(Zdjęcie: Rick Kern/Getty Images dla NEON)

Dyrektor Michaela Mohana przyznaje, że horror religijny stanowi ogromną część gatunku i obejmuje więcej niż kilka kultowych pozycji. Dodaje swój nowy film Nieskazitelny do panteonu oznacza, że ​​musi pozostać wierny znajomym częściom, które publiczność uwielbia, a jednocześnie się wyróżniać. Prawdopodobnie z tego powodu dystrybutor Neon zdecydował się, aby przed premierą dziesiątki milczących „zakonnic” spacerowały po ulicach SXSW, przygotowując niesamowitą preambułę do przerażającego i hałaśliwego pokazu, który nastąpił.

„Każdy filmowiec marzy o tym, aby kiedyś mieć taki pokaz. [It] był absolutnym marzeniem. Atmosfera była przerażająca; czułem się prawie jak na koncercie rockowym, ludzie krzyczeli i śmiali się z faktu, że krzyczeli, a na koniec wiwatowali” – powiedział nam Mohan.

W rolach głównych i wyprodukowany przez Euforia gwiazda Sydney Sweeney, która w zasadzie zadecydowała o powstaniu filmu po pierwszym przesłuchaniu, gdy była nastolatką, Nieskazitelny od chwili premiery w marcu zachwyca krytyków i widzów. Sweeney gra młodego amerykańskiego nowicjusza wyruszającego w nową podróż do odległego klasztoru na włoskiej wsi. Wkrótce po przybyciu na miejsce jej marzenia o zbawieniu szybko zamieniają się w żywy koszmar, gdy odkrywa mroczną fabułę ukrytą tuż pod idylliczną scenerią.

Teraz dostępny na VOD, Nieskazitelny to film, przy którym miłośnicy horrorów poczują się jak w domu, jeszcze bardziej podniesiony dzięki starannemu reżyserowaniu za kamerą, błyskotliwej, gwiazdorskiej mocy charyzmatycznej roli głównej i zakończeniu, które pozostawi bez słów. Czytaj dalej, jak reżyser Michael Mohan dzieli się swoimi pięcioma ulubionymi horrorami, którymi podzielił się z Rotten Tomatoes.

Jacqueline Coley dla Rotten Tomatoes: Porozmawiajmy o tej premierze na SXSW, bo wyjście na ulicę i zobaczenie tych wszystkich zakonnic było szalone – takie odlotowe.

Michał Mohan: To było absolutne marzenie, 10 na 10 i tak, jestem wdzięczny za to doświadczenie. A zakonnice były po prostu fajne. Neon naprawdę nadał ton. Sprowadzili wszystkie te czerwonodzioby zakonnice. Potem na początku chórem dyrygował nasz kompozytor, Will Bates, więc było to po prostu wyjątkowe przeżycie. Tak, to będzie jedno z… Ślub z moją żoną to moje ulubione wspomnienie, a potem przychodzą narodziny dwójki moich dzieci. A to już bardzo blisko czwartego miejsca.

RT: Porozmawiajmy o partyturze. To Również nadaje ton, zwłaszcza w trzecim akcie filmu.

Mohan: Pracowałem z Willem Batesem nad filmem Podglądaczei tak jest to nasza druga współpraca. To, co uwielbiam w partyturze Willa, to to, że nagrywa także, gdy gra na organach kościelnych; ustawi także mikrofon na pedale, aby usłyszeć, jak jego stopa uderza w pedał. W niektórych scenach sama pompa organów kościelnych przypomina bicie serca, z tą różnicą, że przypomina trzeszczące bicie serca. Grał też na niej jak na pianinie, w sposób, w jaki nie powinno się tego robić. Nie powinno się na tym grać jak na przygotowanym pianinie, a on naprawdę spierdolił sobie palce. Skubał paznokciem struny fortepianu i to właśnie słychać przez cały film; słyszysz zgrzyt struny fortepianu. Uwielbiam z nim pracować; zawsze wnosi do niego coś wyjątkowego.