Michael O’Hanlon jest przewodniczącym Philipa H. Knighta ds. Obrony i strategii oraz dyrektorem Strobe Talbott Center for Security, Strategy and Technology w Brookings Institution. Constanze Stelzenmüller jest dyrektorem Centrum ds. Stanów Zjednoczonych i Europy w Brookings. David Wessel jest dyrektorem Hutchins Center on Fiscal and Monetary Policy w Brookings. Autorzy indywidualnie komentują dane, które oni i ich Instytucja Brookingsa koledzy zebrali się poniżej.

Ukraina rozpoczęła długo oczekiwaną kontrofensywę po wielomiesięcznym i ciągłym ataku rosyjskich rakiet i dronów. Dziewięć nowych ukraińskich brygad, w sumie około 30 000 żołnierzy, z nowoczesnymi pojazdami opancerzonymi i dobrze wyszkolonymi żołnierzami (choć z niewielką siłą powietrzną) rusza do akcji. Ponieważ jednak Rosja przygotowała się na ich przyjęcie, stoją przed nimi niepewne perspektywy. Nawet niedawny melodramat Putin-Prigożyn może nie zmienić znacząco impasu – choć jest zbyt wcześnie, aby mieć pewność, jak najemnicy Wagnera poradzą sobie z byłym przywódcą na linach.

Rosyjska gospodarka radzi sobie lepiej niż oczekiwano, mimo że pułapy cenowe eksportu ropy i gazu ograniczyły dochody kraju. Ukraina nadal cieszy się silnym poparciem większości krajów NATO i innych podobnie myślących państw, w tym stałymi dostawami broni oraz pomocą finansową i humanitarną. Do tej pory Rosja otrzymywała pomoc wojskową tylko od Iranu i Korei Północnej.

Gdy NATO przygotowuje się do szczytu na Litwie w dniach 11-12 lipca, państwa członkowskie są podzielone co do prośby Ukrainy o przystąpienie do sojuszu oraz co do tego, jakie gwarancje bezpieczeństwa mają zaoferować w przypadku braku konsensusu w sprawie członkostwa. Wiele zależy od tego, jak potoczy się wojna w ciągu najbliższych kilku tygodni.

Impas trwał

O’Hanlon: Podział terytorialny Ukrainy według udziału w masie lądowej pozostaje tylko nieznacznie zmieniony od zeszłej jesieni. Utrzymujące się przez zimę i wiosnę rosyjskie ataki wokół Bachmuta na wschodzie Ukrainy przyniosły prezydentowi Władimirowi Putinowi jedynie skromne korzyści; Dotychczasowa kontrofensywa ukraińska również przyniosła jedynie skromne efekty. Rosja nadal kontroluje nieco ponad 17 procent Ukrainy, w tym 7 procent (Krym i wschodni Donbas), które ukradła spod kontroli Kijowa, zanim inwazja na pełną skalę rozpoczęła się 24 lutego ubiegłego roku.

Niestety, te nieco ponad 17 procent obejmuje podobny odsetek obywateli Ukrainy, którzy teraz żyją pod dyktatem Moskwy. Rosyjskie władze przymusowo deportowały do ​​Rosji ponad 19 500 Ukraińskie dzieci z tych okupowanych regionów; za to Międzynarodowy Trybunał Karny oskarżył Putina osobiście o zbrodnie wojenne. Dotychczasowe straty obejmują około 200 000 rosyjskich żołnierzy i najemników grupy Wagnera (do jednej czwartej z nich zabitych, reszta rannych), ponad 100 000 zabitych i rannych ukraińskich bojowników oraz co najmniej 40 000 zabitych ukraińskich cywilów (i bez wątpienia dziesiątki tysięcy więcej rannych), według szacunków rządów USA i Europy. Po 16 miesiącach wojny całkowita suma ze wszystkich stron wynosi około 400 000 ofiar — w tym około 100 000 zabitych.

Warto przeczytać!  Narody muzułmańskie domagają się działań po spaleniu „islamofobicznego” Koranu | Wiadomości o islamofobii

Ukraińska obrona stoi twardo

O’Hanlon: W ciągu ostatnich 16 miesięcy wojny Rosja poddała Ukrainę różnym formom bombardowań. Począwszy od wczesnej jesieni zeszłego roku, Putin starał się zasiać strach i niedostatek w ukraińskich miastach – nawet tych położonych daleko od linii frontu – wysyłając tysiące dronów, pocisków samosterujących i pocisków balistycznych. W ostatnich miesiącach Ukraina twierdziła, że ​​każdego dnia zestrzeliła 80 lub 90 procent nadlatujących pocisków manewrujących – po przechwyceniu zaledwie około 10 procent w pierwszych miesiącach wojny i blisko 50 procent zeszłego lata. Niepokojące jest to, że zapasy pocisków przeciwlotniczych w Kijowie mogły spaść niepokojąco nisko. Jednak Ukraińcy nadal wykazują niezwykłą determinację. Po miesiącach ataków tylko niewielki procent opowiada się za negocjacjami w celu zakończenia wojny, zanim reszta ich kraju zostanie wyzwolona.

[Opinion from April: What 6 data points tell us about the status of the war in Ukraine]

Ekonomiczne pozytywne nastroje pojawiły się dla Ukrainy

Wessel: Pułap cenowy na rosyjską ropę, pomysł, który zrodził się w Departamencie Skarbu USA w 2022 r. wśród szyderstw ze strony branżowych ekspertów, realizuje swoje podwójne cele: utrzymanie przepływu rosyjskiej ropy w celu podtrzymania światowej gospodarki, a jednocześnie zmniejszenie dochodów z ropy naftowej, które pomagają Rosja finansuje swoją wojnę. Objęty przez Grupę Siedmiu wiodących gospodarek i Australię, z których wszystkie przestały importować rosyjską ropę, limit zezwala tankowcom przewożącym rosyjską ropę do innych krajów na korzystanie z podstawowych brytyjskich i europejskich ubezpieczeń oraz innych usług morskich tylko wtedy, gdy ropa została zakupiona za nie więcej poniżej 60 dolarów za baryłkę. Ten pułap wbił klin między światową cenę ropy (koszyk Brent na wykresie) a ceną, którą otrzymuje Rosja (Ural).

Chociaż Chiny i Indie nie przyjęły pułapu cenowego, zwiększa to ich siłę przetargową z Rosjanami – i pomogło mniejszym krajom importującym ropę tanio kupować rosyjską ropę. Według Międzynarodowa Agencja Energetycznaprzychody z rosyjskiej ropy w maju wyniosły 7,8 miliona baryłek dziennie, mniej więcej tyle samo, co rok temu, ale przychody spadły o 36 procent rok do roku.

Warto przeczytać!  Flagowa japońska rakieta H3 pomyślnie dotarła na orbitę po nieudanym debiucie

Z pewnością spadek światowych cen ropy (Brent) od początku roku – spowodowany częściowo spowolnieniem wzrostu gospodarczego – pomógł utrzymać rosyjskie dochody na niskim poziomie. W każdym razie malejące dochody Rosji jeszcze nie powstrzymały machiny wojennej Putina. Pojawia się coraz więcej oznak, że Rosja znajduje sposoby na obejście limitu, obsługując „ciemną flotę” tankowców, z których część jest nieubezpieczona, a część jest objęta ubezpieczeniem przez rosyjskich lub chińskich ubezpieczycieli i wykorzystuje sztuczki technologiczne zaciemniać ich położenie.

Wessel: Wydatki publiczne Ukrainy, z czego około 60 procent idzie na wojsko, nadal znacznie przewyższają dochody, ale bank centralny twierdzi, że od sześciu miesięcy nie drukował pieniędzy na finansowanie rządu, co pomogło powstrzymać inflację. Zamiast tego lukę wypełniły dotacje i pożyczki ze Stanów Zjednoczonych, Unii Europejskiej, Międzynarodowego Funduszu Walutowego, Banku Światowego i innych wielostronnych instytucji. Wsparcie zagraniczne i zwiększenie rezerw walutowych Ukrainy pomogły też rządowi sprzedać więcej obligacji krajowym inwestorom. A Kijów planuje wycofać niektóre z kosztownych środków nadzwyczajnych, które wprowadził po inwazji Rosji. Za namową MFW rząd planuje również podwyższyć ceny ogrzewania i energii elektrycznej przed kolejną zimą. Mimo to Ukraina pozostanie w dużym stopniu uzależniona od wsparcia finansowego sojuszników.

Kontynuacja historii pod reklamą

Kontynuacja historii pod reklamą

Pomoc USA i Europy pozostała wysoka

O’Hanlon: W ocenie wsparcia, jakiego kraje zewnętrzne udzieliły Ukrainie, wyróżniają się dwie rzeczywistości. Po pierwsze, pomimo niekiedy zajadłych debat na temat tego, czy dostarczać Kijowowi czołgi, samoloty myśliwskie i rakiety dalekiego zasięgu, poziom pomocy pozostaje wysoki i stabilny w porównaniu z historycznymi standardami, a łączna pomoc zbliża się do 250 mld USD. Po drugie, Europa okazała się jeszcze bardziej hojna niż Stany Zjednoczone, kiedy wszystkie rodzaje pomocy zostały zagregowane (nawet przyznając, że znaczna część europejskiej pomocy finansowej ma formę pożyczek, a nie dotacji). Japonia i kilka innych krajów spoza Zachodu również wniosły znaczący wkład.

Jedna czwarta Ukraińców pozostaje przesiedlona

Stelzenmüller: Biuro Wysokiego Komisarza ONZ ds. Uchodźców (UNHCR) rejestruje ponad 5 milionów uchodźców z Ukrainy na całym świecie, z wyłączeniem Rosji. Ponad 90 procent z nich znajduje się w Europie. Na Ukrainie pozostaje ponad 5 milionów osób wewnętrznie przesiedlonych. Gwałtowny wzrost rosyjskich ataków rakietowych i dronów od początku maja zmusza obywateli do nocnego nocowania w schronach bombowych, co stanowi wyzwanie dla ich odporności. Zniszczenie zapory Kachowka na południu Ukrainy spowodowało katastrofę humanitarną i ekologiczną na oszałamiającą skalę, która będzie nękać kraj i region przez wiele lat.

Warto przeczytać!  Wewnątrz Opactwa Westminsterskiego przed koronacją króla Karola

Prezydent Wołodymyr Zełenski skupia świat na Ukrainie

przemówień Zełenskiego skierowanych do zagranicznych odbiorców

Liczba wystąpień:

■1

■2

■3

Dane z 22 czerwca

Źródło: Oficjalna strona Prezydenta Ukrainy, opracowana przez Brookings Institution

Stelzenmüller: Prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełenski kontynuuje intensywną kampanię o globalnym zasięgu, wygłaszając przemówienia w Internecie i coraz częściej osobiście. Jego wizyty w zagranicznych stolicach często poprzedzają lub po nich następują duże nowe pakiety pomocowe. Podczas pierwszej wojennej podróży Zełenskiego do Waszyngtonu w grudniu 2022 r. Stany Zjednoczone przeznaczyły dodatkowe 1,85 mld USD na pomoc wojskową, w tym jedną baterię obrony powietrznej Patriot i amunicję. Kolejne wyjazdy odbył w lutym i kwietniu. W maju Zełenski odwiedził dziewięć krajów – w Europie, na Bliskim Wschodzie iw Azji Wschodniej – spotykając się z przywódcami, którzy poparli obronę Ukrainy i tymi, którzy tego nie zrobili. Poprzez to zaangażowanie Zełenski chce skupić uwagę na konflikcie i utrzymać wsparcie międzynarodowe.

Wojna ożywiła rolę instytucji międzynarodowych

Stelzenmüller: Zgromadzenie Ogólne ONZ przyjęło sześć nadzwyczajnych rezolucji popierających Ukrainę, przy czym przytłaczającą większością głosów potępiono rosyjską agresję, wyrażając zaniepokojenie skutkami humanitarnymi, broniąc zasady integralności terytorialnej i wzywając do wszechstronnego, sprawiedliwego i trwałego pokoju.

Pozostaje jednak pytanie, jak najlepiej powstrzymać rosyjską agresję i zapewnić Ukrainie bezpieczeństwo i stabilność w przyszłości. Podczas gdy członkowie NATO przygotowują się do szczytu w Wilnie, na Litwie, w wielu państwach Europy Środkowej i Wschodniej, teraz przy wsparciu Francji, naciskają na konkretne kroki w kierunku przyjęcia Ukrainy do sojuszu. Inne – w szczególności Stany Zjednoczone i Niemcy – nadal wahają się przed rozszerzeniem gwarancji z artykułu 5 na kraj aktywnie broniący się przed mocarstwem jądrowym i zamiast tego dyskutują nad pakietem dwustronnych gwarancji bezpieczeństwa.