NArendra Modipremier Indii, był pełen pewności siebie, gdy jego rząd ujawnił tymczasowy budżet w lutym. Gdy wybory powszechne odbędą się za kilka tygodni, jego rządząca Bharatiya Janata Party (BJP) powszechnie oczekiwano, że utrzyma, a być może powiększy, swoją większość w parlamencie. Jego pewność zwycięstwa była tak duża, że ​​mini-budżet zawierał niewiele zasiłków socjalnych i innych ulg, które często poprzedzają wybory w Indiach. Zamiast tego skupił się na ograniczeniu deficytu fiskalnego, poprawie infrastruktury i innych środkach mających na celu osiągnięcie długoterminowego celu, jakim jest uczynienie Indii krajem rozwiniętym do 2047 r., w setną rocznicę ich niepodległości.

Nowa rzeczywistość polityczna przesiąkła cały budżet, ujawniony 23 lipca. Był to pierwszy wynik wyborów w czerwcu, w którym BJP straciła większość, zmuszając się do polegania na partnerach koalicyjnych w celu utworzenia rządu. Ta nieoczekiwana zmiana w krajobrazie politycznym Indii — przypisywana w dużej mierze gniewowi społeczeństwa z powodu bezrobocia, inflacji i nierówności — była widoczna w budżecie na kilka sposobów.

Jedną z głównych liczb było 24 mld dolarów nowych wydatków na środki tworzenia miejsc pracy w ciągu najbliższych pięciu lat. Obejmuje to plan zachęcania do zatrudniania w sektorze formalnym poprzez wnoszenie wkładu do pensji pracowników w pierwszym miesiącu i zwrot części składek na ubezpieczenie społeczne pracodawców. Obejmuje to również nowe programy szkoleniowe dla kobiet. Zapożyczając z manifestu BJPGłówny rywal partii, partia Kongres, w budżecie zaproponowała również program mający na celu zapewnienie staży w czołowych indyjskich firmach dla 10 milionów młodych ludzi.

Nowe skupienie się na miejscach pracy sugeruje, że pan Modi próbuje zmienić kurs, nie porzucając podstawowych założeń swojego programu. Od dawna trąbił o statusie Indii jako najszybciej rozwijającej się dużej gospodarki świata i odrzucał zarzuty krytyków dotyczące „wzrostu bez miejsc pracy”. Jednak główny doradca ekonomiczny rządu, V. Anantha Nageswaran, przygotował grunt pod budżet w corocznym badaniu ekonomicznym opublikowanym dzień wcześniej, w którym stwierdził, że Indie muszą tworzyć 8 mln miejsc pracy poza rolnictwem rocznie do 2036 r. Przedstawił również argumenty za poszukiwaniem większych inwestycji z Chin w celu pobudzenia produkcji.

Rolnictwo, które zatrudnia około 45% 565-milionowej siły roboczej Indii, było drugim ważnym obszarem zainteresowania budżetu. Obiecano wydać 18 mld dolarów na ten i pokrewne sektory w tym roku. Plany obejmowały rozszerzenie cyfrowej infrastruktury publicznej, aby połączyć rolników z cyfrowymi rejestrami gruntów i badaniami upraw oraz zapewnić im lepszy dostęp do informacji, takich jak ceny rynkowe. Rząd zobowiązał się również do wprowadzenia wysokowydajnych i przyjaznych dla klimatu odmian upraw.

Zgodnie z oczekiwaniami wśród największych zwycięzców budżetu znalazły się BJPgłówni partnerzy koalicyjni. Drugą co do wielkości partią w jego sojuszu jest Telugu Desam Party (tdp), która ma siedzibę w południowym stanie Andhra Pradesh i odniosła miażdżące zwycięstwo w wyborach stanowych w czerwcu. Budżet nie uwzględnił jej wniosku o „status specjalnej kategorii” (w którym Andhra otrzymywałaby co roku więcej centralnego finansowania), ale obiecał 1,8 mld dolarów w tym roku i więcej w przyszłości na plany obejmujące nową stolicę stanu i ogromny projekt hydroelektrycznego nawadniania.

Nitish Kumar, weteran, premier wschodniego stanu Bihar (najbiedniejszego w Indiach), również dostał swoje. Jego partia Janata Dal (Zjednoczona) jest teraz trzecią co do wielkości partią w rządzącej koalicji i w ostatnich tygodniach usilnie zabiegała o status specjalnej kategorii. Rząd Indii sprzeciwił się, obiecując zamiast tego zapewnienie 3,1 mld dolarów finansowania na projekty drogowe w stanie i pomoc w finansowaniu budowy lotnisk, uczelni medycznych, obiektów sportowych i infrastruktury turystycznej wokół miejsc kultu religijnego.

Na szczęście dla pana Modiego stać go na taką hojność, dzięki wzrostowi wpływów podatkowych i nieoczekiwanemu zyskowi z banku centralnego. W rzeczywistości budżet obniżył cel deficytu fiskalnego do 4,9% PKB z 5,1% wymienionych w tymczasowym planie finansowym w lutym. To dobrze wróży długo oczekiwanej podwyżce ratingu kredytowego Indii, która złagodziłaby koszty pożyczek. Pan Modi nie musiał też łagodzić swoich ambitnych planów infrastrukturalnych: budżet zachował zobowiązanie z lutego dotyczące zwiększenia ogólnych wydatków kapitałowych do 133 mld dolarów, co stanowi równowartość 3,4% PKB.

Mimo to budżet wymagał kompromisów, do których pan Modi nie jest przyzwyczajony. Przeznaczając tak dużą część wydatków na infrastrukturę na Andhrę i Bihar, ryzykuje zirytowaniem sojuszników i wyborców w innych stanach. A jego nowe szaleństwo na rzecz tworzenia miejsc pracy i rolnictwa odbywa się częściowo kosztem bogatszych Hindusów, którzy skorzystali na niedawnym boomie na indyjskim rynku akcji. Dotknęło ich zwiększenie podatków od zysków kapitałowych i niektórych transakcji papierami wartościowymi. Ale największym ryzykiem jest to, że jego plany nie stworzą miejsc pracy, które obiecał w nadchodzących latach. ■