Już prawie czas Długie nogi nadejdzie, a jeśli nie odliczałeś dni, to nie jesteś fanem horrorów. W roli głównej Maika Monroe (Wynika) jako agent FBI polujący na naprawdę osobliwego seryjnego mordercę — grany przez Nicolasa Cage’a w jednej ze swoich najbardziej pamiętnych i szokujących ról, co wiele mówi. Możesz sprawdzić recenzję filmu na io9 tutaj, a także czytać dalej, aby zapoznać się z wywiadem ze scenarzystą-reżyserem Osgoodem Perkinsem (Córka Czarnego Płaszcza).

Cheryl Eddy, io9: Długie nogi zrobił wrażenie na kilka miesięcy przed premierą dzięki niezwykłej kampanii marketingowej. Jak wiele z tego było twoim pomysłem i jak bardzo byłeś zaangażowany w ten proces?

Osgood Perkins: Nic z tego nie było moim pomysłem. Byłem zaangażowany tak bardzo, jak oni tego chcieli. Kiedy Neon przejął projekt, mogłem dostrzec, jak namacalne było ich podekscytowanie i mogłem stwierdzić, że naprawdę łączyli się z materiałem filmowym i materiałami, które zrobiliśmy. Po prostu im ufałem i naprawdę się udało. Jedyną rzeczą, o którą ich kiedykolwiek prosiłem, było zachowanie proporcji obrazu w materiałach — i tak zrobili, i w pewien sposób zmienili ten kwadratowy wygląd w jedno z głównych odczuć filmu. I tak, całość była świetna, ale nie biorę żadnej zasługi za to, jak świetna była.

io9: Jakie wrażenie zrobiła na Tobie reakcja ludzi? Długie nogi dotychczas?

Perkins: To trochę przytłaczające. Wydaje się, że wszyscy to lubią. Nie spotkałem nikogo, kto nie uważałby tego za całkiem w porządku. I to jest dziwna rzecz… Myślę, że najdziwniejsze jest dla mnie to, jak bardzo ludzie uważają to za niepokojące i jak bardzo to ich prześladuje i jak bardzo to na nich wpływa w przerażającym [way]. Po prostu próbowałem zrobić zabawny film. Myślę, że jest głównie zabawny. Nie mówię tego jako osoba chora, która lubi czerpać przyjemność z cudzego nieszczęścia. Po prostu myślę, że to jest trochę pop i zabawa. I myślę, że ludzie, którzy się naprawdę boją, dobrze się bawią, więc jest w porządku.

io9: Film, który przyszedł mi na myśl podczas oglądania Długie nogi był Milczenie owiecnie tylko ze względu na historię, ale także na konkretne momenty. Czy zgodziłbyś się, że twój film ma z nią szczególny związek?

Perkins: To celowa relacja jeden do jednego. Kiedy usiadłem, aby napisać film, pytanie w mojej głowie brzmiało: jakie zaproszenie dla publiczności mogę zrobić na początku, aby wciągnąć ludzi do wagonika kolejki górskiej. Co daje im wstęp do świata? Co jest czubkiem włóczni? Dla mnie, Milczenie owiec był to film, który wywarł na mnie ogromny wpływ — ukazał się, gdy miałem 15 lub 16 lat [when] Naprawdę zacząłem interesować się filmami, a nagle dostajesz tę nieskazitelną rzecz. Nie sądzę, żeby ktokolwiek z nas, w tym wieku i filmowcy, zapomniał o efekcie perfekcji tego filmu, po prostu: „Wow, naprawdę to zrobili. To jest tak satysfakcjonujące na tak wielu poziomach”. Po prostu oszukiwałem. Po prostu użyłem tego jako szopki, jako sposobu na zmiękczenie lub zmiękczenie publiczności, aby powiedzieć: „Wiesz, to jest Ten! Pamiętasz to.” A potem, oczywiście, skręć ostro w lewo, żeby to w ogóle nie było to.

io9: Czy dlatego zdecydowałeś się umiejscowić główną fabułę w latach 90.?

Perkins: To było bardzo takie. Chodziło o to, jak sprawić, by ten film wydawał się Milczenie owiec i jak możemy wykorzystać kredyt, który się z tym wiąże, na naszą korzyść? Zarówno pod względem spełniania oczekiwań, jak i odchodzenia od oczekiwań. Tak więc, tak, chodziło o to, żeby wyglądało to tak, jakby Milczenie owiec Lub Siedem. I myślę, że tak jest.

io9: A umiejscowienie akcji w północno-zachodniej części Pacyfiku – wiemy, że to Oregon, sądząc po tablicach rejestracyjnych – czy nawiązuje do historii seryjnych morderców z tego regionu?

Perkins: Tak, czerpie z historii seryjnych morderców. Film został nakręcony w Vancouver, więc dostajesz to, co dostajesz, rozumiesz? Co jest świetne. Vancouver to wykwintne miejsce do kręcenia filmów. Czułem się też bardzo jak w momencie Gusa Van Santa. Zarówno operator, jak i ja jesteśmy wielkimi maniakami Gusa Van Santa — i wiesz, kiedy kręcisz horror, miło jest powiedzieć: „A co z Gusem Van Santam?” W przeciwieństwie do powiedzenia: „A co z Johnem Carpenterem?” Albo „A co z Dario Argento?” Czy możesz znaleźć odniesienia z dalszej odległości niż dział horrorów w wypożyczalni wideo? Czy możesz dotrzeć dalej? I tak, sięgając do niektórych pięknych prac Gusa Van Santa —Moje własne prywatne Idaho szczególnie – po prostu chcesz czuć się zainspirowany, a to właśnie ten rodzaj rzeczy inspiruje mnie.

io9: Główni aktorzy, Nicolas Cage i Maika Monroe, mają tak kontrastowe style gry. Jak podeszliście do reżyserowania ich, aby uzyskać ten kontrast?

Perkins: Cóż, dzielą tylko jedną wspólną scenę, którą on naprawdę napędza, więc czułem, że będziemy w stanie znaleźć to w pokoju montażowym, gdzie ostatecznie wszystko się znajduje. To tam naprawdę jest film, [where it] ujawnia się — dopiero w sali montażowej. I tak, byłem świadomy faktu, że miałem dwie bardzo przeciwwagi, równoważące się energie. Ale myślę, że ostatecznie staje się to po prostu tym; możesz zrównoważyć swój obraz dwoma skrajnościami. I na szczęście, jak powiedziałem, byłem w stanie narracyjnie je rozdzielić, więc było bardzo mało interakcji. A kiedy się łączą, jest to bardzo naładowany moment. I tak ich przeciwstawne ładunki działają jeszcze lepiej.

io9: Cage jest również jednym z producentów filmu. Jak wcześnie wiedziałeś, że chcesz, aby zagrał tę rolę?

Perkins: Kiedy obsadzasz film, starasz się znaleźć w nim najlepszą osobę. Oczywiście, jako reżyser, starasz się pomóc sobie w obsadzaniu, jak tylko możesz. Więc kiedy jego nazwisko zostało wymienione jako kogoś, kto mógłby to przeczytać, oczywiście rzuciłem się na nie. A potem, od tego momentu, nie jest praktyczny — nie narzuca uwag na proces. Nie próbuje niczego zmieniać. Nie próbuje przejąć kontroli. Jeśli już, to próbuje wziąć to, co jest napisane i sprawić, by działało dla niego, w przeciwieństwie do odwrotnej sytuacji.

io9: Zdecydowanie zaszokuje widzów, którzy myślą, że już widzieli go tak ekstremalnego, jak to tylko możliwe. Jak wiele z jego występu i pojawienia się w filmie pochodzi od ciebie, a ile było współpracą?

Perkins: Współpraca jest między mną i Niciem, ludźmi od kostiumów, ludźmi od peruk, ludźmi od efektów specjalnych. I wszyscy robią, co mogą, i starają się zrobić najfajniejszą rzecz. Dużo z tego wniosłem — dużo z tego jest napisane w scenariuszu. Jego blada twarz, jego blady makijaż zawsze był czymś. To pochodzi od Boba Dylana i Rolling Thunder Revue. Ten rodzaj bycia kimś, kto występuje — pierwotny pomysł na Longlegsa polegał na tym, że był kimś, kto przychodził do domu twojego dziecka na urodziny i robił, jak, trochę gówniany, trochę brudny pokaz, co do którego nie był pewien. Miał taki rodzaj lęku przed występem, że dziwnie się czuł, chodząc do tych domów, robiąc ten mały dziwny pokaz. To żyje w filmie, kiedy widzisz, jak przychodzi do [a child’s] dom po raz pierwszy w śniegu, że jego rodzaj podejrzanego niepokoju jest naprawdę jasny. Jeśli chodzi o głosy, [Cage] zaczyna się od słów tak jak są napisane. To tak jakby zdobyć jakiś rodzaj, prawie jak dialekt, i w pewien sposób zorientować się, jaki jest dźwięk? Jaki jest rytm tego? Gdzie jest interpunkcja?

W dialogu Longlegsa na stronie jest wiele kropek. Jest wiele kropek, w których nie byłoby kropek, i po prostu umieściłem je tam, ponieważ czułem, że mówią coś o jego życiu wewnętrznym — mówią coś o jego niepokoju i wstydzie w dziwny sposób, że nie mógł przejść przez pełne zdania. Chodziło o to, aby umieścić kropkę w środku rzeczy. Po prostu dziwna rzecz, która przychodzi ci do głowy, gdy piszesz, a potem dajesz ją laureatowi Oscara i jednej z najlepszych gwiazd filmowych wszech czasów. I masz szczęście, jeśli jest odrobina magii, a my mieliśmy szczęście.

io9: Muszę zapytać o Długie nogi’ Obsesja T. rexa i Marca Bolana. Jak to się stało?

Perkins: To jedna z tych rzeczy, w których jako twórca tego materiału nie udaję, że wiem wszystko i nie udaję, że mam kontrolę. Musisz trzymać rzecz luźno, inaczej ją złamiesz. Kiedy tworzyłem ten film, ten scenariusz, ten świat i tę postać, T. rex był artystą, którego tak naprawdę nie znałem zbyt dobrze i o którym słyszałem parę razy, ale nagle znalazł się w mojej przestrzeni. Po prostu przyszedł do tej przestrzeni. Został mi pokazany lub odegrany przez wszechświat, źródło, muzy, cokolwiek chcesz powiedzieć. I naprawdę uważam, że moim zadaniem jako pisarza, jako twórcy tej rzeczy, jest po prostu słuchać tego, co dzieje się wokół mnie. Jak mówią moje dzieci? O co martwi się moja żona? Jakie piosenki przechodzą przez myśl? Jaki film właśnie obejrzałem? Jeśli zwracasz uwagę, to wydaje się to celowe, jakby pewne rzeczy były ci dawane z jakiegoś powodu. I lepiej je zapisz.

Długie nogi w kinach od 12 lipca.

Chcesz więcej wiadomości o io9? Sprawdź, kiedy spodziewać się najnowszych Podziwiać, Gwiezdne Wojny i Star Trek wydania, co dalej DC Universe w filmach i telewizjii wszystko, co musisz wiedzieć o przyszłości Doktor Kto.