w nowym Film biograficzny Whitney Houson Chcę z kimś zatańczyć, Matka Houston każe policji eskortować jej córkę z domu (na oczach jej młodej córki, Bobbi Kristiny) po znalezieniu Houston w odrętwieniu wywołanym narkotykami po śmierci ojca. Następnie widzimy Houston w spokojnej rekonwalescencji w ośrodku odwykowym, a później odtwarzanie jej emocjonalnego powrotu Program Oprah Winfrey w 2009 roku. Film usuwa większość 2000 roku z historii Houston, w tym jej główną rolę w niepokojącym reality show z 2005 roku Bycie Bobbym Brownem.

Jedenastoodcinkowa saga śledziła losy Browna, Houston, ich córki Bobbi Kristiny, jej przyrodniego rodzeństwa La’Princia i Bobby’ego Jr., brata Browna Tommy’ego i jego ojca Herberta. Ale para małżeńska była główną atrakcją programu, który przedstawiał temperament Houston, zuchwałość Bobby’ego i ogólne poczucie, że para – zwłaszcza Houston – źle się czuje. „Za kulisami Houston znowu używało” – donosi Vanity Fair.

Jednak program został przyjęty raczej z kpiną i pogardą niż z troską i troską. Wczesny hit Bravo, teraz słynący z tego Prawdziwe gospodynie domowe franczyzowa, Bycie Bobbym Brownem był podobno najwyżej ocenianym programem sieci w tamtym czasie. Jego bezduszność jest tym, co czyni Chcę z kimś zatańczyć czuć się potrzebnym – to pełen miłości uścisk Houston po latach wykorzystywania mediów, napędzanego protekcjonalnością i sensacją.

Serial pozwolił producentom i tytułowej gwieździe wykorzystać niepokój Houston i dysfunkcję jej małżeństwa. Przed premierą serialu Brown przyznał, że wszystko to służyło jego wizerunkowi. „Codziennie próbuję udowodnić swoją rację, że jestem bardziej dobry niż zły” – powiedział. The New York Times.

Myślał, że robiąc to, świat zobaczy, jak trudne może być Houston. „Wielką rzeczą Boba było to, że wszyscy obwiniali go za jej upadek, ale kiedy ją poznał, już brała narkotyki” – powiedziała Karrine Steffans Targowisko próżności.

Steffans jest autorem i byłym modelem teledysków, który był kochankiem Browna w 2000 roku podczas jego małżeństwa z Whitney. „Zawsze był z tego powodu bardzo zły. Powiedział mi: „To, co wszyscy widzieli, nie było prawdziwym Whitneyem”. Zawsze mówił o jej prywatnej osobowości – którą widziałeś Bycie Bobbym Brownem — była tym, kim naprawdę była. Ale zamiast waloryzować Browna, program poniżył ich obu. „Nie tylko pokazuje, że Brown jest jeszcze bardziej wulgarny, niż sugerują tabloidy, ale jednocześnie udaje mu się pozbawić Houston ostatnich strzępów godności” – napisał jeden z krytyków w Reporter z Hollywood.

Jedna z producentów wykonawczych serialu, Tracey Baker-Simmons, twierdziła, że ​​chce opowiedzieć historię Browna i Houston poza nagłówkami gazet. „Poza wszystkimi negatywnymi opisami, chcieliśmy wiedzieć, co jeszcze jest w tych ludziach” – powiedziała.

Brown umożliwił dostęp do siebie i swojej rodziny przez całą dobę, 7 dni w tygodniu, ale wynik raczej podsycił dominującą narrację niż ją podważył. Marc Hoeferlin, redaktor filmu dokumentalnego Whitney: Czy mogę być sobą, z którego zatrudniono odrzuty Będąc Bobbym Brownem, zasugerował, że wcale tak nie musiało być. „Ten program sam w sobie wydaje się być wrakiem pociągu” – powiedział Jezebel. „To nie było kręcone w ten sposób. Został nakręcony naprawdę dobrze i obserwacyjnie i nie wiem, czy taki był zamiar zrobienia tego rodzaju reality show”.

Jednak dla Bravo wydawało się, że najważniejsze jest upokorzenie graniczące z upokorzeniem niegdyś uwielbianych gwiazd. Lauren Zalaznick, ówczesna prezes Bravo, podobno zazieleniła serię w 15 minut. „Było dla mnie oczywiste, że to coś odpowiedniego dla Bravo” – powiedziała. „To jest bardzo miłe w dotyku. Czujesz coś, kiedy oglądasz ten program”. Zalaznick miał misję wzmocnienia telewizji „średniej klasy”, twierdząc, że „kanał naprawdę stał się najpełniejszym wyrazem kultury wysokiej i niskiej”. Opisała program podobny do Najlepszy szef kuchni jako aspiracyjny, podczas gdy Prawdziwe gospodynie domowe — gdzie między innymi bogate kobiety kłócą się i zdradzają — mogli oglądać widzowie z poczuciem moralnej wyższości. Bycie Bobbym Brownem łatwo zmieścić się również w tym pudełku.

W 2009 roku Houston powiedziała Oprah, że zgodziła się wystąpić w serialu, aby złagodzić zazdrość Browna o jej władzę i profil oraz zganić światową pogardę dla ich małżeństwa. Więc zbagatelizowała swój sukces i odegrała rolę swojej żony.

„Próbowałem złożyć oświadczenie, na przykład:„ Nie wygracie ”- powiedział Houston. „’Nie zamierzasz tego zrobić. Pobraliśmy się. Byliśmy zakochani. Byliśmy dla siebie szaleni. Chcieliśmy mieć rodzinę. Po prostu nie pozwolę ci tego nam zrobić. Po prostu nie jestem”. Jednak przyznała, że ​​walka była daremna: „W jakiś sposób zrobiło się naprawdę trochę bałaganu i zgubiło się tam. A potem zaczęliśmy robić inne rzeczy, które weszły w małżeństwo, z których po prostu nie można wyjść prosto, kiedy dzieje się wiele zewnętrznych rzeczy.

Siedem lat później Bycie Bobbym Brownem wyemitowany, Brown przyznał, że oglądanie go ujawniło sposób, w jaki narkotyki wpłynęły na nich jako parę. „Byliśmy w stanie zobaczyć, że zażywanie narkotyków wpłynęło na nasz związek, wpłynęło na miłość, którą żywiliśmy do siebie nawzajem” – powiedział.

Zamiast paradować z problemami behawioralnymi i uzależnieniami Houston, Chcę z kimś zatańczyć sytuuje zażywanie narkotyków w bólu. Po raz pierwszy widzimy, jak pali bongo z braćmi, aby uciec przed zaciekłą walką między rodzicami. Później widzimy, jak wyciąga akcesoria po powrocie do domu do męża tylko po to, by odkryć, że go tam nie ma – i przypuszczalnie z inną kobietą. W ten sposób filmowy portret Houston jest delikatny — wciąż może być odważna lub surowa, ale film otacza ją empatią i czułością.

Niektórzy krytycy filmu potępili go jako także cenne z nadużywaniem narkotyków przez Houston. „Wyczuwam tego rodzaju potrzebę uszanowania tej historii, ale koniec końców, [the biopic] wydawało mi się trochę jak nadmierna korekta… w tym sensie po prostu nie zagłębiała się w to zbyt głęboko” – powiedziała Aisha Harris z NPR. Beztroskie traktowanie przez media Houston, uosabiane przez Bycie Bobbym Brownemwłaśnie dlatego tak się nie stało.

Program trwał tylko jeden sezon. Houston odmówił pojawienia się w ciągu sekundy, więc nie został ponownie odebrany, chociaż Brown podobno miał nadzieję, że tak się stanie. Rok po zakończeniu programu Houston wręczył Brownowi dokumenty rozwodowe. Okres filmowania w 2004 roku stał się punktem zwrotnym. Podczas nagrywania Bycie Bobbym Brownem, Brown został skazany na około miesiąc więzienia po wielu naruszeniach okresu próbnego wynikających z opłaty za jazdę pod wpływem alkoholu w 1996 roku. Jednym z naruszeń było rzekome uderzenie Houston w twarz tak mocno, że miała posiniaczony policzek i rozciętą wewnętrzną wargę.

Kiedy Brown siedział za kratkami, jego siostra Tina mieszkała z Houston, która była w ferworze zażywania narkotyków, i sprzedawała przerażające historie o swoim uzależnieniu od narkotyków. Narodowy Enquirerktóre opublikowali w marcu 2006 roku (wraz ze zdjęciem Pusha T i Kanye Westa ostatecznie — i nieczule — wykorzystali jako okładkę albumu z 2018 roku Daytona). Do 2007 roku sfinalizowano rozwód Houston z Brownem.

W ostatnich latach Brown wyrażał ubolewanie z powodu serialu – szczególnie z powodu wciągnięcia w niego swojej córki Bobbi Kristiny, która zmarła w 2015 roku w podobnych okolicznościach jak jej matka. Zastanawiając się nad niesławnym wywiadem Houston, Diane Sawyer, w którym stwierdziła, że ​​„crack jest walnięty”, przyznał również: „Nie było powodu, by [Houston] być w telewizji w tym czasie”.