Shahida Raza, zawodowa hokeistka z Pakistanu, która zginęła w niedzielę, gdy łódź, na której była, rozbiła się u wybrzeży Włoch, próbowała dotrzeć do Włoch, aby uzyskać pomoc medyczną dla swojego trzyletniego syna, powiedziała jej siostra. BBC.

Saadia Raza powiedziała, że ​​jej starsza siostra dzwoniła ze statku, który wypłynął z Turcji cztery dni wcześniej i powiedziała, że ​​ma wylądować we Włoszech.

„Dziękowała Bogu, że prawie tam była” – mówi nam Saadia przez telefon ze swojego domu w Quetta, w południowo-zachodnim Pakistanie. „Powiedziała, że ​​bała się, że coś mogło się stać podczas jej podróży przez wodę. Powiedziała nam, że nie może w to uwierzyć, że zadzwoni do syna i zabierze go na leczenie, kiedy przyjedzie”.

Potem połączenie zostało przerwane. Nie mogli już do niej dotrzeć.

Shahida miała 27 lat, kiedy zginęła w katastrofie statku u wybrzeży Włoch. Pasażerowie na pokładzie pochodzili z Afganistanu, Somalii, Syrii, Pakistanu, Iraku i Iranu, którzy próbowali nielegalnie przedostać się do Europy. Uważano, że drewniana łódź przewoziła około 200 osób; wiadomo, że zmarło ponad 60 osób.

Shahida miała bardzo szczególny powód, aby odbyć niebezpieczną podróż, jak mówi nam jej rodzina.

„Jedynym powodem, dla którego wybrała się w tę podróż, był jej trzyletni syn” – mówi nam Saadia. „Jest bardzo chory, część jego mózgu została uszkodzona, gdy miał udar w wieku 40 dni z powodu gorączki. Jego mózg został częściowo uszkodzony, a jedna strona jego ciała od głowy do stóp jest sparaliżowana”.

Pomimo zabrania jej syna do różnych szpitali w Karaczi, nie mogli zaoferować żadnego leczenia, mówi Saadia. Zamiast tego zasugerowali Shahidzie, aby zabrała syna za granicę w nadziei, że być może będą w stanie zaoferować mu tam leczenie. Shahida stawała się coraz bardziej zdesperowana.

„Powiedziała, że ​​nie mogę oglądać mojego syna w takim stanie, chcę, żeby chodził jak normalne dzieci, to moje jedyne życzenie. Nie chciała widzieć swojego syna leżącego bezradnie” – mówi Saadia.

„Kiedyś rozśmieszała nas wszystkich, ale sama płakała z powodu swojego syna. Ilekroć na niego patrzyła, jej oczy napełniały się łzami”.

Rodzina Shahidy, profesjonalnego hokeisty reprezentacji Pakistanu i narodowego piłkarza, twierdzi, że nie była zbyt dobrze opłacana, mimo że podróżowała za granicę, aby grać, w tym do Singapuru, Tajlandii, Hongkongu i Iranu.

Jej rodzina twierdzi, że nie wiedziała o planowanej podróży ani o tym, czy Shahida próbowała uzyskać wizę, aby legalnie podróżować w celu osiedlenia się we Włoszech, ale handlarze ludźmi często przekonują tych, których zabierają, że są w stanie szybciej i łatwiej osiedlić się za granicą niż wszelkie legalne drogi. Shahida mógł legalnie podróżować do Turcji na podstawie wizy przed wejściem na statek.

Mieszkała w Beludżystanie, słabo zaludnionej i zubożałej prowincji Pakistanu i należała do Hazara, mniejszościowej społeczności szyickiej, która często jest celem grup ekstremistycznych. Jej rodzina powiedziała, że ​​nie było to powodem jej chęci opuszczenia Pakistanu.

Zaledwie kilka dni przed katastrofą statku inni Pakistańczycy zginęli, gdy statek rozbił się u libijskiego wybrzeża, również próbując dotrzeć do Włoch.

„Ludzie wyjeżdżają z desperacji, nie mają wyboru” – mówi Saadia. „Nasz rząd nie pomaga swoim obywatelom, możesz zobaczyć, jaka jest inflacja i koszty życia”.

Po długim oczekiwaniu rodzina Shahidy dowiedziała się o wraku z internetu. Mówią, że nie rozmawiali z nikim z rządu, odkąd pojawiły się wieści.

„To dzień zagłady dla naszej rodziny” — mówi Saadia. Zaczyna płakać i przerywa naszą rozmowę, żeby się uspokoić. Przyjaciele rodziny odwiedzają go od kilku dni, aby opłakiwać. Lokalne media gromadzą się przed domem rodzinnym. „W dniu, w którym usłyszeliśmy, że już jej nie ma, tylko my i nasz Bóg wiemy, jak się czujemy.

„Chcemy, aby rząd jak najszybciej przekazał jej ciało. Nie potrzebujemy teraz niczego od nikogo innego”.