Orki w wodach przybrzeżnych Kolumbii Brytyjskiej płyną pod prąd.

Kilka populacji tych ekologicznie krytycznych drapieżników szczytowych, dotkniętych zanieczyszczeniami morza, przełowieniem i nieustannym ruchem statków, stoi obecnie przed niepewną przyszłością. Szczególnie tragiczny jest ekotyp orki zamieszkujący południe, którego liczebność spada zaledwie 73.

Jednak nowe laboratorium w West Vancouver stosuje metodę oddolną, aby rzucić światło na ich kuzynów, orki zamieszkujące północ, w nadziei znalezienia sposobów na uniknięcie podobnego losu.

Choć nikt nie uznałby badań prowadzonych w tym miejscu za drugorzędne, laboratorium tak naprawdę specjalizuje się w badaniu nr 2.

W pobliżu centrum przypominającego labirynt korytarzy i pomieszczeń, jakim jest Pacific Science Enterprise Center przy Marine Drive, Adam Warner z Raincoast Conservation Foundation otwiera drzwi lodówki. Wewnątrz regały z chłodnymi półkami zastawione są fiolkami. Niektóre zawierają płyny, inne są zatłoczone splątanymi włosami. Wszystkie to odchody wielorybów.

Ale ekskrementy to tylko środek do celu. Wewnątrz próbek znajduje się DNA samych drapieżników oraz to, co jadły. Dzięki tym informacjom Warner może określić, gdzie walenie i inne przybrzeżne drapieżniki, takie jak wilki, znajdowały pożywienie, a także pomóc ocenić ogólny stan zdrowia grupy.

Zanim odchody wielorybów zostaną wyrzucone do laboratorium, naukowcy z Raincoast śledzą walenie na łodziach, aby zebrać ich odchody.

Na poziomie genetycznym badania amerykańskiej Narodowej Administracji Oceanicznej i Atmosferycznej wykazały, że mieszkańcy południa są wysoce wsobni i że chów wsobny prawdopodobnie przyczynia się do ich dalszego spadku.

Przez ostatnie 50 lat liczba mieszkańców północy stale zwiększała się, osiągając 341 w 2022 r. z niecałych 125 w 1973 r. Częścią badań Raincoast jest ustalenie, czy chów wsobny u mieszkańców północy jest taki sam.

„Przyjrzeliśmy się populacji orek zamieszkujących północ – one także jedzą łososia – ale w rzeczywistości radzą sobie całkiem nieźle” – powiedział Warner.

Cienka pula genetyczna to tylko jeden element układanki.

„Istnieją wszystkie inne problemy, z którymi borykają się mieszkańcy, takie jak zanieczyszczenie hałasem” – powiedział. „W żerowaniu korzystają z echolokacji… Nawet mała łódka może narobić dużo hałasu pod wodą”.

Pomimo nacisków, w ostatnich latach populacje innych orek również odrodziły się. Wykazano, że przejściowe orki, zwane także orkami Bigga, są silnie skażone substancjami zanieczyszczającymi, wyjaśnił Warner, „co powinno być naprawdę złe”.

„Ale ponieważ ich źródło pożywienia stało się tak obfite – dużo fok, ale także kilka lwów morskich – radzą sobie całkiem nieźle” – powiedział.

„To dobry przykład tego, że chociaż sytuacja jest naprawdę zła, że ​​są tak silnie skażone tymi wiecznie chemikaliami, to jeśli mają dużo jedzenia, populacja może nadal przeżywać niewielki wzrost” – dodał Warner.

Mamy nadzieję, że podejmując działania mające na celu zwiększenie źródeł pożywienia dla waleni przy jednoczesnej redukcji czynników stresogennych środowiskowych, populacje będą mogły się odbudować pomimo negatywnych skutków, takich jak skażenie i niekorzystna genetyka.

Naukowcy twierdzą, że wyginięcie populacji orek byłoby katastrofalne

Warner stwierdził, że decyzje polityczne, takie jak oddalenie łodzi obserwujących wieloryby i ograniczenie połowów w niektórych obszarach, wykazały postęp.

„Jeśli z badań odchodów orek wynika, że ​​żywią się określoną porcją łososia, być może wejdą w życie pewne przepisy, które zapewnią ich nieco więcej, przynajmniej gdy są w obszarze, zamiast jednocześnie intensywnie go łowić” – dodał.

Warner wskazuje na projekty wspierane przez rząd, które zwiększają populację łososia, głównego dania w menu zamieszkujących je orek. W 2022 roku Rainforest Conservation Foundation nawiązała współpracę z Musqueam Indian Band przy budowie naruszenia molo North Arm Jetty u ujścia rzeki Fraser.

„To naprawdę pomaga młodym łososiom przedostać się do ujścia rzeki i wcześnie zdobyć pożywienie” – powiedział Warner.

Po zakończeniu bieżących badań genetycznych Warner będzie współpracował ze swoim zespołem nad publikacją wyników, które zostaną zaprezentowane rządom Kanady i USA w nadziei, że uda im się wpłynąć na zmiany polityki.

Jeśli nie zostaną podjęte środki i pewnego dnia szczyt łańcucha pokarmowego zostanie usunięty, konsekwencje będą rozległe, powiedział Warner.

„Trudno nawet myśleć, jak źle by to było” – powiedział. „Za każdym razem, gdy pozbędziesz się zwierzęcia wierzchołkowego w ekosystemie, ma to naprawdę niszczycielski wpływ na wszystko inne”.

Warner twierdzi, że skutki tak drastycznej zmiany mogą również zaszkodzić branży turystycznej Kolumbii Brytyjskiej, która generuje dla prowincji przychody przekraczające 13 miliardów dolarów rocznie.

„Trzeba mieć nadzieję, że nie będzie tak źle” – powiedział.

nlaba@nsnews.com

twitter.com/nick_laba