Stany Zjednoczone zniosły niektóre sankcje w październiku po tym, jak rząd Maduro i wenezuelska opozycja, znana jako Platforma Unitarna, uzgodniły na Barbadosie „mapę drogową”, która doprowadzi do wyborów. Stanowił, że wszyscy kandydaci będą cieszyć się swobodą przemieszczania się i zgromadzeń, każda partia będzie mogła wybierać własnych kandydatów i będą mieli równy dostęp do mediów.

Jednak pan Maduro pogardliwie naruszył porozumienie. W czerwcu reżim zabronił kandydowania Maríi Corinie Machado, najpopularniejszej przywódczyni opozycji, w oparciu o pozorne zarzuty o korupcję. Pani Machado zdecydowaną większością wygrała nieoficjalny konkurs nominacji opozycji. Złożyła apelację od zakazu, ale 26 stycznia kontrolowany przez Maduro Sąd Najwyższy odrzucił jej wniosek o przywrócenie na stanowisko.

Nie poddając się, pani Machado 22 marca wyznaczyła na swojego zastępcę Carinę Yoris Villasanę, mało znaną 80-letnią profesor filozofii, wdowę i babcię. Ponieważ 25 marca minął termin rejestracji kandydatów, opozycja nie mogła zalogować się do internetowego systemu komisji wyborczej w celu zapisania pani Yoris. „Wyczerpaliśmy wszystkie możliwości” – powiedziała pani Yoris na konferencji prasowej. „Odmawia się nie tylko nazwiska Coriny Yoris, ale nazwiska każdego obywatela, który chce kandydować”. Następnie partii należącej do koalicji opozycyjnej przedłużono kadencję i zalogowano się do systemu w celu zarejestrowania byłego ambasadora Edmundo Gonzáleza Urrutii. Opozycja stwierdziła, że ​​wybór jest „tymczasowy… ze względu na oczywistą niemożność zarejestrowania dotychczasowego wybranego kandydata”. Strony mogą dokonać zmian w swoim bilecie do połowy kwietnia; możliwe, że zostanie wyłoniony nowy kandydat opozycji. Termin będzie krytyczny, ponieważ decyzja USA w sprawie sankcji musi zostać podjęta do 18 kwietnia. Do tej pory zarejestrowało się 10 kandydatów, ale żaden nie jest powiązany z koalicją opozycji, a niektórzy są powiązani z Maduro lub nie mają realnych szans na to. wygrać. Sondaże pokazują, że prezydent cieszy się ogromną niepopularnością i że pani Machado pokonałaby go, gdyby mogła kandydować.

Co gorsza, aparat bezpieczeństwa Maduro próbował uciszyć większość doradców pani Machado. Dwóch z nich, Dignora Hernández i Henry Alviarez, zostało zatrzymanych w ostatnich dniach i nie słyszano o nich, mówią jej pracownicy. Kilka innych osób, w tym kierownik kampanii pani Machado, którym grożą nakazy aresztowania, schroniło się w ambasadzie Argentyny. David Smolansky, przedstawiciel pani Machado w Waszyngtonie, powiedział nam, że jest ona fizycznie zagrożona. „Jej życie i wolność są zagrożone” – powiedział.

Ponad 7,7 mln Wenezuelczyków uciekło z kraju, a liczba ta nasiliła się w połowie 2010 r. wraz z pogorszeniem się sytuacji gospodarczej kraju. Wenezuelczycy stanowią obecnie drugą po Meksykanach największą liczbę migrantów na południowej granicy Stanów Zjednoczonych. Maduro zwrócił się w tej sprawie do wrogów USA, Rosji, Kuby i Iranu bezpieczeństwo, pomoc militarną i gospodarczą. Lewicowi przywódcy Kolumbii i Brazylii, zazwyczaj ostrożni w krytykowaniu socjalisty Maduro, wyrazili zaniepokojenie jego autorytarną trajektorią.

18 października Blinken zażądał, aby Maduro „określił konkretny harmonogram i procedurę przyspieszonego przywrócenia na stanowisko wszystkich kandydatów”. Dodał: „Wszystkim, którzy chcą kandydować na prezydenta, należy dać szansę i mieć prawo do równych szans w wyborach, do swobody przemieszczania się oraz do gwarancji bezpieczeństwa fizycznego”. Powiedział także: „Nieprzestrzeganie warunków tego porozumienia skłoni Stany Zjednoczone do cofnięcia podjętych przez nas kroków”.

Choć prawdopodobnie warto spróbować, ryzyko administracji Bidena – zniesienie sankcji w celu przyspieszenia postępu demokratycznego – jak dotąd okazało się żałosne. W reakcji na tę sytuację stawką jest wiarygodność Stanów Zjednoczonych. Administracja może ponownie nałożyć w całości lub w części dotychczasowe sankcje naftowe lub zastosować równoważne środki, aby wywrzeć presję na Maduro. Wenezuelskiemu przywódcy, podobnie jak prezydentowi Rosji Władimirowi Putinowi, udało się przetrwać sankcje, dzięki gospodarce opartej na nielegalnych przepływach środków pieniężnych pochodzących z handlu narkotykami, górnictwa i przemytu. Stany Zjednoczone muszą mądrzej stosować sankcje i zabiegać o szerszą współpracę ze strony Europy i innych krajów Ameryki Łacińskiej, aby pomóc w izolowaniu reżimu Maduro. W przeciwnym razie Maduro będzie nadal niszczył to, co niegdyś należało do najbogatszych i najbardziej demokratycznych narodów Ameryki Łacińskiej.