Pierwszy na świecie „spadochroniarz” odbył swój pierwszy lot w stanie nieważkości – potencjalnie przygotowując się do wejścia na orbitę.

John McFall, lat 41, brytyjski ojciec trójki dzieci, praktykant chirurgii i medalista paraolimpijski, został włączony do najnowszej kohorty astronautów Europejskiej Agencji Kosmicznej.

W nowym filmie nakręconym przez BBC po raz pierwszy widzi, jak doświadcza nieważkości na specjalnie przystosowanym samolocie, znanym jako „lot paraboliczny”.

McFall, pochodzący z Frimley w Surrey, miał amputowaną prawą nogę po wypadku motocyklowym w Tajlandii w 2000 roku.

Został wyposażony w protezę i obecnie współpracuje z Europejską Agencją Kosmiczną (ESA) w celu zbadania, w jaki sposób taka niepełnosprawność może wpłynąć na pobyt w kosmosie.

Pierwszy na świecie „parastronauta” odbył swój pierwszy lot w stanie nieważkości – potencjalnie przygotowując się do wejścia na orbitę

John McFall, 41-letni brytyjski ojciec trójki dzieci, praktykant chirurgii i medalista paraolimpijski, został włączony do najnowszej kohorty astronautów Europejskiej Agencji Kosmicznej

Chociaż McFall nie ma gwarancji, że wejdzie na orbitę, jest częścią projektu mającego na celu sprawdzenie, jakie są wymagania, aby było to możliwe.

McFall brał teraz udział w tak zwanym locie parabolicznym lub „komecie wymiocinowej”, określanej przez NASA jako „brama do stanu nieważkości”.

Loty paraboliczne odtwarzają warunki bez grawitacji w samolocie poprzez naprzemienne łuki w górę iw dół, przeplatane lotem poziomym.

Rebecca Morelle z BBC również posmakowała stanu zerowej grawitacji wraz z McFallem.

Powiedziała: „Uczucie bycia nieważkim, nie przygwożdżonym już grawitacją, jest niezwykłe.

„Czujesz się całkowicie poza kontrolą – bo tak jest”.

McFall powiedział BBC, że zauważył różnice w swojej nodze w niskiej grawitacji w porównaniu z ziemią.

Jego proteza nogi może być zbyt zaawansowana technologicznie dla środowiska o niskiej grawitacji, więc gdyby naprawdę poleciał w kosmos, prawdopodobnie wymagałaby poprawek.

„Unoszę się z wyprostowaną nogą, ponieważ nie ma tej grawitacji, więc trudniej mi szybko się obrócić, ponieważ moja noga nie chce się zginać” – powiedział.

„Po prostu przyzwyczajam się do tego i pracuję nad tym, jak mogę poruszać się w zerowej grawitacji, ale każda parabola to okazja do nauki”.

McFall wziął teraz udział w tak zwanym locie parabolicznym lub „komecie wymiocinowej”, opisanej przez NASA jako „brama do stanu nieważkości”

Pan McFall zakończył swoją niesamowitą karierę sportową na wysokim poziomie, zdobywając brązowy medal na 100 m na Letnich Igrzyskach Paraolimpijskich 2008

McFall stracił prawą nogę w wypadku motocyklowym, gdy miał 19 lat, ale nauczył się ponownie biegać i ostatecznie został zawodowym sprinterem.

Zdobył między innymi brązowy medal na Igrzyskach Paraolimpijskich w Pekinie w 2008 roku, zanim przeszedł na emeryturę, aby podjąć studia medyczne na Uniwersytecie w Cardiff.

W zeszłym roku został wybrany do udziału w projekcie ESA Parastronaut Feasibility Project, który bada wszelkie potencjalne wyzwania związane z zabraniem osoby niepełnosprawnej fizycznie w kosmos.

Wstrzymał karierę medyczną, aby pracować w ESA i podążać za swoją „pasją do nauki i życia”.

W tym czasie powiedział: „Kiedy ukazało się ogłoszenie astronauty z niepełnosprawnością fizyczną, przeczytałem specyfikację osoby i to, co się z nią wiązało, i pomyślałem, wow, to jest tak bardzo interesująca okazja.

„Pomyślałem, że będę bardzo dobrym kandydatem, który pomoże ESA odpowiedzieć na zadane przez nią pytanie; czy możemy wysłać kogoś niepełnosprawnego fizycznie w kosmos?

McFall jest tylko jednym z 17 astronautów płci męskiej i żeńskiej, którzy są częścią nowej kohorty, w skład której wchodzą również Rosemary Coogan z Irlandii Północnej i Meganne Christian, pochodzące z Kent.

Europejska Agencja Kosmiczna ujawniła swoją nową klasę astronautów, w tym Johna McFalla, w listopadzie ubiegłego roku

Wybrani kandydaci zostali wybrani spośród aż 22 523 kandydatów, w tym trzech Brytyjczyków, którzy mają nadzieję pójść w ślady obecnego brytyjskiego astronauty Tima Peake’a.

Peake, który w styczniu ogłosił przejście na emeryturę, został wybrany na astronautę ESA w 2009 roku i od grudnia 2015 roku spędził sześć miesięcy na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej.

Kiedy wyleciał na ISS, Peake został pierwszym oficjalnym brytyjskim astronautą, chociaż nie był pierwszym Brytyjczykiem w kosmosie.

To było w 1991 roku, kiedy urodzona w Sheffield chemik Helen Sharman została nie tylko pierwszą brytyjską kobietą w kosmosie, ale także pierwszą Brytyjką w kosmosie.

Wybrani członkowie tej nowej kohorty ESA początkowo polecą na ISS, ale ostatecznie mogą podróżować na Księżyc, a nawet dalej.

ESA zapewniła trzy podróże astronautów do Lunar Gateway, które mają zostać zbudowane na orbicie wokół Księżyca, i ma nadzieję, że w przyszłości będzie w stanie wysłać Europejczyków na powierzchnię naszego naturalnego satelity.

W JAKI SPOSÓB SAMOLOT O ZEROWEJ CIĘŻKOŚCI TWORZY NIEWAŻKOŚĆ?

Samoloty o zerowej grawitacji tworzą wrażenie stanu nieważkości, wykonując manewry paraboliczne

Samoloty o zerowej grawitacji, zwane „wymiotującymi kometami”, zapewniają wrażenie stanu nieważkości, wykonując manewry paraboliczne.

Zero Gravity Corporation używa zmodyfikowanego Boeinga 727, G-Force One, sterowanego przez specjalnie wyszkolonych pilotów.

Po pierwsze, według firmy, lot do poziomu horyzontu na wysokości 24 000 stóp.

Następnie pilot podnosi się, stopniowo zwiększając kąt do około 45° względem horyzontu.

W tym momencie samolot osiąga wysokość 32 000 stóp.

Kiedy samolot zostanie „przepchnięty”, pasażerowie wejdą w segment paraboli o zerowej grawitacji, a wszystko na pokładzie stanie się nieważkie przez 20-30 sekund.

Jeźdźcy mają szansę ustabilizować się na podłodze podczas „delikatnego wyciągnięcia”, a następnie manewr jest powtarzany 15 razy.