Tak naprawdę nie lubię kotów, a mimo to siedzę w sobotni poranek, lekko skacowany, wpychając sobie popcorn w twarz i oglądając na dużym ekranie setki filmów z kotami.

Witamy na Cat Video Fest, który jest mniej festiwalem niż filmem — właściwie 73-minutowym medleyem filmów o kotach zebranych z całego świata i wyświetlanych w ponad stu kinach w USA i Kanadzie, żeby być precyzyjnym. Wydarzenie to stale się rozwijało przez ostatnie kilka lat. Edycja z 2024 r., która odbyła się 3 i 4 sierpnia, przyniosła 280 000 USD, podwajając dochód z 2023 r. i zbierając prawie 30 000 USD na rzecz lokalnych schronisk dla zwierząt i organizacji zajmujących się dobrostanem zwierząt. Ze względu na sukces filmu prawie połowa partnerów kinowych Cat Video Fest (w tym IFC Center na Manhattanie, gdzie go widziałem) dodała daty.

Cat Video Fest jest zarządzany przez Willa Bradena, który pomagał w organizacji wydarzenia we współpracy z Walker Art Center w Minneapolis, zanim przejął je w 2016 r. Braden, który prowadzi festiwal niezależnie, mówi, że jedną trzecią roku spędza na zbieraniu klipów, uzyskiwaniu pozwoleń od twórców treści i śledzeniu filmów w arkuszu kalkulacyjnym Excel; jedną trzecią roku na montażu filmu; a jedną trzecią roku na koordynacji z dystrybutorem Oscilloscope Labs i zajmowaniu się prasą.

„To moja praca na pełen etat. Na moich wizytówkach jest napisane, że oglądam filmy z kotami” – opowiada Braden Różnorodność„Chociaż powiem, że moja żona jest nauczycielką pierwszej klasy w szkole publicznej i zarabia trochę więcej ode mnie rocznie”.

Braden ukończył Seattle Film Institute w 2006 roku, a w tegorocznym reelu pojawia się jego własny cykl krótkich filmów „Henri” o „przygnębionym francuskim kocie egzystencjalnym”. „Nie miałem takiego planu, kiedy byłem w szkole filmowej, ale na pewno nie myślałem, że zostanę kolejnym Martinem Scorsese” – śmieje się. „Dopóki ludzie będą się śmiać i dopóki będziemy zbierać pieniądze dla kotów w potrzebie, będę miał najlepszą pracę na świecie, tak długo, jak będę chciał”.

Najlepsze w Cat Video Fest jest to, że jest dokładnie tym, czym myślisz, że jest: 73 minuty nieprzerwanych filmików z kotami. Wygląda jak zdrowa kapsuła czasu wczesnego internetu YouTube, a może kanału Facebook Twojej babci. To I Can Has Cheezburger?: The Movie. Nie ma większej narracji ani nawet jednolitości między klipami. Niektóre są w formacie pionowym, podczas gdy inne wypełniają szeroki ekran. Niektóre mają podpisy i emotikony rozrzucone po całej klatce. Niektóre są w wysokiej rozdzielczości, a inne, aby pożyczyć zwrot z wczesnego YouTube, są nagrywane tosterem.

Są zrzędliwe koty, zadziorne koty, pomocne koty, przytulne koty. Koty grające na pianinie. Koty wkurzające psy. Koty skaczące ze skał przy dźwiękach parkourowego otwarcia „The Office”. Koty karmiące piersią przy dźwiękach Stewiego z „Family Guy” mówiącego „Mamo, mamusia, mama” itd. Koty wspinające się po ścianach kuchni przy dźwiękach dubstepowego remiksu „Spider Pig” z „The Simpsons Movie” z 2007 roku.

Filmy są starannie wyszukiwane i selekcjonowane przez Bradena, który mówi, że ogląda 15 000 filmów z kotami rocznie i wybiera około 200 do nagrania. „Zobaczysz rzeczy z innych krajów, rzeczy, które jeszcze nie są dostępne w Internecie, rzeczy z filmów studenckich” — obiecuje Braden. Wie, że doświadczenie musi być wystarczająco kuszące, aby wyciągnąć ludzi z łóżka i zaprowadzić do kina. „Poza tym, gdy oglądasz filmy z kotami w domu, prawdopodobnie nie zbierasz żadnych pieniędzy na schroniska” — dodaje.

Ale najlepszą częścią Cat Video Fest jest śmiech dzieci, który rozbrzmiewał w całym IFC Center i rozgrzewał nawet moje neutralne wobec kotów serce. A gdy kandydat na wiceprezydenta JD Vance ubolewa, że ​​„bezdzietne kociary” rujnują Amerykę, orzeźwiające było być otoczonym przez tylu miłośników kotów, którzy dobrze się bawili w kinie.

Kiedy pytam go o Vance’a, Braden wzdycha. „Jego komentarze są dość znamienne dla przestarzałego sposobu myślenia nie tylko o kociarach, ale o każdym, kto coś lubi — że musi to być natychmiast przedmiotem drwin” — mówi. „Najlepsze w Cat Video Fest jest to, że bardzo trudno jest siedzieć wśród setek innych ludzi w teatrze, śmiać się i cieszyć się, i czuć wstyd. To prawie niemożliwe”.