Oznaki i objawy gorączki złamania kości
Urzędnicy ds. zdrowia w USA ostrzegli lekarzy, aby zachowali ostrożność w przypadku przypadków dengi, ponieważ liczba chorób przenoszonych przez komary pobiła rekordy w roku kalendarzowym. Denga jest w dalszym ciągu rzadsza w kontynentalnej części Stanów Zjednoczonych, ale w tym roku w 50 stanach odnotowano trzy razy więcej przypadków niż w tym samym momencie w roku ubiegłym. Większość z nich to infekcje, które podróżujący zarazili się za granicą, a urzędnicy zauważają, że nie ma dowodów na obecną epidemię. Ostrzegają jednak również, że zagrożenie stanowią lokalne komary – podaje AP.
Denga rozprzestrzenia się na całym świecieEksperci twierdzą, że niedawny wzrost liczby przypadków dengi w USA wynika ze zmiany klimatu. Denga jest wywoływana przez wirusa przenoszonego przez rodzaj komara występującego w ciepłych warunkach pogodowych. Istnieją cztery typy wirusa dengi, znane po prostu jako 1, 2, 3 i 4. Kiedy ktoś zostaje zarażony po raz pierwszy, jego organizm wytwarza przeciwciała przeciwko temu typowi przez całe życie. Jeśli zostaną zarażeni innym typem dengi, przeciwciała powstałe w wyniku pierwszego zakażenia mogą nie zneutralizować drugiego typu dengi, a wręcz mogą pomóc wirusowi przedostać się do komórek odpornościowych i replikować się.
Dlaczego dengę nazywa się gorączką łamania kości Denga jest często określana jako „gorączka łamania kości” ze względu na silny ból mięśni i stawów, który powoduje, który może przypominać łamanie kości. Przydomek ten obrazowo opisuje intensywny ból odczuwany przez osoby zakażone wirusem dengi, patogenem przenoszonym przez komary, przenoszonym głównie przez komary Aedes.
Termin „gorączka złamania kości” został po raz pierwszy ukuty w XVIII wieku podczas epidemii w Azji, Afryce i Ameryce Północnej. Pacjenci zgłaszali rozdzierający ból kości, mięśni i stawów, a także wysoką gorączkę, bóle głowy i wysypkę. Objawy te mogą być wyniszczające i sprawiać, że nawet proste ruchy będą niezwykle bolesne. Silny ból stawów i mięśni jest cechą charakterystyczną tej choroby i w znacznym stopniu przyczynia się do dyskomfortu i cierpienia osób nią dotkniętych.
Gorączka denga może wahać się od łagodnej do ciężkiej. W cięższych postaciach, takich jak gorączka krwotoczna denga (DHF) lub zespół wstrząsu denga (DSS), choroba może prowadzić do krwawień, wycieku osocza krwi i powikłań potencjalnie zagrażających życiu. Pomimo intensywnego bólu i potencjalnych powikłań, większość przypadków gorączki denga można leczyć, stosując leczenie wspomagające, w tym nawodnienie i łagodzenie bólu, chociaż profilaktyka poprzez zwalczanie komarów i unikanie ukąszeń pozostaje kluczowa.
Czy są dostępne leki przeciwko zakażeniu dengą? W chwili obecnej nie ma konkretnego leku przeciwwirusowego stosowanego w leczeniu zakażenia dengą. Leczenie koncentruje się przede wszystkim na opiece wspomagającej w celu opanowania objawów. Obejmuje to utrzymywanie nawodnienia, stosowanie środków przeciwbólowych, takich jak acetaminofen, i monitorowanie pod kątem objawów poważnych powikłań. W ciężkich przypadkach może być konieczna hospitalizacja w celu podania płynów dożylnych i monitorowania lekarskiego. Kluczowe znaczenie ma profilaktyka, obejmująca w niektórych regionach środki zwalczania komarów i szczepienia.
W zeszłym roku na całym świecie w około 80 krajach zgłoszono ponad 6,6 miliona infekcji. Według Światowej Organizacji Zdrowia w pierwszych czterech miesiącach tego roku zgłoszono 7,9 miliona przypadków i 4000 zgonów. Szczególnie intensywna była w obu Amerykach, w tym w Brazylii i Peru.
W Stanach Zjednoczonych liczby są znacznie skromniejsze – w zeszłym roku w stanach i terytoriach USA odnotowano około 3000 przypadków. Był to jednak najgorszy przypadek od dekady i obejmował więcej infekcji, które wystąpiły lokalnie, za sprawą rodzimych komarów. Większość znajdowała się w Portoryko, ale około 180 w trzech stanach USA – Florydzie, Teksasie i Kalifornii.
Denga rozprzestrzenia się na całym świecieEksperci twierdzą, że niedawny wzrost liczby przypadków dengi w USA wynika ze zmiany klimatu. Denga jest wywoływana przez wirusa przenoszonego przez rodzaj komara występującego w ciepłych warunkach pogodowych. Istnieją cztery typy wirusa dengi, znane po prostu jako 1, 2, 3 i 4. Kiedy ktoś zostaje zarażony po raz pierwszy, jego organizm wytwarza przeciwciała przeciwko temu typowi przez całe życie. Jeśli zostaną zarażeni innym typem dengi, przeciwciała powstałe w wyniku pierwszego zakażenia mogą nie zneutralizować drugiego typu dengi, a wręcz mogą pomóc wirusowi przedostać się do komórek odpornościowych i replikować się.
Dlaczego dengę nazywa się gorączką łamania kości Denga jest często określana jako „gorączka łamania kości” ze względu na silny ból mięśni i stawów, który powoduje, który może przypominać łamanie kości. Przydomek ten obrazowo opisuje intensywny ból odczuwany przez osoby zakażone wirusem dengi, patogenem przenoszonym przez komary, przenoszonym głównie przez komary Aedes.
Termin „gorączka złamania kości” został po raz pierwszy ukuty w XVIII wieku podczas epidemii w Azji, Afryce i Ameryce Północnej. Pacjenci zgłaszali rozdzierający ból kości, mięśni i stawów, a także wysoką gorączkę, bóle głowy i wysypkę. Objawy te mogą być wyniszczające i sprawiać, że nawet proste ruchy będą niezwykle bolesne. Silny ból stawów i mięśni jest cechą charakterystyczną tej choroby i w znacznym stopniu przyczynia się do dyskomfortu i cierpienia osób nią dotkniętych.
Gorączka denga może wahać się od łagodnej do ciężkiej. W cięższych postaciach, takich jak gorączka krwotoczna denga (DHF) lub zespół wstrząsu denga (DSS), choroba może prowadzić do krwawień, wycieku osocza krwi i powikłań potencjalnie zagrażających życiu. Pomimo intensywnego bólu i potencjalnych powikłań, większość przypadków gorączki denga można leczyć, stosując leczenie wspomagające, w tym nawodnienie i łagodzenie bólu, chociaż profilaktyka poprzez zwalczanie komarów i unikanie ukąszeń pozostaje kluczowa.
Czy są dostępne leki przeciwko zakażeniu dengą? W chwili obecnej nie ma konkretnego leku przeciwwirusowego stosowanego w leczeniu zakażenia dengą. Leczenie koncentruje się przede wszystkim na opiece wspomagającej w celu opanowania objawów. Obejmuje to utrzymywanie nawodnienia, stosowanie środków przeciwbólowych, takich jak acetaminofen, i monitorowanie pod kątem objawów poważnych powikłań. W ciężkich przypadkach może być konieczna hospitalizacja w celu podania płynów dożylnych i monitorowania lekarskiego. Kluczowe znaczenie ma profilaktyka, obejmująca w niektórych regionach środki zwalczania komarów i szczepienia.
W zeszłym roku na całym świecie w około 80 krajach zgłoszono ponad 6,6 miliona infekcji. Według Światowej Organizacji Zdrowia w pierwszych czterech miesiącach tego roku zgłoszono 7,9 miliona przypadków i 4000 zgonów. Szczególnie intensywna była w obu Amerykach, w tym w Brazylii i Peru.
W Stanach Zjednoczonych liczby są znacznie skromniejsze – w zeszłym roku w stanach i terytoriach USA odnotowano około 3000 przypadków. Był to jednak najgorszy przypadek od dekady i obejmował więcej infekcji, które wystąpiły lokalnie, za sprawą rodzimych komarów. Większość znajdowała się w Portoryko, ale około 180 w trzech stanach USA – Florydzie, Teksasie i Kalifornii.
W tym roku odnotowano prawie 1500 przypadków zakażenia miejscowego w USA, niemal wszystkie w Portoryko.
(Z wejściami z AP)
