Wraz z ponownym otwarciem Muzeum Sztuki Buffalo AKG o zmienionej nazwie i ponownym otwarciu w poniedziałek, należą one już do przeszłości.

Około 430 dzieł sztuki zostanie wystawionych w galeriach, które mogą pomieścić prawie wszystko, co artysta lub kurator może wyczarować, trzy razy więcej niż wcześniej.

Dok załadunkowy, windy towarowe i most mogą teraz transportować dzieła sztuki po całym muzeum.

A ta marmurowa podłoga? Został on zastąpiony bardziej wytrzymałym czerwonym dębem.

Tworzenie nowych przestrzeni, aby sprostać potrzebom muzeum w XXI wieku oraz poszukiwanie nowych podejść do poszerzenia i zróżnicowania publiczności to część wartej 195 milionów dolarów rozbudowy, renowacji i renowacji muzeum, która rozpoczęła się w styczniu 2020 roku, dwa miesiące po tymczasowym zamknięciu muzeum.

Entuzjazm dyrektora muzeum Janne Sirén dla dodatkowej sztuki, którą można wystawić, był widoczny pod koniec zeszłego tygodnia, kiedy oprowadził reportera Buffalo News po budynkach i terenach.

„Niesamowita Elaine de Kooning, nikt nie widział tej pracy „Scrimmage”” — powiedziała Sirén o pracy artysty abstrakcyjnego i figuratywnego z 1953 roku. — Albo tak ważne dzieło Ellswortha Kelly’ego, „New York, NY” z 1957 roku, nabyte w 1959 — powiedział, wskazując na inny. „To Ellsworth, kiedy wrócił z Paryża, stając się Ellsworthem”.

Transformacyjny projekt muzeum, kierowany przez Sirén, byłego spadochroniarza fińskich sił specjalnych, który przejął stery muzeum 10 lat temu, jest oszałamiającym osiągnięciem. Zwiększa to prestiż, jaki muzeum od dawna przyniosło Buffalo i zachodniemu Nowy Jork, oraz zwiększa globalną reputację Buffalo AKG jako jednego z największych repozytoriów sztuki nowoczesnej i współczesnej.

Dużym dodatkiem jest trzypiętrowy, półprzezroczysty Jeffrey M. Gundlach Building, konstrukcja ze szkła i marmuru, nazwana na cześć mieszkańca Amherst, którego wkład w wysokości 65 milionów dolarów pokrył jedną trzecią projektu. Został zaprojektowany przez Shohei Shigematsu z OMA, z 13 galeriami o różnych rozmiarach i kształtach oraz tarasem z rzeźbami, który owija się wokół drugiego piętra.

Lśniący, zaprojektowany przez EB Green budynek z 1905 roku, który był głównym beneficjentem zmian, wygląda teraz tak nieskazitelnie, jak w momencie otwarcia ponad sto lat temu. Wielkie schody i trawnik przed domem, usunięte w 1962 roku, powróciły, a parking znajduje się teraz pod ziemią.

Ale największą zmianę w tym, co było znane jako Albright-Knox Art Gallery, można zobaczyć w ostatnim dodatku do kampusu – budynku zaprojektowanym przez Gordona Bunshafta, który został otwarty w 1962 roku, obecnie Seymour H. Knox Building.

Brama budynku Knox to miejsce spotkań o powierzchni 6000 stóp kwadratowych, rynek miejski Ralpha C. Wilsona Jr. Zwieńczona jest „Common Sky” – kalejdoskopowym baldachimem, który u wielu wywoła stan dziecięcego zachwytu po wejściu. Rzeźba – stworzona przez Olafura Eliassona i Sebastiana Behmanna ze Studio Inne Przestrzenie – z krętym lejkiem z boku została zaprojektowana z myślą o burzliwych zimach w Buffalo.

Po raz pierwszy część budynku muzeum jest również bezpłatna i otwarta dla zwiedzających.

Odwiedzający mogą teraz udać się do budynku Knox, aby dostać filiżankę kawy i ciasto z Cornelia, kawiarni nazwanej na cześć Cornelii Bentley Sage Quinton, która w 1910 roku została pierwszą kobietą kierującą muzeum sztuki, kiedy została mianowana przewodniczącą ówczesnego- Muzeum Johna J. Albrighta. Mogą też chcieć usiąść z przyjaciółmi, poczytać książkę lub popracować na swoim laptopie.

Mogą także oglądać dzieła sztuki w sali M&T Gallery Room o powierzchni 2000 stóp kwadratowych, w której powraca „The Mirror Room” – ulubiony obiekt publiczności, pieczołowicie konserwowany. Przestrzeń obejmuje wykonaną na zamówienie fotobudkę, umożliwiającą wyświetlanie zdjęć na ekranie i przesyłanie ich pocztą elektroniczną. Lub przespaceruj się po sklepie AKG z nowo opublikowanym „Podręcznikiem zbierania”.

Budynek Knox oferuje również przyjazną dzieciom przestrzeń Creative Commons, pierwsze zaangażowanie Fundacji LEGO w muzeum sztuki oraz cztery dobrze wyposażone pracownie i sale lekcyjne znajdujące się pod odrestaurowaną aulą muzeum.

Odpowiednio, budynek Knox jest dostępny z dwóch wejść, na zachód od Elmwood Avenue i na wschód od Delaware Park. Budynek, podobnie jak reszta kampusu, jest zgodny z amerykańską ustawą o osobach niepełnosprawnych, z rampami zastępującymi stopnie i windami, które zostały bardziej przystosowane. Jest pokój rodzinny, pokój pielęgniarski dla matek i łazienka dla wszystkich płci.

Dokonano również szeroko zakrojonych renowacji „z tyłu domu”, z nowymi biurami, salą wykładową i innymi udogodnieniami dla pracowników i wolontariuszy, które nastąpiły po gruntownym remoncie hydraulicznym.

Elementy architektoniczne budynku z 1905 roku – w niewytłumaczalny sposób nazwany na cześć Roberta i Elisabeth Wilmersów, a nie Johna J. Albrighta, który zapłacił za jego budowę i którego imię zdobiło budynek od samego początku – zostały pięknie odrestaurowane wraz z nowym dachem z pianki morskiej zielony, aby przypominał poprzednią patynowaną miedź.

Odrestaurowano również wnętrze, reprezentowane przez małe rozbłyski słońca ozdobione złotymi liśćmi wysoko na Dziedzińcu Rzeźby, który od dawna był zasłonięty białą farbą.

To na drugim piętrze, gdzie znajdowały się te hałaśliwe marmurowe płyty, zaczyna się potężna kolekcja muzeum.

Pomieszczenie wejściowe ma swoje własne oświadczenie z „Capri” Alberta Bierstadta, pierwszym dużym dziełem, które trafiło do kolekcji, które zostało przekazane przez artystę w 1863 roku, rok po włączeniu Akademii Sztuk Pięknych w Buffalo, wraz z „Dialogiem I” Adolpha Gottlieba. z 1960 r. oraz dzieło Rashida Johnsona z 2015 r. „Falling Man”.

„Jesteśmy współczesnym muzeum i zbieramy sztukę naszych czasów, tak jak to było z Bierstadtem, Gottliebem, a teraz Johnsonem” – powiedziała Sirén. „Wszyscy są wyznacznikami chwili”.

Po raz pierwszy od czyjejkolwiek pamięci sztuka jest ułożona w porządku chronologicznym.

Obrazy zaczynają się od dzieł od połowy XVIII do połowy XIX wieku, po czym przechodzą do realizmu, impresjonistów, pierwszych dekad XX wieku i modernizmu.

Knox, spadkobierca fortuny Woolworth, i dyrektor Gordon Smith zmienili bieg muzeum w latach 1955-1958, nabywając – zanim istniał dla nich duży rynek – obrazy ekspresjonistów abstrakcyjnych, takich jak Willem de Kooning, Jackson Pollock, Franz Kline , Robert Motherwell i Helen Frankenthaler oraz rzeźbiarze David Smith i David Hare. Wiele z nich jest teraz wystawianych.

Następnie pop-art zajmuje centralne miejsce, w tym „100 puszek zupy”, pierwszego Andy’ego Warhola, który trafił do kolekcji amerykańskich muzeów.

Lata 70. i później trwają przez nowy, zakrzywiony most, nazwany na cześć Albrighta, na poziomie 2 budynku Gundlach.

Największa przestrzeń galerii, na trzecim piętrze, obejmuje około 7530 stóp kwadratowych, nadając się do prac o ogromnej skali i wadze, takich jak „Big Wheel III” Arthura Jafy, z oponą o masie 10 000 funtów, która znajduje się na kolumnie konstrukcyjnej na trzecim podłoga. „Droga Mleczna” Anselma Kieffera, w której na płótno wylano stopiony ołów, wisi na ścianie i waży ponad 1000 funtów.

Najwyższa przestrzeń galerii znajduje się na pierwszym piętrze i ma 38 stóp wysokości, czyli nieco więcej niż Zielony Potwór Fenway Park.

Można znaleźć wszystkie 33 prace Clyfforda Stilla należące do muzeum. Podobnie jak reprezentacja 504 dzieł sztuki nabytych od czasu zamknięcia muzeum w listopadzie 2019 r.

Muzeum Sztuki Buffalo AKG jest obecnie najnowocześniejszym muzeum XXI wieku, największym osiągnięciem kulturalnym Buffalo od wielu dziesięcioleci i najnowszym wyrazem miasta, które odnotowało znaczący postęp w tym stuleciu, nawet jeśli jest jeszcze wiele do zrobienia.