„Jedno wiem, a mianowicie, że nic nie wiem” Sokrates

Zadaniem tej kolumny jest spojrzenie w przyszłość na biznes PR, jak organizacje będą się rozwijać, aby stawić czoła pojawiającym się wyzwaniom i zaprezentować innowacje, które mogą potencjalnie wyznaczać nowe trendy. Pozwolę sobie jednak na nakreślenie moich przemyśleń na temat klasycznych zagadek, które nadal stanowią wyzwanie dla komunikacji zarówno jako funkcji, jak i zawodu.

Postęp technologiczny i nasze zrozumienie ludzkiej psychiki bez wątpienia dostarczają odpowiednich rozwiązań, ale wynikające z nich wyniki również dodają się do paradoksów, które już obfitują w komunikację.

„Ja zawsze mówię prawdę. Nawet kiedy kłamię”, Człowiek z blizną

Komunikacja jest łatwa i trudna. Jest to łatwe, ponieważ wszyscy rodzimy się z wrodzoną zdolnością do komunikowania się. Przychodzi nam to naturalnie i czyni nas ludźmi. Jest to trudne, ponieważ jest trudniejsze i bardziej dopracowane, niż większość ludzi to przypisuje. Informowanie, edukowanie lub angażowanie, trzy kluczowe wyniki oczekiwane od komunikacji, nie są osiągane przez zwykłe przesłanie wiadomości.

Zilustruję to prostym przykładem. Zapytaj pracowników w swojej organizacji, czy są informowani i aktualizowani tak, jak powinni, a najprawdopodobniej powiedzą „Nie, nie mamy wystarczającej komunikacji”. A teraz odwróć się i zapytaj tych samych pracowników, czy nie otrzymują za dużo e-maili, notatek i raportów. Powiedzą: „Oczywiście, otrzymujemy o wiele za dużo komunikacji”.

Szybki rozwój technologii komunikacyjnych obniża jakość skutecznej komunikacji. Brak komunikacji interpersonalnej, bezpośredniej, werbalnej i niewerbalnej informacji zwrotnej, zniekształcenie komunikatów sprawia, że ​​komunikacja jest mniej celowa. Chociaż wiele może się dziać pod względem widocznych wyników, pożądane wyniki są znacznie opóźnione.

„Wszystkie zwierzęta są równe, ale niektóre są równiejsze od innych” George Orwell

Dlaczego jest tak, że mamy tak wiele skutecznych środków komunikacji, ale wciąż nie czujemy, że możemy się komunikować lub że jesteśmy komunikowani?

Odpowiedź na to niewinne pytanie tkwi w interpretacji komunikacji. Cała komunikacja ma poziom treści (o czym mówisz) i poziom relacji (kontekst komunikacji).

Każdego dnia spotykamy się z sytuacjami, w których mówimy „tak”, podczas gdy w naszej głowie pojawia się głośne „nie”. Im bliższy lub bardziej ceniony jest związek, tym bardziej prawdopodobne jest, że tak się stanie. Tym, co kieruje komunikacją poza poziom treści i relacji, jest rzeczywista intencja, która za nią stoi.

„Możesz się wymeldować w dowolnym momencie, ale nigdy nie możesz wyjść”, Eagles

Dlaczego otrzymany identyczny przekaz jest różnie interpretowany przez różnych odbiorców?

Paul Watzlawick, austriacki teoretyk i psycholog, prowadził badania mające na celu wyjaśnienie trudności w zrozumieniu metakomunikacji. Według niego istnieją dwa rodzaje języka do wyrażania tej samej treści.

1. Cyfrowy: co jest powiedziane. Odnosi się to do treści samej wiadomości. Co jest zrozumiałe, bezpośrednie i nie wymaga tłumaczenia. Znaczenie i słowa spotykają się w środku.

2. Analogowe: co tak naprawdę ma na myśli. Jaka intencja lub tło kryje się za tymi słowami? Ten rodzaj komunikacji wymaga od nas wczytania się w nią.

Na przykład, gdy rodzic mówi nastoletniemu dziecku „To twoja decyzja, czy zostaniesz na kolacji, czy wyjdziesz z przyjaciółmi”, to, co jest powiedziane, różni się od tego, co ma na myśli.