Zgodnie z wynikami wspólnej metaanalizy badań klinicznych przeprowadzonej przez SGLT2 Inhibitor Meta-Analysis Cardio-Renal Trialists’ Consortium (SMART-C), łączone stosowanie inhibitorów białka transportującego glukozę sodową 2 (SGLT2) i agonistów receptora peptydu glukagonopodobnego-1 (GLP-1) może przynieść znaczące korzyści w zakresie optymalizacji wyników sercowo-naczyniowych i nerkowych u pacjentów z cukrzycą.

Łącznie przeprowadzono 12 badań SMART-C, obejmujących ponad 70 000 pacjentów z cukrzycą, aby ocenić korzyści wynikające ze stosowania inhibitorów SGLT2 z zastosowaniem agonistów receptora GLP-1 i bez nich. Wyniki wykazały spójny pozytywny wpływ na poważne zdarzenia sercowo-naczyniowe, hospitalizację z powodu niewydolności serca lub zgon z przyczyn sercowo-naczyniowych, postęp przewlekłej choroby nerek i występowanie zdarzeń niepożądanych przy skojarzonym stosowaniu inhibitorów SGLT2 i agonistów receptora GLP-1.

Wytyczne dotyczące leczenia cukrzycy typu 2 i zalecenia społeczeństwa popierają stosowanie inhibitorów SGLT2, agonistów receptora GLP-1 lub obu tych leków u osób z cukrzycą typu 2 z lub z wysokim ryzykiem miażdżycowej choroby sercowo-naczyniowej. Jednak łączone stosowanie obu klas leków nie zostało jeszcze zbadane w żadnym badaniu o wystarczającej mocy, aby zbadać wpływ inhibitorów SGLT2 na wyniki kliniczne u pacjentów otrzymujących lub nieotrzymujących agonistów receptora GLP-1.

„Wytyczne uznają, że istnieje potencjał poprawy wyników przy skojarzonym stosowaniu SGLT2 i GLP-1, ale opiera się to głównie na fakcie, że te leki mają różne mechanizmy działania” – powiedział dr Brendon Neuen, MBBS HCPLivewyjaśniając w jaki sposób, chociaż niewielkie, krótkie badania wykazały korzyści z terapii skojarzonej agonistami receptora SGLT2/GLP-1, obecne dane z badań klinicznych nie są wystarczające, aby ocenić efekty SGLT2 stosowanego z agonistami receptora GLP-1 lub bez nich, ponieważ badania te rozpoczęły się zanim potwierdzono korzyści płynące ze stosowania którejkolwiek z tych klas leków.

On i grupa badaczy z zespołu SMART-C wykorzystali dane z 12 badań przeprowadzonych przez konsorcjum, obejmujących 73 238 pacjentów, z których 3065 stosowało agonisty receptora GLP-1 na początku leczenia, aby ocenić wpływ inhibitorów SGLT2 na układ sercowo-naczyniowy, nerki i bezpieczeństwo w kontekście podstawowego stosowania agonistów receptora GLP-1.

Wyniki wykazały 11% redukcję MACE, 23% redukcję hospitalizacji z powodu niewydolności serca lub śmierci z przyczyn sercowo-naczyniowych oraz 37% redukcję postępu choroby nerek, zdefiniowanej jako 40% spadek GFR, niewydolność nerek lub śmierć z powodu choroby nerek. Efekty leczenia były spójne niezależnie od stosowania agonisty receptora GLP-1 w tle, a podobne wyniki obserwowano w analizie nachyleń GFR.

„Informacje te stanowią prawdopodobnie najsilniejszy i najwyraźniejszy dowód na to, że leki te mają niezależne i addytywne działanie i powinny być stosowane w skojarzeniu w celu dalszej optymalizacji rokowania kardionerkowego” – powiedział Neuen.

Patrząc w przyszłość, Neuen wskazał, że jego zdaniem rola terapii skojarzonej będzie „bardzo ważna”, ponieważ żaden 1 lub 2 leki nie poprawią utraty funkcji nerek i nie zmniejszą ryzyka powikłań sercowo-naczyniowych u pacjentów wysokiego ryzyka, co wymaga podejścia wielolekowego, w którym intensywność leczenia będzie dostosowana do ryzyka pacjenta.

Odniesienie

^{Brooks, A. Połączenie inhibitora SGLT2 i GLP-1 z reumatoidalnym zapaleniem stawów poprawia wyniki sercowo-naczyniowe i nerkowe u chorych na cukrzycę. HCPLive. 9 lipca 2024. Dostęp 12 lipca 2024.}