Dziesięć lat temu badanie wykazało, że rozdarłem łąkotkę w kolanie. Ból był silny i często kulałem. Mój lekarz zalecił operację artroskopową kolana, aby to naprawić.

Bojąc się skalpeli, zapytałam, czy są inne możliwości. Powiedział, że mogę spróbować fizjoterapii, ale jest mało prawdopodobne, że to zadziała. Próbowałem fizjoterapeuty i pilnie wykonywałem zalecane ćwiczenia, a ból kolana i jego funkcjonowanie wróciły prawie do normy. Rok później przebiegłem nawet swój pierwszy (i jedyny) maraton.

Fizjoterapia nie jest jedyną rzeczą, która może działać równie skutecznie jak artroskopia kolana. W latach 90. dr Bruce Moseley odkrył, że 180 pacjentów cierpiało na tak silny ból kolana, że ​​nie mogli wstać z krzesła. Następnie poddano ich prawdziwej lub pozorowanej (placebo) artroskopii.

Prawdziwa artroskopia polegała na podaniu środków przeciwbólowych i wprowadzeniu małej metalowej rurki (artroskopu) do kolana w celu naprawy uszkodzonej chrząstki i usunięcia luźnych fragmentów kości powodujących ból.

Pozorowana (placebo) artroskopia obejmowała podanie środków przeciwbólowych i niewielkie skaleczenie na kolanach, ale nie wykonano artroskopu, nie naprawiono uszkodzonej chrząstki ani nie oczyszczono luźnych fragmentów kości.

Pacjenci poddani pozorowanej procedurze myśleli, że otrzymali prawdziwą procedurę (nazywa się to „zaślepieniem”). A lekarze i pielęgniarki naśladowali odgłosy prawdziwej operacji.

Uważa się, że zaślepienie jest ważne, aby zapobiec wpływowi oczekiwań pacjentów na wyniki.

Wszystkich pacjentów obserwowano przez dwa lata, aby zobaczyć, ile schodów mogą pokonać, zanim ból stanie się przeszkodą. Wyniki były jasne: pozorowana procedura była równie dobra pod względem bólu i funkcji. Ponadto, ponieważ pozorowana operacja jest mniej inwazyjna, jest mniej szkodliwa. Na przykład ryzyko infekcji jest mniejsze.

Wyniki Moseleya powtórzono kilka razy.

Na tej podstawie można by się spodziewać, że mniej inwazyjna pozorowana procedura zastąpiła bardziej inwazyjną – i bardziej szkodliwą – wersję prawdziwą. Jednak każdego roku w USA wykonuje się ponad milion artroskopii, a koszt każdej artroskopii wynosi 5000 dolarów (3935 funtów), czyli 5 miliardów dolarów. Każdego roku w Wielkiej Brytanii wykonuje się około 40 000 takich zabiegów, a każdy z nich kosztuje 1681 funtów (łącznie 67 milionów funtów).

Podobną historię można opowiedzieć o pozorowanej operacji w przypadku wielu innych schorzeń. Na przykład pozorowana wertebroplastyka (wkłucie igły w kręgosłup w miejscu, w którym zwykle wstrzykuje się zastrzyk cementu) działa równie dobrze, jak prawdziwa wertebroplastyka (wstrzykiwanie cementu w celu zagojenia złamanego kręgu).

Niestety klej cementowy może wyciekać, co może spowodować więcej pęknięć.

Mówiąc szerzej, przegląd 53 badań chirurgicznych kontrolowanych placebo wykazał, że w ponad połowie badań pozorowana operacja była tak samo dobra jak prawdziwa. Pozorna operacja kolana i pleców działa tak samo, jak prawdziwa operacja bólu. Udawanie, że wszczepia się implanty mózgowe, działa tak samo dobrze, jak prawdziwe implanty w ograniczaniu ataków migreny. Fałszywa chirurgia laserowa działa równie dobrze, jak prawdziwa chirurgia laserowa, aby zatrzymać krwawienie z przewodu pokarmowego. A fałszywa operacja działa równie dobrze, jak prawdziwa operacja, poprawiając funkcjonowanie zwieraczy.

Trzy powody, dla których etycy (niesłusznie) ją odrzucają

Istnieją trzy główne powody, dla których pozorowane operacje nie zastąpiły prawdziwych wersji, pomimo ich zalet. Po pierwsze, niektórzy etycy twierdzą, że pozorowana procedura jest zbyt ryzykowna. Twierdzę jednak, że wersja pozorowana jest zwykle mniej ryzykowna niż prawdziwa procedura, a mimo to może działać równie dobrze.

Po drugie, niektórzy uważają, że pozorowana operacja wymaga wprowadzenia w błąd (wmawiania osobom poddawanym pozorowanej operacji, że może to być prawdziwa operacja), aby była skuteczna. Chociaż pacjenci Moseleya byli zaślepieni, wiele badań pokazuje, że pozorowane interwencje mogą być stosowane „uczciwie” (w ramach którego pacjentom wmawia się, że placebo to placebo) i nadal działać.

Na koniec nazwa. Pozorowana operacja nie jest fikcją ani placebo. Pozorowana operacja aktywuje kaskadę gojenia się ran.

Wszystkie żywe organizmy bardzo dobrze regenerują się po skaleczeniu. Głowa płazińca planarnego może nawet odrosnąć, jeśli ją odetniesz. Ludzkie głowy nie mogą odrosnąć, ale wiele części człowieka regeneruje się samoistnie. Niezależnie od tego, czy skaleczenie nastąpi cierniem, czy skalpelem chirurga, rozpoczyna się kaskada gojenia się ran.

Polega na tym, że skrzepy krwi zatrzymują krwawienie, białe krwinki fagocytują (pożerają) szkodliwe bakterie oraz tworzą nową tkankę i naczynia krwionośne, które odżywiają tkankę i zamykają ranę. Na koniec ranę pokrywa blizna i skóra.

Wszystko to dzieje się z każdym pacjentem poddawanym pozorowanej operacji. Zatem kaskada gojenia się ran, która rozpoczęła się po pozorowanej operacji, może zmienić mechanikę kolan, ramion i pleców w sposób zmniejszający ból i poprawiający funkcjonowanie (aby to potwierdzić, potrzebne są badania).

Ponadto operacja placebo często obejmuje środki przeciwbólowe. Przy mniejszym bólu ludzie mogą swobodnie się poruszać, a częste poruszanie się może zmniejszyć ból i poprawić funkcjonowanie.

Dlatego lepszą nazwą dla tak zwanej operacji placebo lub pozorowanej jest „chirurgia małoinwazyjna”. Pacjentom cierpiącym na schorzenia, w przypadku których przeprowadzono operację placebo, a także bardziej inwazyjną, kosztowną i ryzykowną operację, można zaoferować opcję operacji małoinwazyjnej. Mogliby otrzymać uczciwe instrukcje dotyczące procedury.

Biorąc pod uwagę, że lekarze są zobowiązani przysięgą Hipokratesa, aby pomagać i unikać krzywdy, oraz że chirurgia minimalnie inwazyjna pomaga w takim samym stopniu, jak chirurgia bardziej inwazyjna, nie szkodząc tak bardzo, jest to prawdopodobnie wymóg etyczny.