Gladstone zagrała zamożną kobietę z Osagów, której rodzina staje się celem morderczego spisku białych mężczyzn mającego na celu kradzież ich praw do ropy. Aktorka szybko zyskała uznanie po premierze trzyipółgodzinnego eposu historycznego Martina Scorsese na festiwalu filmowym w Cannes w maju ubiegłego roku.

„Jesteś duszą „Killers of the Flower Moon”” – powiedziała aktorka Jennifer Lawrence, przedstawiając Gladstone jako nominowaną w niedzielę.

Na początku tego roku Gladstone, która ma dziedzictwo Blackfeet i Nez Percé, została pierwszą rdzenną rdzenną osobą, która zdobyła Złoty Glob dla najlepszej aktorki, wykorzystując swoją chwilę na scenie, aby podzielić się fragmentem języka Blackfeet i przypomnieć branży, jak daleko zaszedł Hollywood w reprezentowaniu rdzennych Amerykanów na ekranie.

„W tym biznesie rodzimi aktorzy zwykli wypowiadać się po angielsku, a następnie miksery dźwięku przesuwały ich wstecz, aby przed kamerą uzyskać język ojczysty” – powiedziała Gladstone, lat 37, która zdobyła także nagrody dla najlepszej aktorki od Screen Actors Guild i Koło Krytyków Filmowych Nowego Jorku.

Inni rodzimi artyści zdobyli Oscary. Piosenkarka folkowa Buffy Sainte-Marie jest uważana za pierwszą, która zdobyła najlepszą oryginalną piosenkę za „Up Where We Belong” z „An Officer and a Gentleman” w 1983 r. (chociaż jej rdzenne kanadyjskie dziedzictwo zostało ostatnio zakwestionowane) oraz Taika Waititi, która pochodzi z Maorysów i zdobył najlepszy scenariusz adaptowany do filmu „Jojo Rabbit” (2019). W kategorii najlepsza aktorka o ten zaszczyt ubiegały się rodzime aktorki, takie jak Keisha Castle-Hughes („Whale Rider”, 2003) i Yalitza Aparicio („Roma”, 2018). Jednak wśród rdzennych Amerykanów Gladstone jest pierwszą nominowaną do tej nagrody konkurencyjnej. (Wes Studi, Amerykanin Czirokezów, otrzymał honorowego Oscara w 2019 r.)

„Jest garstka ludzi, którzy kochają kino i od jakiegoś czasu są świadomi mojej kariery, ale dla mnie to było jak wystrzelenie z armaty” – powiedziała Gladstone na swoim profilu w dzienniku The New York Times na początku tego roku.

Wcielając się w Mollie Burkhart, prawdziwą postać, która przeżyła panowanie terroru wobec narodu Osagów w Oklahomie w latach dwudziestych XX wieku, Gladstone ożywiła złożoność kobiety oczarowanej romantycznym zainteresowaniem zuchwałego białego intruza – granej przez Leonardo DiCaprio – i jest wobec niego głęboko podejrzliwy. Dzięki występowi, który mógł być jednocześnie powściągliwy emocjonalnie, ale i patroszony, Gladstone wyróżniała się w obsadzie, w której znalazło się dwóch długoletnich hollywoodzkich aktorów, DiCaprio i Robert De Niro.

Gladstone nie podążała typową ścieżką aktora. Zamiast przeprowadzić się do Los Angeles lub Nowego Jorku na przesłuchania w wieku dwudziestu lat, została w Montanie, jeżdżąc po szkołach z jednoosobowym przedstawieniem o systemie szkół z internatem indiańskich Indian i budując relacje z lokalnymi filmowcami. Przełom w jej karierze nastąpił w 2016 roku dzięki filmowi „Pewne kobiety”.

Dzięki „Killers of the Flower Moon” talent Gladstone nabrał wagi filmu wysokobudżetowego. Nauczyła się mówić w języku Osage pod okiem nauczyciela języka i trenera dialektów, a także konsultowała się z Margie Burkhart, wnuczką jej bohaterki, na temat związku jej dziadków. Po spotkaniu Scorsese w Oklahomie z potomkami ofiar reżyser pracował nad pogłębieniem ról postaci Osagów w scenariuszu, zapewniając Gladstone dostęp do ekspertów, którzy mogliby jej doradzić w kwestiach związanych z jej rolą.

Krążąc po mediach, Gladstone mówiła o wyzwaniach w branży, w której rodzimi aktorzy mają niewiele możliwości. Niedawne badanie wykazało, że spośród 1600 ról, które ukazały się w latach 2007–2022, role mówione dla rodzimych aktorów stanowiły niecałe jedną czwartą 1 procent.

„Jeśli wyważyłam drzwi” – ​​powiedziała Gladstone w wywiadzie dla „The New Yorker”, „po prostu próbuję tu stać i zostawić je otwarte dla wszystkich innych”.