W wieku 77 lat zmarł Paul Auster, autor 34 książek, w tym uznanej trylogii nowojorskiej.

Autor zmarł we wtorek z powodu powikłań związanych z rakiem płuc, jak potwierdził Guardianowi jego przyjaciel i współautor Jacki Lyden.

Auster zasłynął dzięki swojej „wysoce wystylizowanej, dziwacznie zagadkowej postmodernistycznej fikcji, w której narratorzy rzadko są inni niż niewiarygodni, a podstawa fabuły nieustannie się zmienia” – napisała powieściopisarka Joyce Carol Oates w 2010 roku.

W jego opowieściach często poruszane są tematy zbiegu okoliczności, przypadku i losu. Wielu jego bohaterów to sami pisarze, a jego twórczość ma charakter autoreferencyjny, a postacie z wczesnych powieści pojawiają się ponownie w późniejszych.

„Auster stworzył jedną z najbardziej charakterystycznych nisz we współczesnej literaturze” – napisał krytyk Michael Dirda w 2008 roku. „Jego głos narracyjny jest równie hipnotyczny jak głos Starożytnego Marynarza. Zacznij czytać jedną z jego książek, a na drugiej stronie nie będziesz mógł innego wybrać, jak tylko posłuchać.

Autor urodził się w Newark w stanie New Jersey w 1947 r. Według Austera jego życie pisarskie rozpoczęło się w wieku ośmiu lat, kiedy nie udało mu się zdobyć autografu od swojego bohatera baseballu, Williego Maysa, ponieważ ani on, ani jego rodzice nie nosili ze sobą ołówek do gry. Odtąd wszędzie zabierał ze sobą ołówek. „Jeśli masz w kieszeni ołówek, istnieje duża szansa, że ​​pewnego dnia poczujesz pokusę, aby zacząć go używać” – napisał w eseju z 1995 roku.

W wieku 14 lat podczas wędrówki podczas obozu letniego Auster był świadkiem, jak chłopiec kilka cali od niego został uderzony piorunem i natychmiast umarł – wydarzenie, które, jak powiedział, „całkowicie zmieniło” jego życie i o którym myślał „każdego dnia”. Przypadek, „co zrozumiałe, stał się powracającym tematem w jego powieściach” – napisała krytyczka Laura Miller w 2017 r. Podobny incydent ma miejsce w powieści Austera, która w 2017 r. znalazła się na krótkiej liście Bookera 4 3 2 1: jedna z czterech wersji głównego bohatera Archiego Fergusona znajduje się pod drzewo na obozie letnim i zostaje zabity przez spadającą gałąź po uderzeniu pioruna.

Auster studiował na Uniwersytecie Columbia, a następnie na początku lat 70. przeniósł się do Paryża, gdzie zajmował się różnymi zajęciami, w tym tłumaczeniami, i mieszkał ze swoją dziewczyną, pisarką Lydią Davis, którą poznał na studiach. Szkoła Wyższa. W 1974 roku wrócili do Stanów Zjednoczonych i pobrali się. W 1977 roku para miała syna Daniela, ale wkrótce potem rozstali się.

W styczniu 1979 r. zmarł ojciec Austera, Samuel, a to wydarzenie stało się zalążkiem pierwszych wspomnień pisarza, The Invention of Solitude, opublikowanych w 1982 r. Auster ujawnił w nim, że jego dziadek ze strony ojca został zastrzelony przez babcię, która został uniewinniony ze względu na niepoczytalność. „Chłopiec nie może przeżyć czegoś takiego, nie będąc przez to dotkniętym jako mężczyzna” – napisał Auster w odniesieniu do swojego ojca, z którym opisał siebie pozostającego w „niezmiennej relacji, odciętej od siebie po przeciwnych stronach świata”. ściana”.

Przełom w twórczości Austera nastąpił wraz z publikacją w 1985 roku „Miasta szkła”, pierwszej powieści z jego nowojorskiej trylogii. Chociaż książki są pozornie tajemniczymi opowieściami, Auster posługiwał się tą formą, aby zadawać egzystencjalne pytania dotyczące tożsamości. „Więcej [Auster’s detectives] prześladują ich ekscentrycznego zdobywcę, tym bardziej wydaje się, że w rzeczywistości tropią Wielkie Pytania – implikacje autorstwa, zagadki epistemologii, zasłony i maski języka” – napisał krytyk i scenarzysta Stephen Schiff w 1987 roku.

Auster publikował regularnie w latach 80., 90. i 00. XX wieku, pisząc kilkanaście powieści, w tym Moon Palace (1989), The Music of Chance (1990), The Book of Illusions (2002) i Oracle Night (2003). Związał się także z filmem, pisząc scenariusz do filmu Smoke w reżyserii Wayne’a Wanga, za który w 1995 roku otrzymał nagrodę Independent Spirit za najlepszy scenariusz pierwszy.

W 1981 roku Auster poznał pisarkę Siri Hustvedt i pobrali się w następnym roku. W 1987 roku mieli córkę Sophie, która została piosenkarką i aktorką. Powieść Austera „Lewiatan” z 1992 r., opowiadająca o mężczyźnie, który przypadkowo wysadził się w powietrze, przedstawia postać o imieniu Iris Vegan, która jest bohaterką pierwszej powieści Hustvedta, „Zawiązane oczy”.

Auster był lepiej znany w Europie niż w rodzinnych Stanach Zjednoczonych: „W tych stronach jest zaledwie autorem bestsellerów” – czytamy w artykule w nowojorskim czasopiśmie z 2007 roku. „Auster jest gwiazdą rocka w Paryżu”. W 2006 roku otrzymał hiszpańską nagrodę Księcia Asturii w dziedzinie literatury, a w 1993 nagrodę Prix Médicis Étranger za film Lewiatan. Był także Commandeur de l’Ordre des Arts et des Lettres.

W kwietniu 2022 roku syn Austera i Davisa, Daniel, zmarł w wyniku przedawkowania narkotyków. W marcu 2023 roku Hustvedt ujawnił, że Auster był leczony z powodu raka po zdiagnozowaniu go w grudniu poprzedniego roku. W październiku ukazała się jego ostatnia powieść, Baumgartner, opowiadająca o owdowiałej siedmioletniej pisarce.

Auster pozostawił po sobie Hustvedta, ich córkę Sophie Auster, jego siostrę Janet Auster i wnuka.