Przed tegorocznym spotkaniem ARVO zespół Eye Care Network rozmawiał z prezenterami o wynikach badań, którymi planowali podzielić się na konferencji. W tym filmie słyszymy wypowiedź Antonio Filipe Macedo, doktora nauk medycznych, profesora optometrii na Wydziale Medycyny i Optometrii Uniwersytetu Linnaeus w Växjö w Szwecji. Opowiadał o swoich ostatnich badaniach nad neowaskularnym zwyrodnieniem plamki związanym z wiekiem (nAMD) i podkreślił najważniejsze wnioski dla lekarzy, dzięki którym mogą wykorzystać te informacje w rzeczywistych warunkach.

Nota wydawcy: Ten zapis został lekko zredagowany dla przejrzystości.

Hattie Hayes: Cześć, nazywam się Hattie Hayes. Jestem redaktorem Ophtalmology Times Europe. Coroczne spotkanie ARVO odbywa się w tym roku w Seattle i rozmawiamy z wieloma uczestnikami o tym, co zamierzają zaprezentować na spotkaniu, czego nie mogą się doczekać i czego możemy się spodziewać po badaniu. Dołącza do mnie dzisiaj profesor Antonio Macedo. Będziemy omawiać jego prezentację pt. Trudności w funkcjonowaniu wzroku u osób, u których zdiagnozowano neowaskularne zwyrodnienie plamki związane z wiekiem oraz z zaburzeniami wzroku. Dziękuję bardzo, że dzisiaj do mnie dołączyłeś. Wspaniale jest rozmawiać z Tobą o Twojej prezentacji.

Antonio Filipe Macedo: To wielka przyjemność.

GG: Na początek proszę o krótkie omówienie badań, które zamierzacie zaprezentować na spotkaniu ARVO.

JESTEM: Cóż, ta prezentacja jest częścią większego projektu, który prowadzimy tutaj, w Szwecji. Zasadniczo patrząc na obciążenie neowaskularną AMD i obciążenie, przez obciążenie uwzględniamy ciężar leczenia, ciężar samej choroby, a moja konkretna prezentacja w ARVO tak naprawdę przedstawia wyniki inwentarza aktywności, który został hojnie dostarczony przez przyjaciela w Johnsa Hopkinsa. On opracował [it] tam i testowaliśmy [it] w tej populacji pacjentów. Brakuje dobrych wyników w leczeniu AMD neowaskularnej, ponieważ choroba ta ulega ciągłym zmianom – panorama choroby się zmienia, a leczenie rozpoczyna się wcześnie, a podczas tego procesu wydarzyło się wiele innych instrumentów, które zostały przyjęte i Użyj tego. I myślę, że na przykład w Szwecji istniały 2 instrumenty do chwytania[ing] trudności, co moim zdaniem mogłoby być lepsze. Zatem ten nowy instrument lub ta wersja instrumentu ma na celu sprawdzenie, czy nasz instrument może dać nam lepsze wyniki pod względem korelacji zgłaszanych problemów ze scenariuszami klinicznymi.

GG: Wszyscy lekarze, z którymi rozmawiałem, naprawdę cenią sobie posiadanie rzeczywistych danych i zrozumienie ich wpływu na codzienne życie pacjenta. Czy możesz powiedzieć mi trochę więcej na temat różnych codziennych czynności, które oceniałeś? Gdzie widzenie do bliży związane było z widzeniem na odległość, czy było to połączenie? Powiedz mi trochę, z czego składa się ten inwentarz działań.

JESTEM: Inwentarz aktywności opiera się na kompleksowym zestawie czynności, który obejmuje czynności związane z widzeniem w bliży bliży, rekreację, zwykłą higienę i czynności pielęgnacyjne. Składa się więc z 50 celów rzeczy, które robimy, opartych na wizji, która może obejmować przygotowywanie jedzenia lub czytanie rozkładów jazdy komunikacji miejskiej. Tak więc pacjenci decydują, czy ten cel jest ważny w ich codziennym życiu, czy nie, a następnie zgłaszają swoje trudności w tej kwestii. Ponieważ jest to badanie dość kompleksowe, niektórzy pacjenci mogą nie być zainteresowani określonymi czynnościami, dlatego nie zakłócamy naszych wyników, włączając odpowiedzi na kwestie, których ludzie nie cenią. Na przykład możemy zapytać o grę w gry planszowe, ale dana osoba może nie być zainteresowana grami planszowymi. Zatem wzrok nie jest uszkodzony, a nawet jeśli wzrok jest uszkodzony, nie będzie to miało wpływu na przykład na sposób, w jaki dana osoba gra w szachy.

GG: Czy jest coś w tych badaniach, co Pana zaskoczyło lub czy sądzi Pan, że w Pana prezentacji jest coś, co mogłoby zaskoczyć Państwa kolegów, którzy widzą to po raz pierwszy w ARVO?

JESTEM: Zauważyliśmy jedną rzecz: dość znaczny odsetek pacjentów zgłaszających trudności, i tak sądzę [that] Dzieje się tak głównie dlatego, że pacjenci leczeni na neowaskularną postać AMD przykładają dużą wagę do widzenia na odległość, a także monitorują każdy zastrzyk i każdy punkt kontrolny. Zauważyliśmy jednak, że kilka osób, lub nie tak niewiele, faktycznie borykało się z czynnościami w bliży, ponieważ nie zostały one skorygowane dla bliży. Korekta nie była optymalna. Równolegle z inwentaryzacją aktywności, którą przeprowadziliśmy, daliśmy im kolejny instrument, który jest postrzegany jako akcentowany. Postrzegany stres, ponieważ chcieliśmy zrozumieć, czy przybycie do szpitala i otrzymanie zastrzyku w oko było przyczyną stresu, a ci pacjenci, którzy mieli trudności w pobliżu, nie zostali skorygowani i mogli zostać skorygowani, ponieważ widzenie na odległość było dobre. W rzeczywistości jesteśmy też bardziej zestresowani. Tak więc, jeśli mogę coś powiedzieć, czy nie powinniśmy zaniedbywać widzenia do bliży u pacjentów leczonych na neowaskularną postać AMD, ponieważ muszą oni wykonywać swoje codzienne zadania z bliży i nie są wysyłani na przykład do badanie przesiewowe wzroku lub wadę wzroku, co czasami powinno być wykonane.

GG: Jaką masz nadzieję, że lekarze, którzy będą uczestniczyć w Twojej prezentacji w ARVO, wykorzystają tę wiedzę w swoich gabinetach? Jak, masz nadzieję, że to badanie może wpłynąć na przykład na poradnictwo dla pacjentów?

AM: So Myślę, że pierwsza wiadomość lub jedna z wiadomości jest następująca: upewnij się, że pacjenci również mają korekcję widzenia do bliży, ponieważ może ci pacjenci nie są tak bardzo zainteresowani codziennym prowadzeniem samochodu, ale może doceniają to móc czytać książkę lub być niezależnymi w codziennych czynnościach. Myślę więc, że to byłoby lub jest przesłanie, które chciałbym pozostawić, ponieważ uważam, że z klinicznego punktu widzenia zwykle interesują nas pomiary kliniczne, takie jak ostrość wzroku itd., ale te pomiary zgłaszane przez pacjentów dają nam nieco inna perspektywa, czyli „jak moja wizja spełnia moje wymagania” od strony pacjenta. Widzimy więc, że niezadowolenie pacjentów z widzenia niekoniecznie jest skorelowane z tym, jak dużo widzą na odległość. Należy więc bardziej wysłuchać pacjenta i tego, co chciałby zrobić ze swoim wzrokiem, a ostatecznie, jeśli zajdzie taka potrzeba, skierować pacjenta na inne placówki, na przykład rehabilitacyjne.

GG: To wspaniale. To świetne danie na wynos. Czego najbardziej nie możesz się doczekać tegorocznego spotkania ARVO?

JESTEM: Kocham ARVO. Dla mnie [it] to TA konferencja i to jest wystarczający powód, aby tam być i podróżować za ocean, aby tam być. Ale myślę, że ten rok będzie trochę wyjątkowy, bo mam zamiar zorganizować imprezę profesorską. Mam więc zamiar spotkać się z przyjaciółmi z różnych części świata, zwłaszcza z Anglii i Francji, i urządzimy kameralne przyjęcie, ponieważ niedawno zostałem profesorem. Zaproponuję im za to może kieliszek szampana. Więc to jest moja chwila.

GG: Cóż, gratulacje, profesorze Macedo. Przekażę zaproszenia na pańskie przyjęcie wszystkim, których znam, którzy tam będą. Wspaniały. Wspaniały. Bardzo dziękuję.