Kiedy myślisz o wygodnych i niezawodnych podróżach koleją, Wielka Brytania prawdopodobnie nie jest pierwszym krajem, który przychodzi ci na myśl. Niemniej jednak moja 4,5-godzinna podróż z Edynburga i Londynu pociągiem Azuma była prosta i wygodna.

Mój pociąg odjeżdżał o 6 rano, więc było cicho i spokojnie, a wokół było bardzo mało ludzi. Mogłabym urządzić swoją przestrzeń, odprężyć się i nadrobić zaległości w „The Kardashians” w spokoju.

Zdecydowanie zbyt wielu turystów przegapia oferty posiłków, które są pakietem trzech produktów po obniżonej cenie (zwykle kanapki, przystawki i napoju lub deseru) w brytyjskich supermarketach. Porada profesjonalisty? Nigdy nie podróżuj bez niego.

Na stacji kolejowej Waverley w Edynburgu najtańszą opcją, jaką znalazłem, był Boots, gdzie mogłem dostać kanapkę lub wrap, przekąskę (zwykle pudełko owoców lub paczkę chipsów) i napój za jedyne 3,50 funta.

Inne odmiany Sainsbury’s lub WH Smith mogą kosztować więcej, ale prawdopodobnie nigdy więcej niż 5 funtów.

Zasiliłem moją podróż do Londynu ofertą posiłków, która obejmowała zaufaną kanapkę z tuńczykiem i kukurydzą, pudełko owoców jagodowych i koktajl.

Dobrze, że miałam „Kardashianów” do towarzystwa, bo widok na pewno nie. Pomimo prób rezerwacji miejsca przy oknie, kiedy tylko jest to możliwe, najwyraźniej jestem przeklęty i zawsze przydzielany do miejsc przy przejściu.

Na szczęście pociąg był całkiem pusty, więc przeszedłem na drugą stronę, gdy mijaliśmy Berwick-upon-Tweed, miasto w Anglii, podziwiając zapierające dech w piersiach widoki na Morze Północne po lewej stronie pociągu.

Nadszedł czas, aby stawić czoła kolejce Eurostar na londyńskim St Pancras International, abym mógł złapać pociąg do Brukseli. Wił się obok sklepów i restauracji, pozostawiając duże luki dla kupujących. Cały system wydawał się darmowy dla wszystkich.

Francuska kobieta za mną próbowała zapanować nad czwórką swoich dzieci i różnymi walizkami (bez większego powodzenia), starsza para Brytyjczyków przede mną miała spóźnić się na pociąg do Paryża, a tłumy turystów gromadziły się razem. To był bałagan.

Po 90 minutach stania w kolejce w końcu dotarłem na peron zaledwie 10 minut przed odjazdem mojego pociągu do Brukseli.

Mój dyskomfort nie skończył się na stacji w Londynie.

Eurostar wydawał się przepełniony, zwłaszcza w porównaniu z moją spokojną podróżą z Edynburga do Londynu. Była to kombinacja biznesmenów z laptopami, rodzin przygotowujących się na dzień eksploracji i par wyruszających na wycieczki z plecakiem po Europie.

Sama liczba ciał i toreb sprawiała, że ​​pociąg wydawał się znacznie mniejszy niż ten z Azumą, chociaż prawdopodobnie taki nie był. Na szczęście ta podróż pociągiem była krótsza i trwała nieco ponad dwie godziny.

Tunel pod kanałem La Manche, znany również jako „Chunnel”, to podmorskie przejście o długości 31,5 mili, które łączy Londyn z europejskimi miastami, takimi jak Paryż, Bruksela, Lille, Lyon, Awinion i Marsylia.

Jako dziecko byłem przekonany, że tunel będzie wykonany ze szkła, dzięki czemu będę mógł zobaczyć wszystkie ryby i podwodne stworzenia w kanale La Manche, gdy będę przechodził obok.

Pomijając rozczarowujące widoki, wciąż jest to niewiarygodnie skuteczny sposób na dostanie się do Europy (to znaczy po ominięciu kolejek). Poza tym Eurotrains zazwyczaj zabierze Cię do centrum miasta, podczas gdy wiele lotnisk wymaga dojazdów.

Bawiłem się świetnie, aż do momentu, gdy niebiosa się otworzyły.

Mimo to szybki spacer po południowej stronie belgijskiej stolicy był mile widzianą przerwą, która pozwoliła mi rozprostować nogi po kilku godzinach siedzenia.

Od maleńkiego parku tropikalnego po porty do ładowania telefonów, które ludzie zasilają rowerami, Brussel-Zuid/Midi była z pewnością najciekawszą stacją kolejową, którą odwiedziłem podczas tej podróży.

Nadszedł czas, aby rozpocząć ostatni etap podróży: 13-godzinną przejażdżkę pociągiem The Good Night Train European Sleeper. Pociąg wystartował w 2023 roku i kursuje między Brukselą a Berlinem z przystankami w Amsterdamie i innych miastach pomiędzy nimi.

Zarezerwowałem kuszetkę, co oznaczało, że zostałem przydzielony do kabiny z sześcioma siedzeniami, które składają się na łóżka. Po zaaklimatyzowaniu się zaprzyjaźniłem się z innymi współlokatorami.

Mogłem również wybrać miejsce bez łóżka lub przenieść się do prywatnego przedziału, jeśli miałem na to ochotę.

Jednak kuszetka była więcej niż wygodna, a mój bilet za 109 euro zawierał proste śniadanie i butelkę wody. Kiedy myślę o tym, że zaoszczędziłem sobie jedną noc opłat hotelowych lub Airbnb, wydaje mi się, że to jeszcze lepsza oferta.

Myślę, że przed wejściem do tego pociągu absolutnie konieczne jest zaopatrzenie się w jedzenie, a nawet zjedzenie pełnego posiłku, ponieważ na pokładzie widziałem tylko przekąski i Cup-a-Soup.

Możesz jednak spróbować piwa marki European Sleeper’s. Ten, który dostałem, był nieco za ciepły jak na mój gust, ale miał swój rustykalny urok.

Nie spodziewałem się, że przerobienie siedzeń w kuszetce na łóżka będzie takie trudne. Zaczynają jako ławki, więc nie mogłem po prostu rozciągać się tak, jak mi się podobało.

Po kilku godzinach w różnych pociągach jedyne, na co miałem ochotę, to położyć się i delektować przekąskami, które zbierałem na każdej stacji kolejowej, ale musiałem poczekać, aż nasi ostatni współlokatorzy wsiądą do pociągu w Amsterdamie.

Kiedy w końcu się położyłem, spałem jak niemowlę przez kilka godzin. OK, może chodziło o to, że do tego czasu podróżowałem przez 14 godzin, ale bezpłatny cienki śpiwór, miękka poduszka i przytulny koc stworzyły zwycięską konfigurację.

Ilekroć przejeżdżaliśmy przez główne stacje, migały światła, ale to było jedyne zakłócenie. Cienkie niebieskie zasłony nie pomagały utrzymać ciemności w kabinie, więc gdybym miał to zrobić jeszcze raz, zdecydowanie zabrałbym własną maskę na oczy.

Ponieważ Eurostar przewiózł mnie przez Francję i Belgię, a Pociąg na dobranoc przejeżdżał przez różne miejsca w Holandii i Niemczech, mogłem patrzeć, jak duża część północnej Europy przejeżdża przez moje okno. Było to o wiele przyjemniejsze doświadczenie niż latanie.

Moją jedyną prawdziwą skargą była kolejka Eurostar na stacji w Londynie, ale myślę, że podróżowanie poza szczytowymi okresami letnimi może rozwiązać ten problem.

Podróżowanie powoli sprawiło, że poczułem się dużo bardziej związany z odwiedzanymi miejscami. Czułem się, jakbym powoli przekształcił się ze swojego domowego „ja” w „ja” na wakacjach, które było gotowe do startu po przyjeździe do Berlina.