New Delhi: Pacjenci powracający do zdrowia po epizodzie psychotycznym muszą być zaangażowani w projektowanie ich rutyny ćwiczeń fizycznych, aby uznali ją za bardziej akceptowalną i wykonalną, zgodnie z opinią badaczy zdrowia psychicznego. Naukowcy z Schizophrenia Research Foundation (SCARF) w Ćennaju odkryli w badaniu, że lęki psychologiczne związane z ćwiczeniami, wraz z barierami, takimi jak brak sprzętu lub dostęp do przestrzeni na świeżym powietrzu, mogą zniechęcać pacjentów do aktywności fizycznej. Z pomocą trenerów fizycznych naukowcy opracowali rutynę ćwiczeń obejmującą proste ćwiczenia rozciągające i wzmacniające mięśnie i odkryli, że pacjenci mogli ją wykonywać w zaciszu swoich domów i w codziennym stroju.

Autorzy badania twierdzą, że ćwiczenia te mogą sprawić, że pacjenci staną się bardziej energiczni i żwawi.

„Odkryliśmy, że ze względu na niską motywację pacjenci wolą zaprzestać przyjmowania leków przeciwpsychotycznych niż podejmować ćwiczenia, aby zmniejszyć przyrost masy ciała jako efekt uboczny przyjmowania tych leków” – powiedział autor korespondencyjny badania R Padmavati, psychiatra i dyrektor SCARF. Naukowcy rozmawiali z PTI przez Zoom.

Pacjenci doświadczający psychozy tracą kontakt z rzeczywistością. Osoby te wykazują radykalnie zmienione zachowania i mają urojenia, którym czasami mogą towarzyszyć halucynacje.

Chociaż leki przeciwpsychotyczne przepisywane przez psychiatrów w celu leczenia skutecznie stabilizują stan pacjentów, to często ich skutkiem ubocznym jest przyrost masy ciała.

„Jednak w innym badaniu, pomimo informowania pacjentów o pozytywach, odkryliśmy, że nie wykonywali oni sugerowanej im aktywności. Zrozumieliśmy, że nie myślimy o ich barierach w ćwiczeniach, takich jak posiadanie przestrzeni do chodzenia, zanim powiemy im, aby chodzili na regularne spacery” – powiedziała autorka Vijaya Raghavan, konsultantka psychiatra, która kieruje skrzydłem badawczym Departamentu Zdrowia Psychicznego Młodzieży w SCARF.

„W związku z tym pomyśleliśmy o współprojektowaniu interwencji w postaci ćwiczeń fizycznych, angażując w ten proces pacjentów” – powiedział.

Badanie, pierwsze w Indiach, w ramach którego współtworzono program ćwiczeń fizycznych dla pacjentów z psychozą, zostało zainspirowane podobnym badaniem z 2020 r. przeprowadzonym przez The Royal Marsden NHS Foundation Trust w Wielkiej Brytanii, obejmującym pacjentki chore na raka piersi.

Opublikowane w maju w Asian Journal of Psychiatry badanie jest częścią projektu globalnej grupy badawczej University of Warwick-Indie-Kanada w dziedzinie zdrowia i ma na celu zmniejszenie obciążenia otyłością u osób doświadczających zaburzeń psychotycznych. Zostało sfinansowane przez brytyjski National Institute for Health Research (NIHR).

U Vijayalakshmi, psychiatryczna pracownica socjalna i asystentka badawcza fundacji, i Padmavati przeprowadzili wywiady (w języku tamilskim) i spotkania grup fokusowych z grupą 34 uczestników. W badaniu wzięło udział dziewięciu pacjentów wracających do zdrowia po pierwszym epizodzie psychotycznym, a także członkowie ich rodzin i specjaliści ds. zdrowia psychicznego.

„Niektórzy pacjenci mówili mi: »Już wykonuję tyle prac domowych. Dlaczego obciążasz mnie większą ilością pracy?«” — powiedziała główna autorka Vijayalakshmi.

Wspólne spotkanie z certyfikowanymi trenerami personalnymi, którego celem było uzyskanie ich opinii na temat opracowania odpowiedniego planu ćwiczeń, ujawniło obawy pacjentów związane z ćwiczeniami w pojedynkę.

„Oprócz niskiej motywacji, trenerzy zauważyli również, że pacjenci boją się ćwiczyć w samotności, przez co szanse na to, że to zrobią, są niewielkie” – powiedziała Vijayalakshmi.

„Pacjenci chcieli ćwiczyć w swoich domach w codziennych strojach, zamiast chodzić na siłownię. Byli również bardziej zainteresowani wykonywaniem ćwiczeń rozciągających, niż treningiem z ciężarkami. Ich opiekunowie również byli ostrożni w używaniu ciężarków” – powiedziała Padmavati.

Trenerzy zatem zalecili opracowanie prostych, łatwych do wykonania ćwiczeń, które jednocześnie zajmą mniej czasu – dodała.

Dla pacjentów opracowano dwa filmy. Pierwszy zawierał ćwiczenia wzmacniające mięśnie, a drugi rozciągające, wszystkie zademonstrowane przez trenerkę fizyczną wraz z instrukcjami ustnymi w języku tamilskim.

W jednym z ćwiczeń wzmacniających instruktorka położyła się na plecach, z kolanami zgiętymi pionowo. Następnie wyprostowała jedną nogę i uniosła ją w powietrze, aż utworzyła kąt około 45 stopni z podłożem, po czym opuściła ją do pozycji spoczynkowej. Po 10 powtórzeniach trenerka wykonała to ćwiczenie drugą nogą.

Jedno z ćwiczeń rozciągających, jak pokazano na drugim filmie, polegało na staniu i zgięciu prawej nogi do tyłu. Prawą rękę przeniesiono do tyłu, aby chwycić palce u stóp zgiętej nogi. Instruktor utrzymywał tę pozycję przez 10 sekund, zanim przełączył się na lewą nogę i rękę.

Cały zestaw ćwiczeń trwał 30 minut – 18 minut poświęconych na wzmacnianie i 12 minut na rozciąganie.

Testując ten film na innej grupie 12 pacjentów wracających do zdrowia po pierwszym epizodzie psychotycznym (11 kobiet i jeden mężczyzna), naukowcy odkryli, że wykonywali oni ćwiczenia przez trzy do pięciu dni w tygodniu.

Uczestnicy stwierdzili również, że czuli się komfortowo wykonując ćwiczenia, a także, że codzienne ubranie zapewniało im wygodę i prywatność, jaką dawała możliwość wykonywania ćwiczeń w domu.

Jednakże uczestnik płci męskiej stwierdził, że zniechęciło go do wykonania ćwiczenia, ponieważ osobą demonstrującą była kobieta.

„Teraz chcemy stworzyć film z instruktorem płci męskiej i przeprowadzić pilotaż na większej próbie, zanim wdrożymy go jako część randomizowanego badania kontrolowanego. Ostatecznie film z interwencją w zakresie ćwiczeń fizycznych może być używany w przypadku większej populacji, takiej jak Chennai” — powiedział Padmavati.

Raghavan powiedział: „Chcemy również zbadać, jak „wdrożeniowa” jest rutyna ćwiczeń, aby ośrodki w całym kraju, w tym placówki rządowe, mogły ją przyjąć i uwzględnić w swoich planach leczenia”.