W manifeście Kongresu LS 2024 przyznano, że na przestrzeni lat, zwłaszcza w ciągu ostatnich trzech dekad, gospodarka Indii wzrosła. Wzrost przejawił się w rosnącej klasie średniej, obfitości dóbr konsumpcyjnych, telefonie komórkowym w każdej ręce, dobrych drogach międzystanowych oraz olśniewających centrach handlowych, kinach i pubach, które stały się „rynkami” miejskich Indii. Jednak obraz „świecących Indii” nie może ukryć brzydkich prawd, które są jednocześnie przypomnieniem naszych niepowodzeń i szansą na skorygowanie naszego postępowania.

Gospodarka odzwierciedla społeczeństwo

UNDP wyznaczył granicę ubóstwa przy miesięcznych zarobkach na osobę wynoszącą 1286 rupii (w mieście) i 1089 rupii (na wsi) i oszacował liczbę osób ubogich w Indiach na 22,8 crore. Jeśli już, to jest to rażące niedoszacowanie. Według World Inequality Lab dolne 50 procent ludności (71 crore) posiada 3 procent bogactwa narodowego i zarabia 13 procent dochodu narodowego. W rządowym badaniu wydatków na konsumpcję gospodarstw domowych (HCSE) szacuje się, że miesięczne spożycie gospodarstw domowych w dolnych 50 procentach wynosi 3094 rupii (na obszarach wiejskich) i 2001 rupii (w miastach). Oszacowanie wydatków konsumpcyjnych 20 procent najbiedniejszych obywateli nie wymaga wielkich umiejętności matematycznych. Praktycznie nie posiadają nic, zarabiają niewiele i jako gospodarstwo domowe konsumują ledwo tyle, aby egzystować na tej ziemi. W światowym indeksie głodu Indie zajmują 111. miejsce na 125 krajów.

Według HCSE, spośród biednych, OBC znajduje się na poziomie bliskim średniego, a SC i ST są najbiedniejsze. Nic dziwnego, że hierarchia ekonomiczna odzwierciedla hierarchię społeczną zakorzenioną w kraju od tysięcy lat, a hierarchia społeczna opiera się na kastach. Bardzo biedni i bardzo uciskani wykonują ciężką pracę ręczną za gołą płacę minimalną. 15,4 crore osób to aktywni, zarejestrowani pracownicy w ramach MGNREGA. Dostają pracę średnio przez 50 dni w roku.

Tymczasem z drugiej strony 10 procent najbogatszych mieszkańców zarabia 57,7 procent dochodu narodowego. Udział zaledwie 9223 osób wynosi 2,1 proc., a udział zaledwie 92 234 osób wynosi 4,3 proc. W 2023 r. w Indiach sprzedano 103 Labhorginis z ceną za samochód wahającą się od 3,22 crore rupii do 8,89 crore rupii. Bogaci okazali swoją wdzięczność, gdy oprócz korporacji 362 osoby kupiły niesławne obligacje wyborcze o wartości 757 crore rupii i „przekazały je” suma dla partii politycznych. Wszystkie partie polityczne są zobowiązane do swoich darczyńców.

Czy „achche din” już dotarło? Czy Indie lub czy Indianie stali się Atmanirbharem? Deficyt handlowy Indii z samymi Chinami (tak, krajem, którego wojska okupowały terytorium Indii i zabronił indyjskim patrolom patrolowania) wyniósł w latach 2023–24 100 miliardów dolarów. Czy to świt Amrita Kaala? Jak długo ludzie będą oszukiwani i okłamywani?

Dwa Markery

Dopóki partie polityczne nie uznają, że dwoma wyznacznikami indyjskiej polityki i gospodarki są kasta i nierówność, nie możemy uderzyć w korzenie biedy, dyskryminacji i ucisku. Manifest Kongresu zwrócił uwagę na ciemną stronę narracji BJP o „rozwoju” i złożył kilka prostych obietnic kluczowym interesariuszom:

Do SC, ST i OBC

• Przeprowadzenie ogólnokrajowego spisu społeczno-ekonomicznego i kastowego oraz zebranie danych, które wzmocnią program akcji afirmatywnej.
• Zniesienie 50-procentowego limitu rezerwacji dla SC, ST i OBC.
• Aby wypełnić wszystkie zaległe wakaty na stanowiskach zarezerwowanych dla SC, ST i OBC w ciągu jednego roku.

Do Młodzieży

• Przyjęcie ustawy o prawie do praktyk zawodowych, zagwarantowanie rocznego stażu i stypendium w wysokości 100 000 rupii rocznie oraz zapewnienie miejsc pracy.
• Aby obsadzić prawie 30 lakh wakatów w rządzie centralnym.
• Zrzeczenie się zaległych pożyczek edukacyjnych i niezapłaconych odsetek.

Do Kobiet

• Uruchomienie programu Mahalakshmi i przekazywanie 100 000 rupii rocznie najbiedniejszym rodzinom.
• Podniesienie płacy minimalnej dla pracy MGNREGA do 400 Rs dziennie.
• Zarezerwować 50 procent stanowisk w rządzie centralnym dla kobiet.

Zwróć się do biednych

Zasadą przewodnią nowego rządu, który zostanie wybrany w czerwcu 2024 r., musi być „zwrócenie uwagi na biednych i wykluczonych”. Manifest Kongresu uznał ten obowiązek; stąd stał się „punktem rozmów” w całym kraju. BJP wydała większość swoich sił i pieniędzy na potępienie manifestu Kongresu, a raczej jego wyimaginowanej wersji.

W miarę jak wybory składały się z siedmiu etapów, doszło do bitwy pomiędzy tymi, którzy są zdeterminowani chronić status quo, a tymi, którzy są zdecydowani zakłócać status quo. Trzymajcie kciuki do 4 czerwca.