Rozpoznanie niedoboru AADC jest często opóźnione, co prowadzi do złych wyników klinicznych, jak zgłoszono w przypadku trojga dzieci w Arabii Saudyjskiej, z których jedno było nosicielem wcześniej niezidentyfikowanej choroby powodującej DDC mutacja genów.

„Istnieje pilna potrzeba podniesienia świadomości i ulepszenia testów diagnostycznych w przypadku rzadkich chorób, takich jak niedobór AADC w organizmie [Kingdom of Saudi Arabia] w celu poprawy wyników, zwłaszcza gdy dostępne stają się innowacyjne terapie ukierunkowane na choroby” – napisali naukowcy.

Raport, „Opis przypadku: Niedobór dekarboksylazy aromatycznych L-aminokwasów u trzech pacjentów z Królestwa Arabii Saudyjskiej”, została opublikowana w Granice w pediatrii.

rekomendowane lektury

Niedobór AADC nierozpoznany u jednej dziewczynki do 18 roku życia

Niedobór AADC jest spowodowany mutacjami w DDC gen, który dostarcza instrukcji do produkcji enzymu zwanego dekarboksylazą aromatycznych L-aminokwasów lub AADC. Enzym jest potrzebny do wytworzenia dopaminy i serotoniny, dwóch głównych neuroprzekaźników lub przekaźników chemicznych zaangażowanych w komunikację komórek nerwowych.

Choroby DDC mutacje skutkują zbyt małą ilością dostępnego enzymu lub enzymem, który nie działa tak, jak powinien. Prowadzi to do szeregu objawów, od niskiego napięcia mięśniowego (hipotonia) i problemów z poruszaniem się po opóźnienie rozwojowe, drgawki i kryzysy okulistyczne – charakteryzujące się nieruchomym spojrzeniem skierowanym w górę.

Pacjenci mogą również mieć problemy z autonomicznym układem nerwowym, który kontroluje takie funkcje, jak tętno, ciśnienie krwi, pocenie się i trawienie.

Choroba zaczyna objawiać się we wczesnym okresie życia, a pierwsze objawy mogą pojawić się przy urodzeniu lub w ciągu kilku miesięcy życia. Prawidłowe rozpoznanie niedoboru AADC jest ważne, ponieważ wczesne leczenie może prowadzić do lepszych wyników.

„Wczesna diagnoza ma kluczowe znaczenie dla zapobiegania wtórnym powikłaniom, promowania rozwoju i optymalizacji wyników przyszłych innowacyjnych opcji leczenia, takich jak terapia genowa” – napisali naukowcy.

Niedobór AADC rozwija się tylko wtedy, gdy dziecko odziedziczy dwie zmutowane kopie genu DDC gen, po jednym od każdego z rodziców. Nosiciele jednej zmutowanej kopii zwykle nie wykazują żadnych objawów, ale mogą przekazać chorobotwórczą mutację swoim dzieciom.

Naukowcy z King Faisal Specialist Hospital and Research Center w Rijadzie zgłosili przypadki trojga dzieci z niedoborem AADC spowodowanym mutacją w obu kopiach genu DDC gen. U jednego dziecka mutacja nie została wcześniej zgłoszona.

Pierwszym przypadkiem była dziewczynka urodzona przez kuzynów pierwszego stopnia. Dwoje jej rodzeństwa miało problemy z poruszaniem się; jeden zmarł, a u drugiego zdiagnozowano niedobór AADC po postawieniu diagnozy dziewczynki. Jeszcze jedno rodzeństwo zmarło w łonie matki.

Dziewczynka po urodzeniu wykazywała hipotonię, aw wieku 6 miesięcy zaczęła doświadczać drgawek wraz z kryzysami ocznymi, które trwały kilka minut i pojawiały się do trzech razy w tygodniu.

Jej inne objawy obejmowały globalne opóźnienie rozwoju, nieprawidłowe ruchy i nadmierne pocenie się. Otrzymała leczenie wspomagające i leki przeciwpadaczkowe.

W wieku 9 miesięcy dziewczynka została skierowana do szpitala w celu wykonania dalszych badań czynności mózgu, badań genetycznych i molekularnych, które wykazały profil neuroprzekaźników w płynie mózgowo-rdzeniowym (CSF) zgodny z niedoborem AADC.

Wyniki badań genetycznych nie wróciły, dopóki nie skończyła 18 miesięcy. Odkryli nieznane wcześniej DDC mutacja, nazwana c.245G>A. Pomimo leczenia jej objawy pozostały w dużej mierze niezmienione i zmarła w miejscowym szpitalu, gdy miała 3 lata. Nie podano dokładnej przyczyny.

Dwoje pozostałych dzieci, dziewczynka i chłopiec, również urodziło się w spokrewnionych rodzicach i oboje mieli rodzeństwo lub kuzynów z objawami sugerującymi niedobór AADC. U niektórych później potwierdzono, że są chorzy.

U dziewczynki początkowo zdiagnozowano opóźnienie rozwoju i napady padaczkowe, pomimo objawów chorobowych, takich jak słaba kontrola nad głową, globalne opóźnienie rozwoju i nadmierne pocenie się. Po raz pierwszy została leczona w szpitalu w Rijadzie, gdy miała 15 lat.

Jej rozpoznanie niedoboru AADC zostało potwierdzone testami genetycznymi w wieku 18 lat, ze znaną mutacją powodującą chorobę (c.206C>T) w obu DDC kopie genów.

W ostatniej obserwacji miała 21 lat. Leczenie, rozpoczęte w wieku 12 lat i skorygowane po postawieniu diagnozy, spowodowało „nieznaczne zmniejszenie częstotliwości i nasilenia napadów”, napisali naukowcy, ale „zmiany te były tymczasowe”, bez widocznej długoterminowej poprawy. .

Pierwsze objawy niedoboru AADC pojawiły się u chłopca w wieku 6 tygodni, w tym hipotonia, przełomy oczne, globalne opóźnienie rozwoju i drgawki. Został skierowany do szpitala w Rijadzie, gdy miał 3 miesiące, a badania genetyczne, o które poproszono cztery miesiące później, zostały zlecone Stanom Zjednoczonym

Wyniki, otrzymane około dziewięć miesięcy później, wykazały wcześniej zgłoszoną mutację powodującą chorobę (c.175G>A) w obu DDC kopie. Pokazał również charakterystyczny dla niedoboru AADC profil neuroprzekaźnika CSF, dodatkowo potwierdzając diagnozę.

Leczenie pomogło zmniejszyć częstość napadów, aw ostatniej wizycie kontrolnej miał 5 lat.

Opóźnienia częściowo spowodowane powolnym skierowaniem do ośrodka specjalistycznego, testami zleconymi na zewnątrz

Podczas gdy cała trójka dzieci przejawiała chorobę od urodzenia, ich diagnozy były opóźnione „z kilku powodów, w tym opóźnionego skierowania do specjalistycznego ośrodka i znacznych opóźnień w otrzymaniu wyników zleconych na zewnątrz testów genetycznych” – napisali naukowcy.

„Opóźnienia zostały dodatkowo spotęgowane przez wymóg zlecania analizy płynu mózgowo-rdzeniowego na zewnątrz” – dodali.

Podczas gdy wielodyscyplinarna grupa specjalistów pracowała razem nad przypadkami, troje dzieci nie otrzymało szybkiego leczenia.

„Wyniki tej niewielkiej serii przypadków potwierdzają wcześniejsze doniesienia o przypadkach wskazujące, że na całym świecie pacjenci z niedoborem AADC często mają opóźnioną diagnozę, a długoterminowe wyniki kliniczne są ogólnie słabe” – napisali naukowcy.

„W krajach Bliskiego Wschodu, aby poprawić wyniki leczenia pacjentów z niedoborem AADC, konieczne będzie zwiększenie świadomości choroby wśród lekarzy pierwszego kontaktu i pediatrów, skrócenie czasu uzyskiwania wyników testów genetycznych i biochemicznych oraz zwiększenie liczby lokalnych specjalistów” – dodali. .

Rodzinom dzieci również „zaoferowano poradę genetyczną zgodnie z wytycznymi”, napisali naukowcy, dodając, że takie poradnictwo „jest kluczowe dla najbliższej rodziny”, ponieważ „jeśli oboje rodzice są nosicielami wariantu genu, występuje 1 na 4 ryzyko nawrotu choroby”.