonalny związek z tym krajem po przeprowadzce do Hiszpanii jako dziecko i krytykowali jego osobowość za pomocą etykiet takich jak „pecho frio” – taki, który gra z „zimną klatką piersiową” i bez pasji.

Chociaż Messi był często najlepszym zawodnikiem drużyny na boisku i czołowym strzelcem drużyny, nie zdołał jeszcze tego wykorzystać, zdobywając ważne trofeum. Napędzał Albiceleste osiągnął nowy poziom, ale niektórzy fani nadal uważali go za porażkę w reprezentacji narodowej po porażce w finale Pucharu Świata 2014 z Niemcami i finale Copa América 2015 z Chile.

Tendencja do porównywania Messiego z Diego Maradoną podsyciła dezaprobatę kraju – zauważając to Złota rura („Złoty Chłopiec”) sprostał oczekiwaniom dopiero po zdobyciu Pucharu Świata w 1986 roku i Złotej Piłki jako najlepszy zawodnik turnieju.

Jednak docierając do finału w 2016 roku, Argentyna miała nadzieję, że Messi w końcu zakończy długie oczekiwanie kraju. Około 82 026 widzów na stadionie MetLife, największej widowni meczu piłki nożnej w historii New Jersey, obejrzało zacięty mecz, który w pierwszej połowie zakończył się czerwoną kartką dla obu drużyn. Chilijski Marcelo Diaz opuścił boisko w 28. minucie, a Argentyńczyk Chwilę później odchodzi Marcos Rojo.

Ostatecznie dzięki dobrej defensywie obu stron mecz zakończył się remisem 0:0 w ciągu 120 minut, co wymusiło rzuty karne pomiędzy obiema drużynami drugi rok z rzędu. Messi podszedł do akcji, aby wykonać pierwszy rzut karny dla Argentyny, ale posłał piłkę w trybuny, a na całym świecie rozległy się zbiorowe westchnienia. Chociaż jego kolega z drużyny, Lucas Biglia, również nie wykorzystał rzutu karnego, zapewniając Chile triumf w serii rzutów karnych 4:2, w następstwie meczu winę zrzucono na Messiego.

Kamera przeniosła się na zaniepokojonych kibiców Argentyny znajdujących się na stadionie, po czym pokazała zrozpaczonego Messiego na boisku. Chwilę po meczu, w środku spirali spadkowej, pełen emocji Messi po raz kolejny zszokował świat bezprecedensowym oświadczeniem: „Skończyłem grać z reprezentacją narodową”.

Jeden z najwybitniejszych zawodników świata, mogący się poszczycić wieloma nagrodami Złotej Piłki oraz tytułami Ligi Mistrzów i LaLigi, zakończył karierę w Argentynie bez większego trofeum. „Starałem się, jak mogłem” – powiedział Messi. „Próbowałem wszystkiego, co możliwe. Boli mnie to bardziej niż kogokolwiek innego, ale oczywiste jest, że to nie dla mnie. Bardziej niż ktokolwiek inny chcę zdobyć tytuł z reprezentacją, ale niestety tak się nie stało”.

Na szczęście dla Argentyny i fanów piłki nożnej na całym świecie decyzja ta trwała tylko do połowy sierpnia. Następnie Messi poprowadził swoją drużynę narodową do Copa América 2021, Mistrzostw Świata w 2022 roku i Finalissimy w 2022 roku.

Teraz, jakieś 2919 dni po „emeryturze” na boisku, Messi powrócił na MetLife Stadium jako kapitan, zaledwie dzień po świętowaniu swoich 37. urodzin. Osiem lat później ponownie poprowadził Argentynę jako kapitan, ale kibice nie kwestionują już jego zdolności do przewodzenia, jego oddania, lub osobowość.

Zamiast tego fani wyrazili wdzięczność za chwile ogromnej radości, jaką im dał, za pomocą flag, banerów i zdjęć z Mistrzostw Świata. Krytyka i obawy z 2016 r. przerodziły się w okrzyki radości i skandowanie „Messi! Messi! Messi!” w 2024 r.

Imię Messiego wywołało najgłośniejsze wiwaty, gdy jego skład odbił się echem w całym MetLife, a koszulki z numerem 10 zapełniły trybuny. Kiedy próbował oddać celny strzał lub inicjował stworzenie okazji do zdobycia bramki, kibice natychmiast wykonywali gest „skłonu”, śpiewając jego imię.

Był bliski zdobycia trzech bramek, raz trafił w słupek, a w pierwszej połowie potrzebował leczenia ze względu na problem z udem. Jednak gdy jego rzut rożny w końcówce spowodował spustoszenie, Martínez oddał zwycięzcę i poprowadził Argentynę do drugiego zwycięstwa w fazie grupowej Copa América 2024, które zapewniło mu miejsce w rundzie pucharowej. (T Albiceleste prowadzi w Grupie A, ma trzy punkty przewagi nad drugą w tabeli Kanadą i ma jeszcze do rozegrania ostatni mecz fazy grupowej.)

„Jedyne, co pozostało po ośmiu latach, to stadion” – oświadczył później Scaloni.

Rzeczywiście, łzy, rozczarowanie i mroczne deklaracje z 2016 roku wydają się teraz odległym wspomnieniem, które Messi może pozostawić w przeszłości.