ISLAMABAD, Pakistan (AP) — Poszukiwanie łodzi podwodnej który zniknął, gdy zabierał zamożnych turystów na wrak Titanica, przykuł uwagę wielu ponurymi filmowymi elementami — tykającym zegarem, pasażerom kończącym się tlenem i oczywiście samym kultowym liniowcem oceanicznym, który wciąż bardziej urzeka publiczną wyobraźnię niż sto lat po zatonięciu.

W Pakistanie, skąd pochodziło dwóch pasażerów, ludzie gromadzili się w mediach społecznościowych, modląc się, a gazety mocno to opisywały. Ale wylew był daleki od szoku i żalu po łodzi przewożącej setki migrantów, która niedawno zatonęła u wybrzeży Grecji — wielu z nich również z kraju południowoazjatyckiego.

Ta historia odbiła się echem także w innych krajach, które migranci opuścili, w tym wielu na Bliskim Wschodzie.

W innych częściach świata zniknięcie łodzi stało się tematem wiadomości i wywołało obszerną dyskusję w mediach społecznościowych. W Stanach Zjednoczonych jest na szczycie internetowych serwisów informacyjnych i omawiany w porannych programach. W Wielkiej Brytanii historia była szeroko prezentowana na pierwszych stronach gazet w środę, a nawet król Karol III był na bieżąco informowany o sytuacji, ponieważ jedna z osób na pokładzie była wieloletnim zwolennikiem dwóch założonych przez niego organizacji charytatywnych.

Opowieść zawiera echa innych prób ratunkowych, które poruszyły opinię publiczną: 12 młodych tajlandzkich piłkarzy i ich trenera złapanych przez podnoszącą się wodę w jaskini badali. Trzydziestu trzech chilijskich górników uwięzionych pod ziemią przez 69 dni. Dwudziestu trzech rosyjskich marynarzy zamkniętych w przedziale po eksplozjach na ich łodzi podwodnej „Kursk”. Piłkarze i górnicy zostali uratowani na czas; żeglarze nie byli.

Ale różnił się także w kluczowy sposób, który może wyjaśniać, dlaczego nie wzbudził takiej samej powszechnej uwagi — to są bogaci poszukiwacze przygód którzy wybrali niebezpieczną podróż, a nie bawiące się dzieci czy ludzie wykonujący swoją pracę.

Mohammad Afzal, wieśniak na obrzeżach pakistańskiej stolicy Islamabadu, powiedział, że jest mu przykro z powodu biznesmena Shahzady Dawooda, który był na pokładzie ze swoim synem Sulemanem, ale dodał: „Nie wiem, dlaczego bogaci ludzie robią takie rzeczy. Czy wydali dużo pieniędzy tylko po to, żeby zobaczyć wrak Titanica?

Bogactwo pasażerów podrzędnych również kontrastowało z desperacją, która zmusiła setki migrantów do opuszczenia swoich domów i próby dotarcia łodzią do Włoch w zeszłym tygodniu. Około 100 zostało uratowanych, ale ponad 500 pozostaje zaginionych, w tym nieznana liczba Pakistańczyków, po jednym z najgorszych wraków statków migrantów na Morzu Śródziemnym.

Podczas gdy Afzal powiedział, że modli się o bezpieczny powrót Dawoodów, opłakiwał również rodziny migrantów, których rodzice prawdopodobnie zaciągnęli pożyczki i sprzedawali biżuterię, bawoły i krowy, aby wysłać swoich synów do Europy, aby mogli znaleźć lepszą pracę .

„Boże, chroń ich, a nasze modlitwy są za nich” — powiedział, patrząc w niebo.

Chociaż historia ta była szeroko komentowana w pakistańskich mediach, nie odbiła się ona takim samym echem jak wrak statku.

Na ulicach często słychać rozmowy o losie migrantów, ludzie modlą się za tych, którzy byli na pokładzie i przeklinają przemytników, którzy zabrali od każdego z nich tysiące dolarów. W międzyczasie rząd pakistański regularnie wydawał oświadczenia zapewniające pomoc rodzinom ofiar, ale nie wydał żadnego oświadczenia w sprawie łodzi podwodnej.

W wielu krajach Bliskiego Wschodu zainteresowanie losem osób na łodzi jest jeszcze mniejsze. Niewiele mediów w krajach Zatoki Perskiej i Iranie przewodziło wiadomościom o zaginionym łodzi podwodnej w środę, a większość podchwyciła doniesienia mediów zagranicznych.

Panarabska stacja Al-Dżazira prowadziła popołudniową audycję z najnowszymi aktami przemocy izraelsko-palestyńskiej podczas gdy jej główny konkurent, Al-Arabiya, przewodził walkom w Sudanie.

Na Starym Mieście w Jerozolimie żaden z 10 Palestyńczyków, z którymi rozmawiał The Associated Press, nawet nie słyszał o zaginionym okręcie podwodnym, chociaż trzech z nich początkowo myślało, że pytano ich o statek migrantów.

Munir Sayej, jubiler, powiedział, że brak uwagi odzwierciedla problemy z głębokością bliżej domu.

„To dobre pytanie dla ludzi odpoczywających na plaży we Włoszech, ale nie tutaj” – powiedział. „Pięć osób może umrzeć? Cóż, pięć osób zginęło tutaj, w Dżeninie, a tutaj ludzie są zabijani przez cały czas. Każdy tutaj myśli o swoim życiu, własnych problemach, własnych zmaganiach”.

Nadine Kheshen, libańska prawniczka zajmująca się prawami człowieka i badaczka, ujęła to dobitnie: Skala uwagi i środków poświęconych na poszukiwania podwodne w porównaniu z tym, co wydano na tragedię greckiej łodzi, „wysyła wiadomość… że nasze życie jest stosunkowo tanie”.

W Grecji historia zatonięcia statku z migrantami, kto mógł być winny a trwająca operacja poszukiwawczo-ratownicza zdominowała wiadomości przez wiele dni.

W środę, kiedy nadzieja na odnalezienie dalszych ocalałych znacznie zmalała, poszukiwania zaginionego okrętu podwodnego zaczęły go zastępować na pierwszych miejscach w serwisach informacyjnych.

W tej historii ludzie wciąż czekali, aby dowiedzieć się, czy pozostała jakaś nadzieja.

___

Rubinsky relacjonował z Londynu. Powiązani dziennikarze prasowi Danica Kirka z Londynu, Samy Magdy z Kairu, Elena Becatoros z Aten i Abby Sewell z Bejrutu przyczynili się do powstania tego raportu.