Rosyjska elita rządząca jeden po drugim spada ze schodów lub przez okna, a wschodzi kolejna gwiazda. Teraz narastają spekulacje, że „kucharz Putina” przygotowuje się do wyjścia z kuchni.

Zaczynał od firmy cateringowej.

Szybko stał się częścią wewnętrznego sanktuarium prezydenta Władimira Putina.

Stoi teraz za rosyjskimi cyberwojownikami i mnóstwem internetowych trolli.

I ma własną armię najemników.

Jewgienij Prigożyn staje się coraz bardziej odważny. Wychowuje swoich najemników z Grupy Wagnera jako najskuteczniejszą siłę bojową Rosji. Prowadzi słowną wojnę z kluczowymi nominatami Putina. Zdobywa poparcie społeczne wśród ekstremistów, którzy uważają, że ich starzejący się prezydent ich zawodzi.

Dlatego niektórzy ostrzegają, że może skończyć jako „gorszy od Putina”.

Ale wśród kleptokratycznego (rządu złodziei) kręgu władzy Putina szybko wyłania się jako najbardziej prawdopodobny następca 70-latka. Albo uzurpator.

A teraz otwarcie atakuje przywódców wojskowych Kremla za ich nieudane wysiłki wojenne.

„Po Putinie będzie dużo zamieszania politycznego. Każdy będzie mógł wziąć udział” – powiedział przedstawiciel rosyjskiej opozycji Ljubow Sobol w rozmowie z „Foreign Policy”.

„Ale posiadanie zasobów dobrze znanej nazwy, mediów i obserwujących jest przydatne”.

Rzucanie kamieniami w szklane domy

Prigożyn bierze odpowiedzialność za niepowodzenie swoich najemnych spluw w zdobyciu strategicznie nieistotnego ukraińskiego miasta Bachmut. I to pomimo tego, że Putin obdarzył swoją prywatną armię najnowocześniejszymi rosyjskimi czołgami, rakietami i samolotami szturmowymi.

Pełen przekleństw film sfrustrowanych najemników Wagnera eksplodował w rosyjskich mediach społecznościowych. Przedstawia żołnierzy przeklinających – po imieniu – mianowanego przez Putina szefa Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Walerija Gierasimowa.

Obwiniają go za złe decyzje taktyczne, brak amunicji i nieodpowiednie wyposażenie.

I to pomimo tego, że nie jest częścią jego łańcucha dowodzenia.

Ale Gierasimow prawdopodobnie znalazłby się wśród pretendentów, gdyby Putin nie był już prezydentem. To czyni go celem.

I być może dlatego Prigozhin tak bardzo chciał upublicznić nagranie, aby potwierdzić autentyczność kontrowersyjnego wideo i wzmocnić ich skargi.

„Chłopaki poprosili mnie, żebym przekazała, że ​​kiedy siedzisz w ciepłym biurze, trudno jest słyszeć o problemach na linii frontu, ale kiedy codziennie ciągniesz trupy swoich przyjaciół i widzisz je przez ostatni raz – wtedy dostawy są bardzo potrzebne” – powiedział Prigożyn rosyjskim mediom kontrolowanym przez państwo.

Ale nie poprzestał na tak żenującym przyznaniu się do porażek Kremla na pierwszej linii.

Wydał groźbę.

„Jeśli chodzi o problemy, które niestety pojawiają się na każdym kroku… będziemy je rozwiązywać na siłę”.

Czy następca prezydenta Rosji Władimira Putina może być jeszcze gorszy?

Przepychanki o władzę

„Krąg doradców (Putina) zawęził się” – powiedział w kwietniu szef CIA Bill Burns.

„A w tym małym kręgu kwestionowanie jego osądu lub niemal mistycznej wiary, że jego przeznaczeniem jest przywrócenie wpływów Rosji, nigdy nie sprzyjało karierze”.

Jednak w miarę jak coraz więcej starych kumpli Putina odchodzi na bok, Prigożyn wydaje się konsolidować swoje wpływy.

„Szuka swojego miejsca w tej nowej rzeczywistości, która powstała po (początku wojny) i która doprowadziła go do konfliktu z wieloma wpływowymi ludźmi” – powiedział Radiu Wolna Europa krytyk z Kremla na wygnaniu, Michaił Chodorkowski.

Jest idealnie przygotowany, by go znaleźć.

„Ludzie wokół Putina chronią się sami” – powiedziała Wall Street Journal zwolniona z pracy członkini rosyjskiej rady praw człowieka Ekaterina Vinokurova.

„Mają głębokie przekonanie, że nie powinni denerwować prezydenta”.

Ale nad tym pojawia się Prigożyn.

Stara gwardia Putina i ultranacjonaliści Prigożyna coraz bardziej się kłócą. I nie boją się tego upubliczniać.

Putin, jeśli już, nagradza Prigożyna za tę śmiałość.

W międzyczasie prezydent jest „prawdopodobnie zaniepokojony” trwającym wyciszonym poparciem, jakie otrzymał od oligarchów, których doprowadził do władzy podczas swoich 22-letnich rządów, zauważa amerykański think tank Institute for the Study of War.

Cytuje wywiad w Boże Narodzenie, w którym Putin skrytykował „ludzi, którzy działają wyłącznie we własnym interesie”. Zapewnił, że 99,9 proc. jego Rosjan „jest gotowych poświęcić wszystko dla Ojczyzny”. Ale pozostali procentowcy „nie zachowywali się jak prawdziwi patrioci”.

To, jak mówi ISW, sugeruje, że Putin „skupia się na tych, którzy nie w pełni popierają wojnę, a nie na tych, którzy to robią”.

I to stawia Prigożyna w idealnej sytuacji.

Gwardia Pretoriańska

Oprócz działalności cateringowej Prigożyn stoi również za Internet Research Agency – internetową farmą trolli, która zasłynęła z prób wywarcia wpływu na wybory prezydenckie w USA w 2016 roku. To daje mu potężne narzędzie propagandowe w kraju i za granicą.

Ale jego kontrola nad Grupą Najemników Wagnera może dać mu przewagę w każdej przyszłej walce o władzę.

Ta siła jest mu lojalna. Nie Putina. Ani rosyjskie sale parlamentu.

Według oficjalnej linii Kremla Wagner nie istnieje.

Kierowanie prywatnymi grupami wojskowymi przez obywateli rosyjskich jest nielegalne.

Ale wydaje się, że niektórzy są równiejsi wobec prawa niż inni.

Odważnie podpisana siedziba Wagnera zajmuje znaczną część moskiewskiej nieruchomości. A jego własność, charakter i istnienie są przedmiotem codziennego dyskursu publicznego i politycznego.

Jego najemnicy od dawna nadawali prezydentowi Putinowi aurę „wiarygodnego zaprzeczania” w międzynarodowych konfliktach.

Walczyła we wschodniej Ukrainie po inwazji na Krym w 2014 roku pod przykrywką miejscowych powstańców. Wspiera interesy Kremla w Syrii i Libii. Został oskarżony o przemyt diamentów z Afryki. I jest zamieszany w zniknięcie trzech rosyjskich dziennikarzy prowadzących śledztwo w sprawie jego zachowania w Republice Środkowoafrykańskiej.

Ale najemnicy zostali już w dużej mierze wezwani do wspierania nieudanych wysiłków Putina na Ukrainie. I oni też nie radzą sobie tak dobrze.

„On absolutnie nie jest idiotą” – powiedział Korotkow.

„Rozumie, że w sprawie Bakhmuta w takim czy innym stopniu zbliża się konkluzja”.

Zwycięstwo byłoby oczywiście reklamowane jako zwycięstwo osobiste. Ale Prigożyn już zdążył wykorzystać porażkę jako broń przeciwko swoim politycznym wrogom.