Choć szczytowy deficyt zapotrzebowania w Indiach znacznie spadł w ostatnich latach, niewystarczająca infrastruktura magazynowania energii i rosnące temperatury mogą w przyszłości pogłębić tę różnicę, zwłaszcza w miesiącach letnich. Według raportu Reuters, w czerwcu kraj stoi w obliczu szczytowego niedoboru mocy wynoszącego 14 GW, największego od 14 lat, spowodowanego opóźnieniami w uruchamianiu nowych elektrowni węglowych. Najnowsze posunięcie wynika z tego, że produkcja energii wodnej nie osiągnęła skumulowanego celu wynoszącego 12 487 mln jednostek (milionów jednostek) o 1770 mln jednostek w bieżącym roku finansowym 25 do 9 maja, co stanowi niedobór o 14 procent, jak wynika z danych Krajowego Portalu Energetycznego. Co więcej, według danych państwowe elektrownie wodne, które stanowią 58% całkowitej mocy elektrowni wodnych, wygenerowały w zeszłym miesiącu o 19% mniej energii w porównaniu z kwietniem 2023 r. Znaczący spadek rok do roku odnotowano w przypadku elektrowni wodnych obsługiwanych przez państwowe przedsiębiorstwa użyteczności publicznej w Telanganie, Karnatace, Maharasztrze, Dżammu i Kaszmirze oraz Himachal Pradesh.

Dzięki tym środkom i prognozom dotyczącym monsunów w nadchodzących miesiącach powyżej normy „oczekuje się, że zapotrzebowanie na energię zostanie odpowiednio zaspokojone zarówno w dzień, jak i w godzinach nocnych w miesiącach letnich, w maju i czerwcu” – zauważyło ministerstwo w swoim oświadczeniu. komunikat prasowy.

„Obecnie wszystkie zakłady pracują w trybie szczytowym, istnieje więc ryzyko, że nie będzie dostępnej marży. Oczekuje się również, że zużycie energii wodnej będzie nieco mniejsze w porównaniu z zeszłym rokiem ze względu na mniejsze opady śniegu” – podało źródło branżowe.

„W czerwcu nagle pojawi się zapotrzebowanie ze strony rolnictwa, a większość tego zapotrzebowania będzie pochodzić z północnych stanów, gdy zaczną one pobierać energię do napędzania zestawów pomp. Nastąpi gwałtowny wzrost popytu i historycznie rzecz biorąc, wpływ silnych wiatrów i elektrowni wodnych będzie większy niż wpływ wzrostu popytu. W trzecim tygodniu maja zaczyna działać duża część generacji wiatrowej, a stopniowo, wraz z topnieniem śniegu, w ciągu kolejnych trzech-czterech tygodni zacznie rosnąć także produkcja energii wodnej” – dodali.

W Indiach, które są trzecim co do wielkości producentem energii odnawialnej na świecie, około 40 procent zainstalowanej mocy elektrycznej pochodzi ze źródeł paliw niekopalnych. Ten ekologiczny nacisk zaowocował ostrym 24-procentowym zmniejszeniem intensywności emisji PKB w latach 2005–2016, ale stworzył także wyzwania w zakresie zaspokajania szczytowego zapotrzebowania w sieci w coraz większym stopniu zasilanej odnawialnymi źródłami energii.

Mimo że udział zainstalowanej mocy odnawialnych źródeł energii, takich jak energia słoneczna i wiatrowa, wzrósł do prawie 29 procent całkowitej mocy w roku budżetowym 24 w porównaniu z 20 procent w roku budżetowym 20, te źródła energii nie charakteryzują się wysokim stopniem wykorzystania mocy, ponieważ mają zmienny charakter . Magazynowanie energii jest potrzebne obok ekologicznych źródeł energii, aby przede wszystkim zrównoważyć zmienność wytwarzania energii odnawialnej – energia elektryczna jest wytwarzana tylko wtedy, gdy świeci słońce lub wieje wiatr. Nie zawsze jest to zgodne z cyklem popytu. Magazynowanie może pomóc w przezwyciężeniu tych niedociągnięć związanych z odnawialnymi źródłami energii.
Dla nabywców, takich jak państwowe spółki discom, odnawialne źródła energii nie zawsze są realną opcją właśnie ze względu na kaprysy trendów w zakresie wytwarzania, co oznacza, że ​​w celu zaspokojenia zapotrzebowania na obciążenie podstawowe nadal muszą polegać na wytwarzaniu energii cieplnej lub jądrowej. Energia odnawialna połączona z opłacalną opcją magazynowania pomaga przezwyciężyć ten problem.

Ponieważ magazynowanie w akumulatorach litowo-jonowych jest wykluczone jako nieopłacalne w przypadku zastosowania w sieci, przynajmniej na razie, wyłaniające się rozwiązanie polityczne jest takie, że wytwarzanie energii słonecznej i wiatrowej nie może być w dalszym ciągu zrzucane na borykające się z problemem przedsiębiorstwa zajmujące się dystrybucją energii elektrycznej lub dyskomaty. Wyzwanie związane z energią odnawialną pogłębia fakt, że SECI (Solar Energy Corporation of India Ltd) – państwowa spółka przeprowadzająca aukcje energii słonecznej – zawarła szereg umów z udziałem ekologicznych deweloperów w ramach sztywnych umów PPA (umów zakupu energii) bez zakresu zdaniem ekspertów branżowych na rzecz innowacji.

Odnosząc się do konkretnych problemów związanych z magazynowaniem energii, biorąc pod uwagę, że większość zwiększanych mocy będzie pochodzić ze źródeł odnawialnych, wysoki rangą urzędnik rządowy powiedział, że jednym z wymogów jest magazynowanie, a drugim elastyczność elektrowni cieplnych.
„Wydaliśmy już rozporządzenie, że elektrownie cieplne będą elastyczne do 55 proc. W następnej fazie, po trzech latach, musimy zejść do 40 procent, co oznacza, że ​​w ciągu dnia będą pracować na poziomie 40 procent i wzrosnąć po zachodzie słońca. Obecnie magazynowanie energii w akumulatorach jest drogie i kosztuje 10 rupii za kilowat na godzinę… Pojawił się nowy impuls do kontynuowania projektów elektrowni szczytowo-pompowych” – powiedział urzędnik. Obecna zainstalowana moc wytwórcza w kraju wynosi 441 GW (1 gigawat to 1000 megawat), a szczytowe zapotrzebowanie ma osiągnąć poziom 235 GW w maju. Jeśli chodzi o moc zainstalowaną, łączna moc zainstalowana energii elektrycznej pochodzącej z niekopalnych źródeł energii wyniosła ponad 190 GW w marcu 2024 r., co stanowi prawie 45% całkowitej mocy zainstalowanej energii elektrycznej, głównie energii słonecznej i wiatrowej.

Aby zrekompensować nieciągłość, elektrownie szczytowo-pompowe – przechowują energię w postaci grawitacyjnej energii potencjalnej wody, która jest zazwyczaj pompowana ze zbiornika położonego niżej do zbiornika położonego wyżej, gdy dostępna jest energia odnawialna, a następnie uwalniana uruchomienie turbiny w celu wytwarzania energii elektrycznej, gdy produkcja energii odnawialnej nie jest dostępna – jest postrzegane jako najbardziej realna alternatywa. Projekty te działają zatem podobnie do gigantycznej baterii, ponieważ mogą magazynować energię, a następnie uwalniać ją w razie potrzeby.

Centralny Urząd ds. Energii, organ polityczny Ministerstwa Energetyki Unii, ocenił zapotrzebowanie na 41 GW/190 GWh (gigawatogodzinę) systemu magazynowania energii w celu włączenia do sieci 500 GW energii elektrycznej wytwarzanej z paliw niekopalnych do roku 2030 .
India Energy Storage Alliance, sojusz branżowy skupiony na rozwoju magazynowania energii, zielonego wodoru i e-mobilności, w raporcie zatytułowanym „Wizja magazynowania energii 2030 dla Indii” oszacował zapotrzebowanie na około 160 GWh systemu magazynowania energii do 2030 roku.