Elsbeth

Pilot

Sezon 1

Odcinek 1

Ocena redaktora

4 gwiazdki

****

Zdjęcie: Elizabeth Fisher/CBS

Wiesz, co jest wspaniałe w naprawdę dobrze wykonanej serii spinoffów? Jeśli już znasz i lubisz nowego głównego bohatera, to świetnie! Jeśli tego nie zrobisz, nie będzie to żadna przeszkoda w cieszeniu się przedstawieniem! Przywitajcie się (lub witajcie ponownie) tytułową Elsbeth Tascioni, którą być może znacie z jej występów w Dobra żona I Dobra Walka. Elsbeth jest prawniczką z Chicago, której Departament Sprawiedliwości Stanów Zjednoczonych wyznaczył funkcję zewnętrznego obserwatora nowojorskiej policji w ramach postanowienia o wyrażeniu zgody w sprawie o bezprawne aresztowanie przeciwko jednostce ds. poważnych spraw tego departamentu.

Podobnie jak w zeszłym roku Pokerowa twarz, Elsbeth to raczej pytanie typu „jak i dlaczego”, a nie zagadka, dzięki czemu odcinek pilotażowy pozwala ominąć wiele pułapek tak powszechnych w odcinkach pilotażowych. Kiedy wiemy, że każdy odcinek będzie oparty na solidnych dawkach prezentacji i prezentacji postaci, jesteśmy skłonni wybaczyć dialogi, które gdzie indziej brzmią niezgrabnie. Pytaniem przewodnim każdego odcinka jest zawsze: „Jak Elsbeth rozwiąże ten problem?”

Przede wszystkim Elsbeth rozwiązuje tajemnice, zachowując się pozornie dość głupio. Ma skłonność do skojarzeń i pytań znikąd, I ona jest najostrzejszym nożem w bloku. Niedoceniaj jej na własne ryzyko. Tak naprawdę uważam, że jej pozornie roztrzepany charakter w dużej mierze przyczynił się do tego, że jest tak dobrą prawniczką i śledczą; jej umysł porusza się tak szybko, że zauważa i przetwarza drobne i/lub przeoczane szczegóły, zanim zrobią to inni. To, co może wydawać się niedopuszczalną złośliwością, jest także cechą, którą Elsbeth wykorzystuje na swoją korzyść.

Przestępstwem tygodnia pilota jest morderstwo zamożnej studentki, aktorki Olivii Cherry, przez jej profesora/reżysera i byłego kochanka, Alexa Modariana (Stephen Moyer). Na złość, połączona ze złamanym sercem, Olivia nie cofa się przed groźbą, że zgłosi Alexa dziekanowi za wykorzystywanie jego zajęć teatralnych i przedstawień jako osobistej, corocznie aktualizowanej bazy randkowej. Aby uniknąć negatywnych konsekwencji bycia ujawnionym jako zwykły kobieciarz, Alex ryzykuje (jeszcze bardziej rygorystycznymi, według mojej wiedzy) negatywnymi konsekwencjami bycia uznanym za mordercę.

Szkoda, że ​​Alex nie wybrał ścieżki życia, wykorzystując swoje sprytne sposoby do celów niezabójczych, ponieważ jego plan jest szczegółowy i całkiem dobrze przemyślany. Wkradł się do garderoby podczas próby, aby zastąpić lekarstwa Olivii czymś silniejszym, Alex później wszedł do jej mieszkania z kluczami, których zwrotu zażądała Olivia. Znajdując ją w większości nieprzytomną na podłodze, kończy czyn, inscenizując samobójstwo, wraz z powiązaną historią przeglądarki, fałszywymi SMS-ami dzięki uprzejmości sklonowanej karty SIM z telefonu Olivii oraz plastikową torbą przyklejoną do szyi Olivii. Uch.

Elsbeth przybywa na miejsce zbrodni następnego ranka – wysiada z piętrowego autobusu wycieczkowego Hip-Hop, ubrana w torby podróżne i ubrana w różowy wełniany płaszcz, długi szalik w babcine kwadraty i piankową koronę ze Statuą Wolności – i jest szybko zaprowadzony do mieszkania Olivii przez funkcjonariusza Kayę Blanke. Wiemy, że funkcjonariusz Blanke (Carra Patterson) to prawdziwa mieszkanka Nowego Jorku, ponieważ jest sceptyczna wobec tej gadatliwej rudej dziewczynki i, co może ważniejsze, ponieważ pije z jednego z klasycznych i niepowtarzalnych nowojorskich „We Are Happy to Serve You” filiżanki do kawy.

Główna jednostka badająca sprawę prowadzi dochodzenie w sprawie śmierci Olivii jako samobójstwa, a natychmiastowa irytacja detektywa z powodu obecności Elsbeth zostaje tylko częściowo złagodzona, gdy dowiaduje się, że kapitan Wagner zasugerował jej udział w śledztwie. Oceniając swoje pierwsze miejsce zbrodni („Zwykle widzę zdjęcia, ale to… jest lepsze”), przypominają się dni otwarte, do których lubi przychodzić w niedziele z ciekawości, jak żyją inni ludzie i, powiedzmy, czy ta tapeta faktycznie jest fioletowy materiał? To pierwszy z kilku momentów, które sprawiły, że pomyślałem o Elsbeth jako o osobie, z której pochodzi Cher Horowitz bezradny może dorósł. Nawyk Elsbeth przerywania sobie na głos i wygłaszania dziwacznych monologów to zwodniczo profesjonalna wersja nieśmiertelnych odczytań Alicii Silverstone klasycznych wersów Cher, takich jak „Och, ciekawe, czy mają to w moim rozmiarze!” i „Czy natknąłem się na złe oświetlenie? Czy moje włosy stały się płaskie?”

Zwykle zachowałabym swoje przemyślenia na temat projektowania kostiumów dla kilku punktów na końcu podsumowania „Jeszcze tylko jedna rzecz”, ale cała sytuacja z garderobą i dodatkami Elsbeth wymaga zbyt wiele pracy, aby nie omawiać jej szczegółowo. Oprócz różowego płaszcza w swojej pierwszej scenie ma na sobie także długi koralowy płaszcz zimowy, puszyste białe rękawiczki z klapką, trzy marynarki z tweedu bouclé (aka Chanel tweed), marynarkę, którą można opisać jedynie jako gorączkę marzenie o kanapach z lat 80. ożywionych i co najmniej trzech bluzkach z kokardkami. To nawet nie wszystko, co nosi w tym jednym odcinku. Wszystkie jej jasne kolory i zderzenie mocy sprawiają, że Elsbeth wyróżnia się na tle morza policyjnych mundurów, co stanowi wizualne przypomnienie dla wszystkich, że jest bardzo nie policja, po prostu nieszkodliwy, wystawnie ubrany dziwak. Podobnie jest z wieloma torbami, które nosi: na początku straciłam rachubę przy sześciu różnych torbach. Elsbeth rzeczywiście wspomina kilkakrotnie, że przebywa w Nowym Jorku tylko przez tydzień, więc może odzwierciedlają one tylko jej status nowo przybyłej bez stałego adresu, ale też rozbrajająco krzyczą „przechodzi tętniąca życiem!”

Po dotarciu do łazienki Olivii z funkcjonariuszem Blanke, Elsbeth poznaje również funkcjonariusza medycyny sądowej i w miłej atmosferze rozmawia z nią o zabytkach Nowego Jorku, które warto odwiedzić, zbierając szczegóły dotyczące przyczyny śmierci Olivii… nie przedawkowanie lorazepamu, ale uduszenie — i przebiegle przegląda apteczkę. Pewne szczegóły przykuwają jej uwagę i nie prowadzą do samobójstwa: jeśli Olivia była o krok od krawędzi, dlaczego jej pojemnik na membranę jest pusty? Dlaczego użyła pasków wybielających zęby? I kto był na tyle znaczącą (prawdopodobnie) męską obecnością w jej życiu, że zrobiłaby tam miejsce dla (znowu przypuszczalnie) jego staroirlandzkiego antyperspirantu?

Później, po krótkiej rozmowie tête-à-tête z Alexem, podczas której ten jowialnie zdobywa przewagę, odrzucając jej pytanie dotyczące języka staroirlandzkiego (jest facetem od Ralpha Laurena), Elsbeth wraca do swojego biura po telefon. Kontynuując rozmowę z A Kolumb-eque „Chcę tylko dowiedzieć się o jeszcze jednej rzeczy” – wpada w bardziej produktywną retorykę, pokazując Alexowi dwa SMS-y, które Olivia wysłała w noc jej śmierci i zastanawiając się głośno, dlaczego interpunkcja w tych wiadomościach jest tak wyraźna od jej zwykłego stylu. 20-latek używający dwóch spacji po kropce? Jakie to ciekawe! Alex mógł przejść test dosłownego wąchania, ale coś tu jest nie tak, dyskomfort, który łagodzi, żartobliwie podsumowując (co prawda dziwnie brzmiący) profil mordercy Elsbeth: „Więc chcesz, żebym uważał na zabójcę, który śmierdzi staro-irlandzkim i używa w tekstach dwóch spacji po kropkach? Ty Czy zabawne.

Wiele razy Elsbeth kłóci się z Alexem – w jego biurze, w barze, a nawet na próbie, gdzie wyjaśnia, że ​​zła gra aktorska ma miejsce wtedy, gdy twarz i ciało aktora nie zachowują się w zgodzie ze sobą – jak ona zbliża się do swojej zdobyczy, zapewniając jedne z najprzyjemniejszych scen odcinka. Carrie Preston i jej towarzysze Prawdziwa Krew absolwent Stephen Moyer wyraźnie świetnie się bawi, a nawet nasyca swoje sceny odrobiną energii ratującej śmieszną komedię. Hepburn i Tracy, ale niech to będzie śledztwo w sprawie morderstwa!

Elsbeth, funkcjonariusz Blanke i Alex biorą udział w tej małej karuzeli przez cały odcinek, a Elsbeth stawia hipotezy, że Alex albo odrzuca, albo przywołuje dowody, aby skierować podejrzenia na innych. Tymczasem funkcjonariusz Blanke, a nawet kapitan Wagner (cudownie śmiertelnie poważny i nękany Wendell Pierce) zaczynają szanować metody Elsbeth, gdy ta wykorzystuje swoją nieustanną pogodę ducha w służbie dopadnięcia prawdziwego złego faceta, zamiast pozwalać, aby niewinny TA wziął na siebie upadek. Alex w końcu podnosi się na własnych nogach, będąc tak skupionym gra aktorska niewinny, że zapomina, że ​​niewinni ludzie nie muszą pracować, aby mieć pewność, że ich twarze i ciała mówią to samo, ponieważ w ogóle nie grają.

Kiedy Alex w końcu zostaje przyłapany na gorącym uczynku, gdy próbuje wrobić swojego TA, chowając urządzenie do klonowania karty SIM w jego torbie, nie jest nawet zły na Elsbeth. Podobały mu się ich sparingi i zdaje sobie sprawę, jak groźnym przeciwnikiem jest. Wszystko dobre, co się dobrze kończy, chociaż Alex zdecydowanie powinien umawiać się z kobietami innymi niż te, których karierę trzymał w rękach, lub w przypadku niepowodzenia, brać ryczałty za anulowanie, zamiast uciekać się do morderstwa. Olivia zasługiwała na dużo więcej, ale dzięki Elsbeth przynajmniej prawidłowo wymierzona sprawiedliwość zostanie wymierzona w jej imieniu.

Ale czekaj, w jaki sposób uporczywe zgłaszanie się na ochotnika do pracy nad tą konkretną sprawą pomaga Elsbeth w wykonaniu zadania polegającego na byciu zewnętrznym obserwatorem na mocy dekretu o zgodzie nowojorskiej policji? Alex żartuje wcześniej w odcinku, który ma coś ma to związek z policją, ale nikt nie wie dokładnie Co.” Dobrze. Sprawa obserwatorów zewnętrznych jest technicznie prawdziwa – widzimy kapitana Wagnera rozmawiającego przez telefon z kierownikiem Elsbeth w Departamencie Sprawiedliwości, który zapewniał go, że mu się spodoba i że zdecydowanie będzie wolał ją od alternatywnego obserwatora, którego mógłby wysłać, Cary’ego Agosa – ale widzimy także Elsbeth rozmawiającą przez telefon ze swoim opiekunem, której przypomina się, że ona również jest tam, aby zbadać kapitana Wagnera. Został oskarżony o korupcję, a Departament Sprawiedliwości chce dotrzeć do sedna sprawy. Skoncentruj się, Tascioni!

• Zimny ​​wstęp stanowi doskonały, bezczelny hołd złożony napisom początkowym Seks w wielkim mieście, gdy Elsbeth zostaje zalana przez przejeżdżający pojazd, który rozpryskuje się w dużej kałuży. Elsbeth jest wręcz zachwycona powitaniem w Nowym Jorku, natychmiast zakłada z powrotem na głowę piankową koronę ze Statuy Wolności i ponownie zostaje ochlapana.

• Nie mogę przestać myśleć o podwiązkach z rękawiczkami Elsbeth. Przywiązują jej rękawiczki do rękawów zimowego płaszcza, jednocześnie zapewniając rozbrajający, płynny ruch rękawiczek, a także sugerują, że jest osobą, która na pewno zgubiłaby rękawiczki, gdyby nie były przymocowane do rękawów płaszcza z podwiązkami w rękawiczkach. Uwaga dla siebie: kup podwiązki z rękawiczkami na zimę 2025.

• Użycie przez Elsbeth bardzo ładnego folderu z dowodami w kwiaty może, ale nie musi, być do tego aluzją Legalna blondynkaElle Woods, kolejna prawniczka, którą łatwo niedoceniać. Wolę zinterpretować to jako wersję różowego, pachnącego papieru Elsbeth, którego Elle używa w swoim CV, i który, jak zauważa, „dodaje mu czegoś ekstra”.

• Zabawna podpórka do książek Seks w wielkim mieście Moment ten następuje w końcowej scenie, kiedy fontanna Lincoln Center wybucha, tworząc nieco chlapiącą, świąteczną kreację, przypominającą moment z filmu bezradny gdzie Cher zdaje sobie sprawę, że jest całkowicie, totalnie szaleńczo zakochana w Joshu. Wagner natychmiast sarkastycznie przykłada igłę do metaforycznego balonu zachwytu Elsbeth: „Takzrobiliśmy to specjalnie dla Ciebie.”