Indyjska miłość do piosenek w kinie została doceniona na scenie rozdania Oscarów MM Keeravani’S „Naatu Naatu” z SS Rajamouli’S RRR koronowany w kategorii Najlepsza Oryginalna Piosenka na 95. ceremonii rozdania Oscarów w Los Angeles. Od TikToka po Oscary, RRR „Naatu Naatu” nie tylko wprawił fanów w osłupienie, ale także osiągnął rzadką chwałę za podstawowy element indyjskich filmów – piosenki. Oscarowy ukłon w stronę arcydzieła MM Keeravaniego w wykonaniu Rahula Sipligunaj i Kaala Bhairava i napisany przez Chandrabosesłuży jako ciepły uścisk muzycznej spuścizny kina indyjskiego, jednocześnie otwierając drzwi do lepszych perspektyw dla przyszłych filmów indyjskich w innych kategoriach podczas prestiżowej corocznej ceremonii.

POWIĄZANE: „Wiele afrontów RRR dowodzi, że Oscary muszą ewoluować

Muzyka jest niezbędna do kina indyjskiego

Często w filmach indyjskich piosenki są kluczowymi narzędziami do opowiadania historii, które posuwają narrację do przodu. Podczas gdy w niektórych innych mogą być po prostu uwzględnione, aby zapewnić publiczności powód do tańca i zabawy. Chociaż musical jest gatunkiem istniejącym poza Indiami, piosenki są tak bardzo integralnym aspektem indyjskiej kultury filmowej, że z zachodniej perspektywy prawie każdy indyjski film można by nazwać musicalem. Minęła ponad dekada od muzycznego geniuszu AR Rahmana otrzymał zasłużoną nominację do Oscara za piosenkę „Jai Ho”. Danny’ego Boyle’a’S Slumdog Milioner, Zdobycie Oscara przez „Naatu Naatu” za najlepszą piosenkę oryginalną jest dla indyjskiego przemysłu filmowego większym wydarzeniem historycznym, ponieważ w przeciwieństwie do filmu Danny’ego Boyle’a, RRR to film, który nie tylko rozgrywa się w Indiach, ale jest również całkowicie indyjską produkcją.

Romantyczny romans między piosenkami a indyjskimi filmami sięga czasów, kiedy pierwszy film dźwiękowy został wydany w Indiach, w latach trzydziestych XX wieku. Ardeshir Irani’S Alam Ara, powszechnie uważany za pierwszy indyjski film dźwiękowy, miał siedem piosenek. Chociaż nie istnieją żadne zapisy nt Alam Ara gatunek muzyczny stał się już nieodłączną częścią indyjskiego opowiadania historii poprzez kino, do tego stopnia, że ​​trudno sobie wyobrazić indyjskie filmy bez ich piosenek. Nawet jeśli ktoś przez całe życie nie oglądał indyjskiego filmu, może skończyć tańcząc do bollywoodzkiej muzyki. Podczas gdy muzyka Bollywood ogranicza się do piosenek z przemysłu filmowego hindi, miłość do piosenek i muzyki w filmach jest wszechobecnym czynnikiem wśród widzów, którzy mówią różnymi językami i oglądają filmy w różnych językach. Ale wyjątkowa zdolność muzyki do przekraczania barier stworzonych przez język najlepiej odzwierciedla sukces „Naatu Naatu” jako światowego fenomenu.

Chociaż szkoda, że ​​Akademia zlekceważyła RRR w innych kategoriach gotowość Akademii do uznania zasług stojących za „Naatu Naatu” jest ważna, ponieważ miejmy nadzieję, że decyzja ta wpłynie na korzyść większej liczby indyjskich produkcji w przyszłości. Aż do historycznego zwycięstwa „Naatu Naatu” i zdobycia Oscara przez Zaklinacze słoni, zwycięzca tegorocznych Oscarów w kategorii Najlepszy krótkometrażowy film dokumentalny, za każdym razem, gdy Oscar trafiał do Indii, był to występ Hindusa w produkcji nieindyjskiej, począwszy od Bhanu Athaiyagwiezdny projekt kostiumów w Richarda Attenborougha’S Gandhiego do kompozycji AR Rahmana w Danny Boyle’s Milioner z ulicy. Podwójne zwycięstwa tych indyjskich produkcji dowodzą, że indyjski przemysł filmowy nie zawsze potrzebuje zachodniego poparcia, aby osiągnąć najwyższą scenę w światowym kinie. Filmy indyjskie, jeśli otrzymają uczciwą szansę, są w stanie dotrzeć tam, gdzie na to zasługują. Jedynym wymaganiem pozostaje to, aby kreacja była w stanie wpłynąć na emocje i utrzymać uwagę publiczności w ten sam sposób RRR od pierwszego wydania w marcu 2022 r.

Zdobycie Oscara przez „Naatu Naatu” prawdopodobnie sprawi, że widzowie bardziej zainteresują się filmami indyjskimi

Zwycięstwo w kategorii Najlepsza Oryginalna Piosenka będzie świętowane w indyjskich kręgach filmowych, ponieważ wyznacza nową erę dla indyjskich filmów, w których mogą dążyć do międzynarodowej sławy poprzez zdobycie Oscara. RRR Oscar za najlepszą piosenkę dla „Naatu Naatu” wydaje się poetycką sprawiedliwością dla kraju, który uczynił piosenki nieodłączną częścią swojego stylu filmowego. Przywołanie przez MM Keeravaniego piosenki The Carpenter „Top of the World” podczas przyjmowania Oscara pięknie oddaje miłość Indian i indyjskiego kina do muzyki, pokazując tylko, jak piosenki ugruntowały swoje miejsce w indyjskim kręceniu filmów.

Sukces „Naatu Naatu” na gali rozdania Oscarów pomógł usunąć niewidzialną barierę, która istniała, sprawiając, że marzenie o Oscarach stało się możliwe do spełnienia w nadchodzących latach dla indyjskich filmów. Zwycięstwo sprawiło, że zdobycie statuetki Oscara stało się osiągalnym celem dla filmowców w Indiach. Podczas gdy indyjski przemysł filmowy od lat prosperuje nawet bez zdobycia Oscara, zwycięstwo na 95. przemysłu filmowego na świecie, której przez długi czas odmawiano należnego jej uznania. Jeśli już, to przynajmniej zmieni krytyczne postrzeganie indyjskich filmów wśród krytyków i fanów. Niezaprzeczalnie, podobnie jak w przypadku RRR¸ sukces komercyjny jest niezbędny w przyszłości, aby filmy indyjskie miały równe szanse na Oscarach. Kiwnięcie Oscarem dla „Naatu Naatu” może po prostu zapewnić, że indyjskie filmy będą cieszyć się większym zainteresowaniem, idąc naprzód i RRR sukces może nie być zbyt trudny do powtórzenia lub, w najgorszym przypadku, pozostaje taką rzadkością w przypadku filmu indyjskiego.

Niewątpliwie, RRR rozszerzył różne spojrzenie na to, co filmy mogą osiągnąć i jak tworzenie filmów nie musi ograniczać się do określonego stylu lub definicji. Miejmy nadzieję, że wygrana zaowocuje większą eksploracją tego, co indyjskie kino ma do zaoferowania poza swoimi wspaniałymi postaciami, zapierającą dech w piersiach akcją i naprawdę wciągającym stylem opowiadania historii. Oprócz idealnej ody do romantycznej historii, którą indyjskie filmy nadal dzielą się swoimi piosenkami, ukłon Oscara w stronę „Naatu Naatu” może okazać się punktem zwrotnym na trajektorii indyjskich filmów, które nadal są bardziej ambitne pod względem tego, co robią. mogą osiągnąć i co mogą zaoferować.