Globalne rozpowszechnienie zespołu Retta szacuje się na 7,1 przypadków na 100 000 kobiet, zgodnie z pierwszą znaną metaanalizą, jaką kiedykolwiek przeprowadzono w celu oszacowania liczby dziewcząt i kobiet na całym świecie z rzadkim zaburzeniem neurorozwojowym.

To odkrycie „może ułatwić planowanie prób terapeutycznych w tej chorobie, zwłaszcza pod kątem docelowej wielkości próby i czasów naliczania” – napisali naukowcy, zauważając, że „jeden z czynników ograniczających szybkość w opracowywaniu nowych terapii farmakologicznych dla RTT [Rett syndrome] jest niska częstość występowania choroby”.

Do metaanalizy zespół wykorzystał 10 zbiorczych badań obejmujących ponad 9 milionów kobiet i 673 osoby z zespołem Retta. Badania te wykazały indywidualne szacunki zgodne z zakresem rozpowszechnienia około 5 do 10 przypadków na 100 000 kobiet.

„To pierwszy systematyczny przegląd i metaanaliza [Rett syndrome] który podaje łączną częstość występowania RTT w ogólnej populacji kobiet” – napisali naukowcy.

Badania, „Globalna częstość występowania zespołu Retta: przegląd systematyczny i metaanaliza” ukazało się w czasopiśmie Przeglądy systematyczne. Został sfinansowany przez Novartis Gene Therapys.

rekomendowane lektury

Naukowcy powołują się na potrzebę dokładnego wskaźnika rozpowszechnienia zespołu Retta

Zespół Retta to rzadkie zaburzenie neurorozwojowe, które występuje prawie wyłącznie u dziewcząt. Jest to spowodowane głównie mutacjami w MECP2 gen. Gen ten jest odpowiedzialny za produkcję białka MeCP2, które reguluje aktywność kilku genów, w tym odpowiedzialnych za rozwój i funkcjonowanie mózgu.

Podobnie jak w przypadku innych rzadkich chorób, niska częstość występowania zespołu Retta — zwykle szacowana na około 1 na 10 000 urodzeń kobiet — stanowi istotną przeszkodę w planowaniu i przeprowadzaniu badań klinicznych nad nowymi potencjalnymi terapiami.

Aby uzyskać jaśniejszy obraz rozpowszechnienia zespołu Retta w populacji ogólnej, zespół naukowców z Holandii i USA przeprowadził systematyczny przegląd i pierwszą metaanalizę dotyczącą globalnego rozpowszechnienia zespołu Retta. Metaanaliza wykorzystuje metody statystyczne do łączenia danych z różnych badań w celu obliczenia jednego ogólnego wyniku.

Zespół ocenił badania w języku angielskim, w których opisano częstość występowania i/lub częstość występowania zespołu Retta (lub wystarczającą ilość danych, aby je obliczyć), opublikowane między 1 stycznia 2000 r. a 30 czerwca 2021 r. Częstość występowania odnosi się do odsetka populacji, w której występuje schorzenie w danym okresie czasu, podczas gdy zachorowalność odnosi się do nowych przypadków choroby w populacji w określonym okresie czasu.

W tym przypadku wykluczono badania sprzed 2000 r., aby uniknąć rozbieżności w diagnozie, ponieważ związek między zespołem Retta a MECP2 mutacje stwierdzono dopiero w 1999 roku.

Spośród 3234 wstępnie ocenionych badań, 10 uznano za zawierające istotne wyniki i wystarczającą jakość, aby można je było włączyć do metaanalizy. Większość badań (osiem) przeprowadzono w krajach europejskich, po jednym w Australii i Chinach. Łączna wielkość próby wyniosła 9,57 miliona kobiet i dziewcząt oraz 673 pacjentek z zespołem Retta.

Pięć badań obejmowało tylko osoby w wieku poniżej 18 lat, podczas gdy cztery obejmowały zarówno dzieci, jak i dorosłych (młodszych niż 35 lat); jeden nie miał oznaczenia wieku. Wielkość próby różniła się znacznie w zależności od badania, od nieco ponad 5000 kobiet do ponad 4 milionów.

Łączne oszacowanie rozpowszechnienia wyniosło 7,1 przypadków zespołu Retta na każde 100 000 kobiet, co jest zgodne z wcześniejszymi szacunkami. Chociaż uwzględnione badania nie obejmowały wielu regionów świata, wyniki „obejmowały szacunki rozpowszechnienia z kilku krajów i obejmowały wiele różnych populacji pacjentów” – napisali naukowcy.

Występowała znaczna zmienność w indywidualnych szacunkach każdego badania, które wahały się od 0 przypadków na 100 000 kobiet do 38,3. Jednak według naukowców większość zmienności wynikała z niektórych badań z nieprecyzyjnymi szacunkami.

Pomimo znacznej zmienności analiza poziomu ufności każdego zbiorczego oszacowania wykazała, że ​​wszystkie były zgodne z zakresem rozpowszechnienia około 5 do 10 przypadków na 100 000 kobiet.

„Co ciekawe, większość szacunków z regionu europejskiego miała podobne rzędy wielkości jak te z Chin i Australii” – napisał zespół badawczy.

Jest to pierwszy systematyczny przegląd i metaanaliza nt [Rett syndrome] który podaje zbiorcze rozpowszechnienie RTT w ogólnej populacji kobiet.

Ważnym ograniczeniem badania był wiek. Wszystkie badania obejmowały populacje młodsze niż 35 lat, a większość obejmowała tylko osoby młodsze niż 24 lata. Jednak naukowcy zauważyli, że badania wykazały, że osoby z zespołem Retta, po osiągnięciu wieku 25 lat, mają wskaźniki śmiertelności podobne do tych w populacji ogólnej.

„Jeśli rzeczywiście tak jest”, napisali, „przedstawione zbiorcze szacunki rozpowszechnienia można ekstrapolować na populację ogólną”.

Brak większego zasięgu geograficznego był kolejnym ograniczeniem badania, a naukowcy zauważyli swoje zaskoczenie brakiem badań z USA przeprowadzonych po 1999 roku.

Ogólnie rzecz biorąc, wyniki „sugerują, że rozpowszechnienie [of Rett] pozostawała stabilna przez ostatnie 20 lat w zakresie od 5 do 10 przypadków na 100 000 kobiet, bez znacznej zmienności regionalnej” – podsumowali naukowcy.