Autor: Sean Bell, analityk wojskowy

Minister spraw zagranicznych Lord Cameron był w tym tygodniu w Kijowie, aby ponownie podkreślić wsparcie Wielkiej Brytanii dla Ukrainy.

Podczas spotkania z prezydentem Zełenskim lord Cameron szczegółowo opisał, w jaki sposób ogłoszone w zeszłym tygodniu przez Rishiego Sunaka zwiększenie wydatków na obronność, w tym wieloletnie finansowanie Ukrainy o wartości 3 miliardów funtów i największa w historii darowizna w zakresie sprzętu wojskowego, pomoże zapewnić Ukrainie to, czego potrzebuje do zwycięstwa.

Przekazanie sprzętu wojskowego obejmowałoby dostarczenie bomb precyzyjnie naprowadzanych oraz rakiet przeciwlotniczych i sprzętu dla 100 mobilnych zespołów obrony powietrznej, aby umożliwić Ukrainie zestrzelenie rosyjskich dronów i rakiet.

Lord Cameron wydał jednak także ważne oświadczenie, które nie odbiło się szerokim echem w mediach, że do Kijowa należy decyzja, w jaki sposób ta broń zostanie użyta.

Choć Zachód był zszokowany decyzją Rosji o inwazji na Ukrainę w lutym 2022 r., Ukraina nie jest członkiem NATO i Zachód niechętnie udzielał Ukrainie jawnego wsparcia w obawie przed przyspieszeniem bezpośredniej konfrontacji NATO z Rosją.

Jednakże Wielka Brytania konsekwentnie „przechyla się do przodu”, jeśli chodzi o zapewnianie Ukrainie wsparcia wojskowego, początkowo poprzez dostawę broni przeciwpancernej, następnie głównych czołgów bojowych – Challenger II – a ostatnio dostarczając rakiety dalekiego zasięgu Storm Shadow.

Chociaż Stany Zjednoczone dostarczyły również rakiety ATACMS, konsekwentnie zalecają, aby Ukraina nie używała żadnej broni dostarczanej przez Zachód do ataków na cele na rosyjskiej ziemi.

Oświadczenie lorda Camerona, że ​​ograniczenie to mogło zostać zniesione w odniesieniu do broni dostarczanej z Wielkiej Brytanii, może świadczyć o rosnącym zaniepokojeniu Zachodu obecnym przebiegiem wojny.

Rosyjska armia jest w ofensywie na linii frontu, gdzie wykorzystuje obecny niedobór niezbędnej broni i amunicji na Ukrainie, aby posuwać się naprzód.

Jeżeli te postępy taktyczne miałyby przełożyć się na poważny przełom w Rosji jeszcze tego lata, perspektywy dla Ukrainy mogłyby być ponure.

Brytyjski pakiet broni obejmował także bomby precyzyjnie naprowadzane – są one wystrzeliwane z powietrza i mają ograniczony zasięg, więc wydają się mieć ograniczone zastosowanie na Ukrainie, więc dlaczego je zaoferowano?

Jednym z powodów jest to, że brytyjskie składy na broń są puste – zapasy, które Wielka Brytania jest gotowa zaoferować, wyczerpały się i chociaż rząd Wielkiej Brytanii postawił krajowy przemysł obronny na „stopie wojennej”, minie jeszcze trochę czasu, zanim zapewnione zostaną trwałe i znaczące dostawy broni zaczyna płynąć.

Jeśli jednak Ukraina ma odwrócić obecną dynamikę rosyjskiego pola bitwy, musi zbadać nowe sposoby walki.

Zezwolenie na atak w samej Rosji powinno umożliwić Ukrainie poszerzenie listy celów.

Chociaż ukraińskie myśliwce nie mają niezbędnych zezwoleń i możliwości dostarczania zachodnich bomb precyzyjnie naprowadzanych, w rozpaczliwych czasach takie zezwolenia można zapewnić w rekordowo krótkim czasie.

Ale jak można je wykorzystać?

Rosjanie mają przewagę powietrzną nad linią frontu, a zdecydowana interwencja ukraińskich sił powietrznych – nawet przy użyciu nowej broni – byłaby zarówno niebezpieczna, jak i trudna.

Jeśli jednak pierwsza partia myśliwców F-16 podarowanych przez Zachód dotarłaby na początku tego lata, mogłoby to zapewnić Ukrainie większy wybór.

Rzeczywiście może to obejmować wybranie za cel sił rosyjskich na Krymie lub przeprowadzenie nalotów na cele wojskowe – takie jak linie zaopatrzenia logistycznego – na terytorium Rosji.

Chociaż to ostatnie oświadczenie może mieć ograniczony bezpośredni wpływ na dynamikę Rosji na linii frontu, może zaoferować Ukrainie nowe możliwości zmiany losów wojny.

Najnowsza historia sugeruje, że tam, gdzie prowadzi Wielka Brytania, wkrótce podążają nią inne narody.

Jednakże „słoń w pokoju” stanowi siłę determinacji Zachodu w powstrzymaniu brutalnej inwazji Rosji.

Czas nie działa na korzyść Ukrainy.

Wstrzemięźliwość Zachodu w konfrontacji z Rosją jest zrozumiała – w istocie prezydent Putin na niej polega.

Historycznie rzecz biorąc, ustępstwa nie okazały się jednak wiarygodną strategią.