WYJAŚNIENIE

Przenoszenie wirusa na ludzi jest rzadkie, ale w przypadku braku szczepionki rząd zalecił ludziom trzymanie się z daleka od dzikich małp.

Centrum Ochrony Zdrowia w Hongkongu ogłosiło pierwszy przypadek zakażenia wirusem B u człowieka w ramach rzadkiego przypadku przeniesienia wirusa ze zwierząt na ludzi. Centrum wzywa społeczeństwo do powstrzymania się od dotykania i karmienia dzikich małp, aby zmniejszyć ryzyko ich złapania.

Oto, co wiemy o wirusie B i przypadku w Hongkongu:

Co wiadomo na temat przypadku wirusa B w Hongkongu?

Zgłoszono, że pod koniec lutego 37-letni mężczyzna został zaatakowany i zraniony przez małpy w parku Kam Shan Country Park w Hongkongu, lokalnie znanym również jako Monkey Hill. Dokładny charakter jego obrażeń nie jest znany.

Kilka tygodni później, gdy zachorował, mężczyzna, który poza tym miał „dobry stan zdrowia”, jak wynika z oświadczenia opublikowanego na stronie internetowej rządu Hongkongu, został przyjęty na oddział ratunkowy szpitala Yan Chai 21 marca z gorączką i „obniżonym stanem zdrowia”. poziomie świadomym”.

W środę w tym tygodniu w laboratorium Centrum Ochrony Zdrowia wynik testu na obecność wirusa B w jego płynie mózgowo-rdzeniowym dał wynik pozytywny.

Zarażony mężczyzna jest obecnie w stanie krytycznym i przebywa na oddziale intensywnej terapii szpitala.

Według Departamentu Rolnictwa, Rybołówstwa i Ochrony Hongkongu w Hongkongu żyje około 1800 dzikich małp, w tym dwa różne gatunki makaków i ich hybrydy. Przeniesienie choroby ze zwierzęcia na człowieka nazywa się przeniesieniem choroby odzwierzęcej.

Co to jest wirus B?

Wirus B jest również znany jako wirus opryszczki. Wywołuje objawy grypopodobne, takie jak gorączka, zmęczenie, ból mięśni i ból głowy. Według strony internetowej Amerykańskiego Centrum Kontroli i Zapobiegania Chorób (CDC), objawy mogą pojawić się w ciągu miesiąca od kontaktu z wirusem lub już od trzech do siedmiu dni po ekspozycji.

Inne objawy obejmują duszność i nudności – dodała strona internetowa CDC.

Z biegiem czasu na ciele mogą pojawić się pęcherze. W miarę postępu wirus rozprzestrzenia się na mózg i rdzeń kręgowy, powodując stan zapalny. Może to powodować problemy z koordynacją mięśni, uszkodzenie mózgu, a nawet śmierć.

Wirusa można zdiagnozować za pomocą testu reakcji łańcuchowej polimerazy wirusa B (PCR) z użyciem próbek śliny lub materiału z pęcherzy, jeśli są obecne.

Chociaż przypadek w Hongkongu jest pierwszym w kraju, Centrum Ochrony Zdrowia stwierdziło, że przypadki wirusa zgłoszono w innych miejscach, w tym w USA, Kanadzie, Chinach kontynentalnych i Japonii.

Jak rozprzestrzenia się wirus B?

Według CDC wirus u ludzi jest zwykle wywoływany przez makaki, które są powszechnie zakażane wirusem, ale zazwyczaj nie wykazują objawów.

Według CDC wirus B jest naturalnie przenoszony w ślinie, moczu i kale makaków, które powszechnie występują w Hongkongu. Człowiek może zostać zarażony w wyniku ukąszenia lub zadrapania przez makaka lub w wyniku przedostania się tkanki lub płynu małpy przez uszkodzoną skórę w wyniku już istniejącego skaleczenia lub zadrapania.

Inne naczelne, takie jak szympansy, mogą zarazić się wirusem i często z jego powodu umierać, ale nie ma udokumentowanych przypadków przeniesienia wirusa na ludzi przez te inne naczelne. Nie ma szczepionki.

Centrum Ochrony Zdrowia w Hongkongu zaleca przemywanie wszelkich ran zadanych przez małpę pod bieżącą wodą i natychmiastowe zasięgnięcie pomocy medycznej. CDC zaleca delikatne mycie i szorowanie rany przez 15 minut mydłem, detergentem lub jodyną, a następnie przemywanie rany wodą przez kolejne 15 do 20 minut, zanim natychmiast uda się do lekarza.

Ludzie nie zarażają się tym wirusem często. Według strony internetowej CDC od czasu pierwszej identyfikacji wirusa w 1932 r. udokumentowano zakażenie jedynie u 50 osób, a 21 z nich zmarło. Weterynarze i pracownicy laboratoriów, którzy mają bliski kontakt z makakami, są bardziej podatni na wirusa.

Według strony internetowej Departamentu Zdrowia Pensylwanii odnotowano jeden udokumentowany przypadek przeniesienia wirusa z jednego człowieka na drugiego.

Czy można to leczyć?

W leczeniu wirusa można stosować leki przeciwwirusowe.

Można również przepisać terapię przeciwretrowirusową (ART) lub leczenie ludzkiego wirusa niedoboru odporności (HIV) za pomocą leków przeciw wirusowi HIV, ale CDC twierdzi, że decyzja o przepisaniu ART uwzględnia kilka czynników, w tym stan pacjenta według strony internetowej Departamentu Zdrowia Pensylwanii, jak prawidłowo i szybko oczyszczono ranę oraz jaki był jej charakter.