BARINAS, Wenezuela (AP) — Skandowanie jest zwięzłe, ale nie może być bardziej znaczące dla milionów Wenezuelczyków w 2024 r.: „Wolność!”

Członkowie opozycji politycznej kraju krzyczą to ze łzami w oczach, czerwonymi, wściekłymi twarzami lub z pełnymi nadziei uśmiechami od ucha do ucha. Krzyczą to z wenezuelskimi flagami w rękach lub trzymając swoje dzieci. Krzyczą to, nosząc koszulkę piłkarską lub koszulkę partii politycznej.

Wezwania do „libertad” stały się stałym elementem wydarzeń opozycji przed długo oczekiwane wybory prezydenckie 28 lipcaWraz z oficjalnym rozpoczęciem kampanii w tym tygodniu, w sobotę w zachodnim wenezuelskim stanie Barinas, rodzinnym stanie zmarłego porywczego prezydenta Hugo Cháveza, huczało odgłosami masowego wiecu.

Studenci, pracownicy państwowi, emeryci, pracownicy rolni i właściciele firm byli wśród tysięcy osób zgromadzonych, aby poprzeć Edmundo Gonzáleza Urrutię, jedynego kandydata, który ma realną szansę na zakończenie starań prezydenta Nicolása Maduro o trzecią kadencję. Ich okrzyki, zbiorowo, reprezentują długo oczekiwaną wolność od 25-letnich rządów samookreślonych rządów socjalistycznych. Indywidualnie ludzie domagają się szerokich swobód, w tym wolności publikowania krytyki rządu w mediach społecznościowych bez obawy przed reperkusjami.

„Chcę wolności ekonomicznej, wolności siły nabywczej, wolności godziwej płacy” – powiedziała ze łzami w oczach Virginia Linares, 41 lat. „Czujemy się zamknięci, czujemy, że coś nam odebrano, ponieważ pensja, która nie jest przyzwoita, jest pensją, która przyćmiewa nas jako ludzi, nie osiągamy tego, czego chcemy, naszych marzeń”.

Pracownicy sektora publicznego zarabiają obecnie miesięczną płacę minimalną w wysokości około 3,60 USD plus 130 USD premii, podczas gdy pracownicy sektora prywatnego zarabiają średnio 210 USD miesięcznie. Żadna miesięczna pensja nie jest wystarczająca dla rodziny koszt zakupu podstawowego zestawu produktów wynosi około 380 dolarów.

Linares straciła swój sklep z artykułami kosmetycznymi w 2017 r. w wyniku kryzysu społecznego, ekonomicznego i politycznego, który naznaczył całą 11-letnią prezydenturę Maduro. Jej biznes działa teraz wyłącznie online, a jej obawy dotyczące warunków gospodarczych kraju wzrosły teraz, gdy jej 17-letni syn ukończył liceum i myśli o swojej przyszłości.

Wybory 28 lipca zapowiadają się na największym wyzwaniem stojącym przed rządzącą partią Wenezueli z którym mierzy się od czasu objęcia urzędu prezydenta przez Cháveza w 1999 r. Partia chce utrzymać absolutną kontrolę przez kolejne sześć lat, ale jej elektorat, w tym w Barinas, jest podzielony i rozczarowany kryzysem.

Stan ten od dawna był bastionem ruchu zmarłego prezydenta, chavizmu. Jego bracia, Argenis Chávez i Adán Chávez, a także ojciec, Hugo de los Reyes Chávez, pełnili funkcję gubernatora od 1998 do 2021 roku. Opozycja zakończyła panowanie Chávezesa i od tego czasu wykorzystuje to zwycięstwo jako motywację dla swoich zwolenników.

Chávez, wybrany w 1998 r., obiecał poprawić życie najbiedniejszych Wenezueli, wykorzystując ropę naftową tego kraju. Rozszerzył usługi socjalne, w tym mieszkalnictwo i edukację dzięki bonanzie naftowej kraju, która wygenerowała dochody szacowane na około 981 miliardów dolarów w latach 1999–2011, gdy ceny ropy gwałtownie wzrosły.

Jednak korupcja, spadek produkcji ropy naftowej i polityka gospodarcza doprowadziły do ​​kryzysu, który stał się widoczny w 2012 r. Zanim Chávez zmarł na raka w 2013 r., wybrał Maduro na swojego następcę.

Maduro i jego Zjednoczona Socjalistyczna Partia Wenezueli odpierali wyzwania, wykluczając rywali z wyborów i przedstawiając ich jako oderwanych od rzeczywistości elit w zmowie z mocarstwami zagranicznymi. Tym razem kontrola nad rządem doprowadziła do orzeczenia sądowego blokującego kandydaturę opozycyjnej potęgi Marii Coriny Machado, która wygrała październikowe prawybory koalicji Unitary Platform z ponad 90% poparciem.

Wyraziła poparcie dla Gonzálezabyły ambasador, który nigdy nie piastował funkcji publicznej. Na wiecach opozycji, w tym w sobotę, ludzie mówią, że bez wątpienia zagłosują na Gonzáleza, ale przyznają również, że to Machado widzą jako lidera.

Kryzys w Wenezueli zmotywował ponad 7,7 miliona ludzi ma migrować. Kiedy González poprosił tłum o podniesienie ręki, jeśli któryś z ich krewnych wyemigrował, ludzie zareagowali szybko. Obiecał im stworzyć warunki, aby ich bliscy mogli wrócić.

Miguel Herrera, majster szkolny, martwi się, że jego nastoletnie córki mogą wyemigrować za kilka lat, jeśli Maduro zostanie ponownie wybrany. Uważa, że ​​tak jak Barinas wprowadził opozycję do urzędu gubernatora, wyborcy w całym kraju mogą doprowadzić do wyboru Gonzáleza pod koniec tego miesiąca.

W sobotę skandował hasła wolności, domagając się zmiany, która dałaby jego dzieciom możliwość wyboru pozostania w Wenezueli. Chce również mieć prawo do opieki zdrowotnej wysokiej jakości i innych usług publicznych, które należy szanować.

„W ogóle nie chcę, żeby moje córki poszły gdzie indziej” – powiedziała Herrera, która głosowała na Maduro w dwóch ostatnich wyborach. „Politycy składali obietnice i ich nie dotrzymywali, a ludzie zaczęli się budzić, dopóki nie otworzyli oczu. Potrzebujemy zmiany”.