Podczas gdy prezydent Turcji Recep Tayyip Erdogan i premier Węgier Viktor Orban przytaczali różne zastrzeżenia wobec przystąpienia Szwecji, której zaawansowane wojsko zwiększy siłę bojową NATO, ich wspólny status jako utrzymujących się zdolność dowolnego państwa członkowskiego do zakłócania szeroko popieranych priorytetów sojuszu.

Siłacze są problematycznymi, choć ważnymi sojusznikami z NATO: Erdogan, świeżo po zwycięstwie wyborczym, które ugruntowało ponad dwie dekady władzy, oraz Orban, który utrzymuje ciepłe stosunki z Putinem i odrzuca część europejskiej pomocy dla Ukrainy, spotykają się z krytyką za anty- praktyk demokratycznych, ale także uznanie ich wojskowego i innego wkładu w sojusz.

Spór o przystąpienie Szwecji, który wymaga sfinalizowania zgody prawodawców tureckich i węgierskich, nie tylko stanowi zagrożenie dla celu Bidena, jakim jest wymachiwanie swoim zarządzaniem silnym NATO, ale służy jako przypomnienie innych różnic, które nękają sojusz, w tym pęknięć w poziom wydatków wojskowych, droga Kijowa do członkostwa, a ostatnio decyzja Białego Domu o dostarczeniu Ukrainie amunicji kasetowej.

Alexander Vershbow, weteran dyplomacji USA, który służył jako zastępca sekretarza generalnego NATO, powiedział, że pokonywanie różnic wewnętrznych jest „kosztem prowadzenia interesów” dla organu opartego na konsensusie, takiego jak NATO, którego sojusznicy, co najważniejsze, muszą również zobowiązać się do wysłania swoich żołnierzy do chronić się nawzajem w razie potrzeby.

„W ostatecznym rozrachunku NATO nigdy nie zostało sparaliżowane, gdy w grę wchodzi coś o absolutnie żywotnym znaczeniu” — powiedział Vershbow, który obecnie jest członkiem Rady Atlantyckiej. „To jest najważniejsze”.

Szczyt 11-12 lipca odbywa się w czasie, gdy ukraińscy przywódcy pilnie apelują o dodatkowe uzbrojenie z Zachodu, w tym samoloty myśliwskie. musiał zwyciężyć w zaciekłej operacji odzyskania terytorium zajętego przez Rosję. Naciskają też na wyraźniejszą ścieżkę do przystąpienia do NATO.

Inwazja Putina na Ukrainę w 2022 roku wstrzyknęła NATO, stworzyła w 1949 r., gdy rysowano linie bitwy zimnej wojny, z odnowioną pilnością, gdy sojusznicy wzmacniają obronę przed tym, co większość postrzega jako ponowne zagrożenie ze strony Rosji. Chociaż samo NATO nie dostarczyło broni Ukrainie, służyło jako forum koordynujące masowy wzrost poparcia Zachodu dla Kijowa.

Podobnie jak Finlandia, która zakończyła proces akcesyjny w kwietniu, Szwecja porzuciła dziesięciolecia niezaangażowania wojskowego w odpowiedzi na inwazję Putina. Pomimo decyzji Erdogana o wycofaniu sprzeciwu swojego rządu wobec członkostwa Finlandii w marcu, odmówił zatwierdzenia przystąpienia Szwecji, powołując się na dodatkowe skargi.

Dyplomaci teraz walczą – po miesiącach wyrażania pewności, że szczyt się rozpocznie Wilno dałoby szansę uczczenia akcesji Szwecji — przekonania Węgier, a zwłaszcza Turcji, do wysłania sygnału, że oni pozwoli przystąpieniu Sztokholmu do przodu.

Powody sprzeciwu Turcji wobec członkostwa Szwecji obejmują, zdaniem Ankary, odmowę ekstradycji osób, które uważa za terrorystów, w tym członków Partii Pracujących Kurdystanu (PKK) i ruchu oskarżonego o próbę obalenia tureckiego rządu w 2016 r. Turcja również skarżyła się o protestach przeciwko Erdoganowi w Szwecji i demonstracjach, podczas których palono Koran.

Skargi te współgrały z populistyczną retoryką, której Erdogan używał w domu, w tym podczas wybory prezydenckie w maju, kiedy przedstawił swoich przeciwników jako sympatyzujących z kurdyjskimi bojownikami i wrogów tradycyjnych muzułmańskich wartości rodzinnych, tematy, które odbiły się echem wśród wyborców nacjonalistycznych i zwolenników Erdogana.

Erdogan powtórzył te tematy na początku tego tygodnia, nazywając spalenie Koranu w Sztokholmie podczas muzułmańskiego święta Eid al-Adha w zeszłym miesiącu „haniebnym czynem”, który nie był „odosobnionym incydentem”.

Podczas gdy wysocy urzędnicy USA i NATO twierdzą, że Sztokholm spełnił warunki określone w zeszłym roku, aby rozwiać obawy Ankary dotyczące bezpieczeństwa – w tym zmianę konstytucji i zatwierdzenie surowszych przepisów antyterrorystycznych – Erdogan odmówił wysłania szwedzkiego protokołu akcesyjnego tureckim prawodawcom.

Sinan Ulgen, starszy wykładowca Carnegie Europe w Brukseli, powiedział, że chociaż stanowisko Turcji w sprawie Szwecji miało „wewnętrzny wymiar”, co Erdogan wykorzystał do zdobycia poparcia politycznego, jego sprzeciw „nigdy nie był tylko narzędziem wyborczym”. Ulgen powiedział raczej, że jest to chip pośredniczący uzyskać kluczową koncesję od Stanów Zjednoczonych.

Urzędnicy i analitycy twierdzą, że kosztem przyzwolenia Turcji wydaje się być umowa o wartości 20 miliardów dolarów na amerykańskie myśliwce F-16, umowa, którą administracja Bidena poparła ze względu na wzmocnienie wschodniej obrony NATO, ale która od dawna spotyka się z oporem na Kapitolu.

Na tym etapie zatwierdzenie przez Turcję kandydatury Szwecji do NATO „ma więcej wspólnego z tym, co Stany Zjednoczone ostatecznie zrobią, a czego nie, niż z tym, co zrobiła Szwecja” – powiedział Ulgen.

Podczas gdy senator Robert Menendez (DN.J.), przewodniczący Senackiej Komisji Spraw Zagranicznych, od dawna sprzeciwia się sprzedaży F-16 z powodu praw Turcji i jej antagonistycznego stanowiska wobec innego członka NATO, Grecji, przeciwników umowy mnoży się w miarę jak wydłużyło się opóźnienie w przystąpieniu Szwecji. Ustawodawcy, w tym przywódca mniejszości senackiej Mitch McConnell (R-Ky.), mówią teraz, że nie poprą sprzedaży myśliwców, dopóki Turcja nie ustąpi.

U podstaw tańca Erdogana ze Szwecją leżą złożone relacje jego kraju z Rosją, z którą Turcję łączy głębokie więzi gospodarcze oraz historia zawierania umów i rywalizacji. Podczas gdy zarówno Erdogan, jak i Putin postrzegają siebie jako przeciwwagę dla potęgi USA, ich kraje znalazły się po przeciwnej stronie konfliktów, w tym w Libii i Syrii.

Po zestrzeleniu przez Turcję rosyjskiego myśliwca w 2015 roku Rosja zawiesiła lukratywny napływ turystów na tureckie wybrzeże Morza Śródziemnego i import tureckich produktów rolnych.

Stosunki Turcji z Rosją były częstym punktem spornym z Waszyngtonem. Kiedy Ankara nabyła zaawansowany rosyjski system obrony powietrznej, Waszyngton odpowiedział sankcjami i usunął Turcję z programu myśliwców F-35, co dało Putinowi podwójną wygraną: incydent stworzył klin w NATO i uniemożliwił rozmieszczenie zaawansowanych samolotów w pobliżu wojsk rosyjskich w Syrii.

Innym razem te powiązania przynosiły korzyści Zachodowi, na przykład kiedy Turcja pomogła wynegocjować umowę między Moskwą a Kijowem dotyczącą wznowienia ukraińskiego eksportu zboża przez Morze Czarne lub zorganizować wymianę ważnych jeńców wojennych.

„To skomplikowana, pełna niuansów relacja” — powiedział o związkach Turcji z Rosją David Satterfield, który był ambasadorem USA w Turcji, a obecnie jest dyrektorem Baker Institute for Public Policy na Rice University. „Ale ostatecznie jest to coś, co jako członek NATO uważamy za wartościowe dla sojuszu”.

Dyplomaci zwracają uwagę, że Ankara, która dowodzi drugimi co do wielkości siłami lądowymi NATO i wysłała wojska do udziału w sojuszu misjach, w tym w Afganistanie, wnosi cenny wkład. Turcja była również niezawodnym zwolennikiem Ukrainy, sprzedając broń drony do Kijowa jeszcze przed inwazją Putina w 2022 roku.

W międzyczasie urzędnicy na Węgrzech przytaczali różne powody odmowy ratyfikacji przez ich kraj przystąpienia Szwecji do UE, od tego, co powiedział rzecznik rządu, o chęci Sztokholmu, by „zmiażdżyć Węgry”, po „rozpadający się tron ​​moralnej wyższości” tego kraju nordyckiego.

Ale węgierskie przeszkody nie dotyczą Szwecji, a bardziej silnych powiązań Orbana z Erdoganem, powiedział Peter Kreko, dyrektor budapeszteńskiego think tanku Political Capital. – Z jednej strony Turcja jest wzorem do naśladowania – powiedział. „Po drugie, jest to ideologiczne źródło inspiracji. Trzeci, [Turkey is] bardzo ważnym partnerem w handlu, nie tylko na szczeblu krajowym, ale także w kręgach biznesowych bliskich rodzinie Erdogana i rodzinie Orban”.

Węgry znajdują się poza NATO ze względu na ciepłe więzi Orbana z Putinem, sceptycyzm tego kraju co do celów wojennych Ukrainy i odmowę zezwolenia na transport broni na Ukrainę przez swoje terytorium. Orban spotyka się z krytyką za swoje praktyki rządzenia, wielokrotnie ścierając się z Unią Europejską w kwestii swojego podejścia do migracji i praworządności. Podobnie jak Turcja, Węgry zwróciły się do Rosji, aby pomogła utrzymać swoją gospodarkę na powierzchni.

Minister spraw zagranicznych Węgier Peter Szijjarto powiedział, że Budapeszt nie będzie sam blokował szwedzkiej oferty. Jeśli nastąpi zmiana stanowiska Turcji, „oczywiście dotrzymamy obietnicy, że Węgry nie będą wstrzymywać żadnego kraju pod względem członkostwa” – powiedział dziennikarzom w zeszłym tygodniu.

Senator James E. Risch (Idaho), czołowy republikanin Senackiej Komisji Spraw Zagranicznych, powiedział, że starania Turcji o zapewnienie ustępstw niezwiązanych z przystąpieniem Szwecji do NATO skłoniły go do postawienia pytania, czy kraje, które stanowią przeszkodę dla szerszej misji sojuszu, powinny w ogóle być jego członkami. .

„Słuchaj, kiedy masz taki sojusz z… 31 krajami, ważne jest, aby każdy kraj rozwiązywał problemy w najlepszym interesie sojuszu, a nie jako coś, co leży w ich własnym najlepszym interesie, szczególnie jeśli jest to nieistotne dla fundacji lub cel sojuszu” – powiedział dziennikarzom.

Takie wewnętrzne wyzwania były widoczne w okresie poprzedzającym szczyt w Wilnie, ponieważ regionalne i frakcyjne podziały co do tego, kto najlepiej zastąpi Jensa Stoltenberga na stanowisku następnego sekretarza generalnego NATO przed jego spodziewanym odejściem latem tego roku, doprowadziły do ​​jego przedłużenia o kolejny rok.

Ale dyplomaci twierdzą, że NATO przez dziesięciolecia radziło sobie z poważnymi wyzwaniami wewnętrznymi, zauważając, że Francja, jeden z najbardziej wpływowych członków sojuszu, wycofała się z dowództwa wojskowego NATO w proteście w latach sześćdziesiątych. Paryż powrócił do dowództwa wojskowego dopiero w 2009 roku.

„NATO przetrwało to w przeszłości” – powiedział Satterfield. „I wytrzyma ten”.

Ryan i Hauslohner zgłosili się z Waszyngtonu. Rauhala relacjonował z Brukseli; Fahim relacjonował ze Stambułu; Morris relacjonował z Berlina.