Peter Nero, lat 89, legendarny pianista, wieloletni muzyk-dyrygent Philly Pops i mistrz jazzu, zmarł w czwartek.

Jego córka, Beverly Nero, powiedziała, że ​​zmarł z przyczyn naturalnych w Home Care Assisted Living Facility w Eustis na Florydzie. Usługi będą prywatne.

„Jesteśmy dzisiaj zasmuceni wiadomością o odejściu Petera Nero” – napisali Philly Pops w oświadczeniu. „Istnieje niezliczona ilość niezapomnianych chwil, które Peter przywiózł do Filadelfii. Philly Pops zawsze inspirował się jego wizją, talentem i artyzmem”.

Był cudownym dzieckiem, urodzonym jako Bernard Nierow 22 maja 1934 roku, rozpoczął swoją muzyczną podróż na nowojorskim dziecięcym pokazie talentów. Wyposażony w zwinne palce i ujmujący urok, który zjednywał sobie tłumy, wzniósł się z zadymionych salonów fortepianowych na sceny koncertowe u szczytu swoich muzycznych mocy.

Ten ceniony pianista, który współpracował z takimi artystami jak Frank Sinatra, Rod Stewart, Johnny Mathis i Mel Tormé, wytyczył sobie drogę, wydając uznane albumy, występując w klubach i talk-show. To wszystko doprowadziło do jego reputacji muzycznego skarbu i ukochanego showmana, który potrafił zaprogramować dwugodzinny koncert łączący pop, muzykę klasyczną i jazz.

„Lubię pokazywać, jak zacierają się linie” — powiedział Nero w wywiadzie dla The Inquirer z 2007 roku.

Pan Nero nie znał muzycznych granic i choć zachwycał swoich słuchaczy i mecenasów, którzy pławili się w jego artystycznej chwale przez dziesięciolecia w Kimmel Center, odważył się eksplorować wolność swojego artyzmu, po prostu grając muzykę, którą lubił. „To musi być połączenie rzeczy, które kładziesz na ich kolanach i rzeczy, które są wyzwaniem, ponieważ jeśli to nie jest wyzwanie, będą się nudzić” – powiedział Nero dla The Inquirer.

Jego nagrania rozpoczęły się w 1961 roku, kiedy młody muzyk podpisał z RCA kontrakt na 24 albumy w ciągu ośmiu lat, co w dzisiejszym przemyśle jest bardziej prawdopodobne, że umowa zostanie znaleziona w koszu na śmieci niż zapieczętowana i podpisana w szarej teczce.

Przed podpisaniem pierwszej umowy pan Nero studiował w nowojorskiej High School of Music and Art, obecnie Fiorello H. LaGuardia High School of Music & Art and Performing Arts, aw soboty studiował w Juilliard w niepełnym wymiarze godzin. Podczas zdobywania tytułu Bachelor of Arts w Brooklyn College studiował prywatnie u cenionych pedagogów fortepianu Abrama Chasinsa i żony Chasinsa, Constance Keene.

Chociaż pan Nero powiedział, że jego rodzice nie byli uzdolnieni muzycznie, kupili mu pianino za 1100 dolarów, dość drogie jak na tamte czasy. „To był jedyny raz, kiedy pożyczyli pieniądze” — powiedział Nero.

Pan Nero grał na dziecięcych pokazach talentów w latach pięćdziesiątych i ostatecznie zwrócił na siebie uwagę Paula Whitemana, z którym koncertował przez kilka lat.

Po zagraniu z własnym trio w Tropicana w Las Vegas, pan Nero wrócił do Nowego Jorku i ostatecznie został zatrudniony przez Jilly’s, saloon przy 52 ulicy, który służył jako miejsce spotkań Franka Sinatry, Jackie Gleasona i grupy muzyków.

Pod kierownictwem właściciela Jilly Rizzo, pan Nero rozwinął swoje jazzowe kotlety, a umowa z RCA i jego ewentualne przejście do Columbia Records przypieczętowało jego los jako wieloletniego muzycznego tytana. W latach 70. singiel „Summer of ’42” pomógł mu osiągnąć sprzedaż na poziomie 1 miliona dolarów.

W ciągu swojej kariery pan Nero wydał ponad 70 albumów i często prowadził Philly Pops jedną ręką, podczas gdy drugą pozłacano nad klawiszami fortepianu.

Talenty pana Nerona zostały docenione wśród jego rówieśników. Ray Charles zachwycał się umiejętnościami pana Nero w wywiadzie dla Keyboard Magazine: „Art Tatum mógł zagrać wszystko, co chciał. … Oczywiście, Oskarze [Peterson] jest moim mężczyzną. … Najbliżej Hanka Jonesa czuję się chyba po Oscarze. … A Piotr Nero bawi się swoimi bułkami!”

Pan Nero zajął ostatnie stanowisko jako dyrektor Philadelphia Pops w 2013 roku.

Tłum wstał w owacji na stojąco, zanim zaszczycił klawiaturę, a pan Nero dał swój ostatni reżyserski sygnał przed zamknięciem koncertu w Verizon Hall.

„Zarząd, muzycy i administracja No Name Pops są zasmuceni, gdy dowiadują się o odejściu naszego muzycznego bohatera, Petera Nero” – napisała grupa w oświadczeniu, używając nazwy, którą grupa ostatnio się posługiwała. „Pamiętamy lata grania przed Independence Hall, na schodach Muzeum Sztuki, Akademii Muzycznej i oczywiście Verizon Hall na Kampusie Kulturalnym Kimmel. Słowa nie są w stanie opisać radości, jaką przyniósł Filadelfii i światu. The No Name Pops zrobią wszystko, co w naszej mocy, aby uhonorować dziedzictwo Petera, gdy idziemy naprzód”.

Pan Nero był trzykrotnie żonaty i rozwiedziony. Jego pierwszą żoną była ukochana z dzieciństwa Marcia Dunner, z którą miał dwoje dzieci, Jedda i Beverly. Jego drugą była Peggy Altman, stewardesa z Alabamy, a trzecią była pianistka Philly Pops, Rebecca Edie.

Wraz z córką pan Nero pozostawił przy życiu syna Jedda; troje wnuków; i jego brat Alan.