Nareszcie wiem, jak to jest prowadzić furgonetkę z lodami. Za kierownicą jednego z pierwszych w pełni elektrycznych kamperów Volkswagena jestem najpopularniejszym facetem na drodze. Głęboko w Sussex Downs grupy mężczyzn przed pubami uderzają się łokciami i wskazują palcami. Inni kamperowicze mówią „Wow!” na rondach. Ilekroć mój partner i ja parkujemy, nieznajomi podchodzą do mnie i pytają, czy mogą zajrzeć do środka.

Furgonetka ma wiele do zaoferowania. VW Type 2, po którym jest stylizowany, został wprowadzony na rynek w 1949 roku i stał się ikoną XX-wiecznej kontrkultury (Typem 1 był Garbus). Furgonetki były początkowo produkowane z siedzeniami lub bez, ale wkrótce inne firmy, takie jak Westfalia i Dormobile, dodawały łóżka, kuchenki, a czasem podnoszone dachy, aby przekształcić je w kampery — idealną bazę na surfingowe safari lub alternatywną przygodę. Nic dziwnego, że furgonetka stała się znana jako hipis-mobile.

Może dziwić, że VW tak długo zarabiał na tym kulturowym kapitale, ale odrodzenie to trwa już 22 lata. Firma pokazała swój pierwszy samochód koncepcyjny Microbus w stylu retro na targach motoryzacyjnych w Detroit w 2001 roku, ale postępy utknęły w martwym punkcie, a następnie nacisk przesunął się na stworzenie wersji z napędem elektrycznym. Po trzech kolejnych wersjach teaserowych pokazów motoryzacyjnych, pierwszy ID Buzz w końcu zjechał z linii produkcyjnej pod koniec zeszłego roku. Oczekiwanie służyło tylko wzbudzeniu oczekiwania — nawet jeśli ostateczny wynik krzyczy bardziej „yuppie” niż „hipis”.

Od wzornictwa inspirowanego stylem vintage po opcje kolorystyczne Bassett’s Allsorts i przestronne wnętrze, dla zamożnych nabywców o nostalgicznym zacięciu, obiecuje być zarówno oznaką czyjegoś kochającego zabawę ekologicznego referencji, jak i użytecznym sposobem poruszania się. I kup to, co mają — w marcu ogłoszono, że na niektóre specyfikacje (w tym niezbędne dwukolorowe malowanie) listy oczekujących trwają nawet 18 miesięcy.

Podobnie jak jego przodek, ID Buzz jest dostępny z siedzeniami lub bez, ale VW twierdzi, że wypuści własną wersję kampera, ID California, w 2025 roku. kamper XXI wieku — aw ten weekend testuję jeden z najwcześniejszych egzemplarzy, który ruszył w drogę i pierwszy w Wielkiej Brytanii, który można wypożyczyć. Dostępny w Wild Drives z siedzibą w Brighton od 150 funtów za noc, konwersja została wykonana przez Love Campers w pobliskim Lewes. Jego inżynierowie zmieścili z tyłu furgonetki płytę indukcyjną zasilaną energią słoneczną, zlewozmywak, lodówkę i rozkładane łóżko, a pod kanapą schowano lodówkę i tyle szafek, ile można zmieścić w kompaktowej przestrzeni.

Po przejechaniu naszej drogi z nadbrzeża w Brighton przez Sussex do naszego kempingu w pobliżu Rye (gdzie dostrzegam kampera z lat 90. wraz ze zwykłym tłumem nowoczesnych, luksusowych samochodów dostawczych VW California), otwieramy drzwi bagażnika Buzza, aby sprawdzić nasz dom na noc. Wykończony ekologicznymi bambusowymi blatami i okładziną wewnętrzną (oraz śliską bambusową pościelą), jest wysokiej klasy, ale niezaprzeczalnie spartański. Nie ma tu łazienek, a małe podwójne łóżko jest przytulne, więc musisz bardzo lubić swojego towarzysza podróży.

Tymczasem na miejscu kierowcy Volkswagen położył się na dzwonkach i gwizdkach. Jako wprowadzenie do jazdy samochodem elektrycznym ID Buzz jest rewelacją. Jest komicznie, radośnie łatwy w prowadzeniu. VW wyraźnie też to wie; nasz pojazd jest wyposażony w pedały przyspieszenia i hamulca oznaczone ikonami odtwarzania i pauzy.

Dźwignia za kierownicą steruje trybem jazdy (w tym sprytnym „hamowaniem rekuperacyjnym”, które ładuje akumulator, gdy zwalniasz, aby zwiększyć zasięg). Dzięki silnikowi o mocy 150 kW jest bardzo żwawy pomimo swojej masy 2500 kg, a także zwinny i pewny na drodze — w wyraźnym przeciwieństwie do niektórych oryginalnych Type 2, które radziły sobie jak łódź.

VW już dawno opanował integrację ze smartfonem, a podłączenie mojego iPhone’a do CarPlay było bezproblemowe. 10-calowy ekran dotykowy jest łatwo dostępny i wystarczająco duży, aby czytanie map było dziecinnie proste. Wyjątkową cechą jest jednak opcjonalny aktywny tempomat i utrzymywanie pasa ruchu, które utrzymują bezpieczną odległość za poprzedzającym pojazdem i radośnie sterują za Ciebie. Żądany zasięg około 250 mil na jednym ładowaniu to dużo na weekendowego gallivanta; Buzz prawdopodobnie nie jest wyborem na epickie transeuropejskie wycieczki drogowe, ale prawdopodobnie i tak nie jest wystarczająco duży na tego rodzaju trekking.

Oczywiście jest w tym wszystkim sprzeczność. Trudno twierdzić, że duch wolnej miłości pierwotnego kampera został przywrócony w pojeździe, którego najtańszy model osobowy zaczyna się od prawie 60 000 funtów, a konwersje kamperów sięgają tysięcy. A potem bezproblemowa integracja GPS i Spotify nie wyczaruje tej samej magii, co mapa z oślimi uszami, niechlujnie oznaczona w długopisie i radio tranzystorowe wiszące na lusterku wstecznym.

Zastanawiam się, czy po drodze nie zgubiono czegoś istotnego. Ale rano, z czajnikiem i kubkami bezpiecznie schowanymi, kierujemy się na wschód, na niekończące się kamieniste plaże Dungeness. Siadam z powrotem na siedzeniu kierowcy, mój partner odpala playlistę #VanLife, włączam silnik elektryczny w tryb Drive, wciskam pedał Play i drogi rozwijają się przed nami. Nasze adorujące tłumy czekają. Buzz to idealna ucieczka od codzienności — nawet jeśli tylko na weekend.

Najpierw dowiedz się o naszych najnowszych historiach — obserwuj @ftweekend na Twitterze