Pozostaje pytanie, czy nowa operacja w Aszdodzie będzie skuteczniejsza niż pływający pomost, który był wielokrotnie odkładany na bok, czy też uciszy obawy amerykańskich urzędników i grup pomocowych, które wzywały Izrael do poluzowania uścisku na tym, co może dostać się do Gazy drogą lądową. Bezpieczeństwo pracowników humanitarnych odpowiedzialnych za zapewnienie Palestyńczykom dostępu do przesyłek również stanowiło poważną przeszkodę, ponieważ trwające walki między Izraelem a Hamasem — i oszałamiająca liczba ofiar wśród ludności cywilnej — sparaliżowały działania dystrybucyjne.

Jak powiedział Cooper, do tej pory z Aszdodu przekazano około miliona funtów pomocy w ramach „dowodu koncepcji”, a spodziewane jest, że w przyszłości przekaże się kolejne miliony funtów.

Cooper nazwał 20 milionów ton pomocy, która dotarła do Gazy przez nabrzeże „największą ilością pomocy ludzkiej, jaka kiedykolwiek została dostarczona” na Bliski Wschód. Organizacje humanitarne określiły ją jako ułamek tego, co jest potrzebne, aby rozwiązać kryzys głodu w tym miejscu.

Prezydent Biden ogłosił misję w marcu, po tym jak Izrael odrzucił żądania jego i innych przywódców, aby otworzyć więcej szlaków lądowych dla dostaw pomocy. Wówczas urzędnicy Pentagonu prognozowali, że pływający pomost pomoże zapewnić do 2 milionów posiłków dziennie. Powołując się na szacunki Agencji Stanów Zjednoczonych ds. Rozwoju Międzynarodowego (USAID), która pomaga koordynować grupy humanitarne pracujące w Strefie Gazy, urzędnicy powiedzieli w środę, że w sumie ilość pomocy przywiezionej przez pomost wystarczyła, aby wyżywić pół miliona mieszkańców Gazy przez miesiąc.

Biden, przemawiając w swoim orędziu o stanie państwa, powiedział, że skala cierpienia i głodu w Strefie Gazy sprawia, że ​​misja USA jest moralną koniecznością, i podkreślił, że żadne wojska amerykańskie nie wylądują na lądzie — najwyraźniej próbując znaleźć kruchą równowagę między narażaniem Amerykanów na niebezpieczeństwo a bezczynnym przyglądaniem się, jak głód zwiększa liczbę ofiar wojny wśród ludności cywilnej.

Raz w toku, operacja, której koszt szacowano na ponad 200 milionów dolarów, napotkała niezliczone komplikacje. Ciągle wzburzone morze uderzało i uszkadzało konstrukcję, zmuszając ją do wielokrotnego wstrzymywania operacji. Co najważniejsze, grupy pomocowe, które miały rozdysponować żywność po dotarciu na ląd, niechętnie to robiły, powołując się na ciągłe obawy dotyczące bezpieczeństwa.

W sumie molo działało przez ponad 20 dni, powiedział Cooper. Ostatnio działało pod koniec czerwca. Dostawy rozpoczęły się 17 maja, co oznacza, że ​​było w użyciu przez około jedną trzecią czasu.

Jak powiedziała Sonali Korde, wysoko postawiona urzędniczka USAID, urzędnicy są przekonani, że przeniesienie misji humanitarnej do Aszdodu będzie dobrym rozwiązaniem, choć przyznała, że ​​przeszkody pozostaną.

„Kluczowym wyzwaniem, z jakim obecnie mierzymy się w Strefie Gazy, jest brak bezpieczeństwa i bezprawie, które utrudniają dystrybucję pomocy, gdy już dotrze ona do Strefy Gazy i na przejścia graniczne” – powiedziała reporterom.

Na konferencji prasowej w zeszłym tygodniu Biden powiedział, że jest „rozczarowany, że niektóre z rzeczy, które przedstawiłem, nie odniosły sukcesu. Mówiąc konkretnie o pływającym pomoście, powiedział: „Miałem nadzieję, że odniesie większy sukces”.

Senator Roger Wicker (Miss.), czołowy republikanin w Senackiej Komisji ds. Sił Zbrojnych i częsty krytyk prezydenta, skorzystał ze środowego ogłoszenia. Misja, jak powiedział, była „narodowym wstydem”.

Wicker i inni ustawodawcy GOP ostrzegali od początku, że rozmieszczenie molo, wraz z około 1000 żołnierzy potrzebnych do jego budowy i obsługi, da przeciwnikom USA w regionie okazję do ataku. Obawy te okazały się bezpodstawne.

Senator w swoim oświadczeniu stwierdził, że „to cud, że ta skazana od początku na niepowodzenie operacja nie kosztowała życia żadnego Amerykanina”.