Jeden z najstraszniejszych koszmarów rodzica staje się rzeczywistością Zniknął w nocy (teraz na Netflixie), napięty włoski thriller-tajemnica o ojcu, którego dzieci po prostu, wiecie, znikają w nocy. Reżyseria: Renato De Maria (Bezlitosny, Okradanie Mussoliniego), film jest nową wersją hiszpańskiego thrillera Patxi Amezcua z 2013 roku Septimo (znany jako 7 piętro)z Riccardo Scamarcio (kilka Jan Wicks) i Annabelle Wallis (Złośliwy, Peaky Blinders) na czele obsady. Ten nowy film jest bardzo w stylu Hitchcocka, który źle traktuje człowieka, marionetkuje swojego bohatera przez serię zawiłości i frustracji, które mogą się na końcu opłacić, jeśli wszyscy zaangażowani będą pilni i oddani – a tak właśnie jest.

Sedno sprawy: W jednej chwili pływają w pięknych wodach u wybrzeży Włoch z dziećmi, w drugiej są zaparkowani na rozprawie rozwodowej z prawnikami. Takie jest życie. Pietro (Scamarcio) i Elena (Wallis) osiągnęli etap nie do pogodzenia różnic, a teraz chodzi o opiekę i o to, kto co dostanie. Jej prawnik wskazuje na długi hazardowe Pietra, a jego prawnik wskazuje na problemy Eleny z narkotykami – ale Pietro wtrąca się, gra to ze współczuciem i mówi, że problem z lekami przeciwbólowymi pojawił się, gdy przepisana dawka przerodziła się w uzależnienie. Czy zwracasz na to uwagę? Mam nadzieję, że tak. Może to być istotne później.

Pietro wydaje się być całkiem miłym facetem. Popełnił kilka błędów i wydaje się, że jest bliski wyjścia z kłopotów. Jest kwestia bycia winnym facetowi trochę forsy – 250 tys. euro, co nie jest niczym – ale jest dobry z dziećmi i przerabia starą farmę na pensjonat. Widzimy, jak wchodzi w interakcję z Nico (Massimiliano Gallo), który jest trochę obleśny, i odnosimy wrażenie, że Pietro próbuje zdystansować się od podejrzanych działań z przeszłości, takich jak te, które ten facet Nico prawie na pewno robi. Mam na myśli, że jego łódź jest o wiele większy niż Pietro, na co jego dzieci nie wahają się zwrócić uwagi, gdy on się lekko krzywi. Tak czy inaczej, to noc Pietro z małymi łobuzami. Kładzie Giovanniego (Lorenzo Ferrante) i Biancę (Gaia Coletti) do łóżka, otwiera piwo i odpala jointa, oglądając mecz. Chwilę później sprawdza dzieci, ale ich nie ma. Przeszukuje całą posesję – w górę i w dół, tu i tam. Nigdzie ich nie widać. Co się dzieje? Wygląda na to, że zostali TYTUŁ FILMU.

Dzwoni do Eleny, wściekły. Ona jedzie na farmę. Napięcia małżeńskie odkłada na bok, w każdym razie w większości. Pietro odbiera telefon: musi wykrztusić 150 tys. euro okupu, albo coś. Nie ma takich pieniędzy. Kto ma? Elena wie: Nico. Pietro mówi: ojej, nie ten facet a Elena jest taka jaki mamy inny wybór? i tak idzie do Nico, która mówi OK, możesz wziąć pieniądze, ale najpierw musisz zrobić dla mnie małą rzecz.. A tym małym czymś jest to, że Pietro zabierze swoją łódź na szybką, trzygodzinną wycieczkę do Grecji, aby odebrać „przesyłkę” dla Nico. Jestem pewien, że to tylko stosy starych gazet lub kolekcjonerskie figurki Precious Moments, coś w tym stylu, i wcale nie narkotyki, wcale. Więc biedny, zdesperowany Pietro dostaje pożegnalnego i szczęśliwego pocałunku od Eleny (woo woo), a następnie wskakuje na swoją łódź, aby przez resztę filmu wyglądać na spoconego i podejrzanego, ale tylko dlatego, że wszystko idzie tak oszałamiająco dobrze, bez żadnych problemów, nosirree. Ale to kłamstwo! Idzie raczej kiepsko! Nie byłby to zbyt dobry film, gdyby miał idealnie cudowny wieczór, prawda?

Jakie filmy Ci to przypomni?: Pietro nie występuje w filmie o takiej skali, ambicji i względnym budżecie jak Północ, północny zachódale z pewnością przychodzi mi na myśl historia o zdenerwowanym mężczyźnie uciekającym.

Występ warty obejrzenia: Szeroko otwarte, wyraziste oczy Scamarcio zostały wykorzystane bardzo skutecznie, gdy wcielił się w niepokojąco udręczonego protagonistę – w filmie, w którym większy nacisk kładzie się na fabułę niż na postacie.

Pamiątkowy dialog: Biedny Pietro postanawia, że ​​musi wykonać szkicowy plan Nico: „Nie mam wyboru. To ja to spieprzyłem. Naprawię to teraz”.

Seks i skóra: Nic.

Nasza opinia: Żaden szczegół nie jest zbyt mały w pierwszym akcie Zniknął w nocy – nigdy nie wiesz, który z nich zapowiada ważne przyszłe wydarzenia lub może być bardzo ważnym zabiegiem fabularnym w trzecim akcie. To właśnie jest ten rodzaj filmu: Głupi i nieprawdopodobny, ale ściśle wyreżyserowany przez De Marię, którego celem jest trzymanie nas w napięciu i sprawienie, byśmy czuli się wyczerpani i emocjonalni, i tak uwikłani w zirytowaną spiralę Pietra w dół, w kierunku możliwego szaleństwa, że ​​nie zobaczymy tego, gdy zacznie wyciągać dywany spod nas.

Tak, ten film jest sztuczny i zbyt schludny w wykonaniu pozornie bezsensownych szczegółów, na które prawdopodobnie nie zwracałeś uwagi, w dążeniu do bycia och-tak-sprytnym. Ale jeśli wyrzucisz swoje zawieszenie niedowierzania za burtę rekinom na 90 minut, będziesz się bawił jego małą intrygą spisku gaslightingu i udręczoną grą Scamarcio, i docenisz, jak De Maria buduje napięcie tak bardzo kusząco blisko punktu krytycznego, a mianowicie, gdy przestajemy wierzyć i zaczynamy się śmiać. Nie jestem pewien, czy zakończenie jest w pełni satysfakcjonujące – ciągle powtarzałem Lepiej, żeby wkrótce pojawił się tu jakiś soczysty, przeciwny but – ale po wykonaniu obliczeń, byłem bardziej pochłonięty tą historią niż nie.

Nasze wezwanie: Nikt nie wymyśla kół na nowo Zniknął w nocyale jeśli chodzi o szybką rozrywkę w postaci dreszczowca przy popcornie, można trafić o wiele gorzej. OBEJRZYJ TO.

John Serba jest niezależnym pisarzem i krytykiem filmowym mieszkającym w Grand Rapids w stanie Michigan.