Podsumowanie „Złotego kawalera”: sezon 1, odcinek 7
Jak powie każdy antropolog, „Kobiety mówią wszystko” to praktyka ludowa o ogromnym znaczeniu. Rytuał musi być przeprowadzany o każdej porze roku, abyśmy mogli oddawać cześć tak, jak czcili to przed nami nasi przodkowie z telewizji reality show. Nie różni się też całkowicie od tej części Midsommar kiedy wszystkie kobiety trzymają się razem i wspólnie opłakują… jeśli Midsommar były także pokazem klipów.
Dojdziemy do zakończenia klifu, jakim była zeszłotygodniowa ceremonia róż (och, naprawdę), ale najpierw przyjrzyjmy się najważniejszym momentom spotkania uczestników na scenie:
- Wszyscy wyglądają świetnie. Edith pozostaje niepokonaną, wysportowaną królową grupy w jaskraworóżowej sukni — Ta Barbie jest włączona Złoty Kawaler – ale grzechem byłoby nie docenić Mariny (odeszła za wcześnie!) w pysznej limonkowej sukience. Kathy zdecydowała się na biały garnitur w stylu Hillary Accepting the Nomination, który choć obiektywnie pochlebia, jest jednak dla mnie zbyt nawiązujący do roku 2016.
- Kathy, która miała okazję do pewnego zapanowania nad szkodami, twierdzi, że w tej chwili mogła zachować się „delikatniej” w stosunku do Theresy. Może oboje powinni byli to zapiąć.
- April — która wita tłum, wstając i wskazując Ty ty ty! à la Oprah — mówi, że jej wnuki chciały, żeby „trochę to pociągnęła”. Ale może, jak twierdzi, wciągnęła go „za bardzo”. Gdyby to była dopięta na ostatni guzik April, ta z seksownego tańca kurczaków i kalendarza do selfie, niewiele dałabym, żeby zobaczyć nierozcieńczoną wersję. Wydaj kwietniowe cięcie.
- Jak zawsze płaczliwa i posągowa Joan – która zdecydowała się wcześniej opuścić program, aby być z córką, która przeżywała ciężką depresję poporodową po trudnym porodzie – czuje się winna, że skrzywdziła Gerry’ego, co? Jego niezwykle łaskawa reakcja na jej odejście tylko utrudniła jej wyjazd, ponieważ udowodniła, jakim był dobrym ojcem. Joan uważa, że gdyby została, „mieliby duże szanse”. Przyłapała się nawet na tym, że marzyła o tym, że pewnego dnia wróci do domu i zastanie go czekającego na nią na werandzie przed domem – co jest rozdzierająco prawdopodobne, biorąc pod uwagę Kawaler w swojej historii wykonywał dziwniejsze akrobacje.
- Moja (i twoja) telewizyjna matka, Ellen, księżniczka ludu, dostaje przynajmniej część swoich kwiatów. „Miała serce wszystkich” – przyznaje Jesse Palmer – nie można zaprzeczyć, jaka była zabawna, jaka słodka i autentyczna. Tak, myślała, że Gerry to ten jedyny, ale teraz wie, że zasługuje na to, by cieszyć się życiem i „nie może się doczekać, aż zacznie”. Ze łzami w oczach wspomina pożegnanie z Robertą, jej przyjaciółką od 60 lat Licencjat superfan, która kibicowała Ellen podczas udziału w programie, ale zmarła przed premierą sezonu (poświęconą jej pamięci). Kamera ciągle pokazuje tę jedną kobietę płaczącą na widowni, a ja mówię: Cholera, OK, jest tym szczególnie poruszona. Chyba dobrze, że jest w zgodzie ze swoimi uczuciami. A potem okazuje się, że tak naprawdę jest córką Roberty, która przyleciała, by zaskoczyć Ellen. Emocje!
- Jedną z funkcji odcinków „Kobiety/Mężczyźni/Ludzie mówią wszystko” jest miękkie wprowadzenie lub przynajmniej ostrożne skupienie uwagi na kandydatach do poprowadzenia kolejnej serii. Na podstawie samego czasu antenowego musiałbym spekulować, że Susan, znana również jako Kirkland Signature Jenner, nasza kolektywna Miss Sympatii, znajduje się wśród najczęściej wybieranych przez tę produkcję osób do zdobycia pierwszej Złotej Panienki. (Rozumiem, jest przepiękna!) Kris Jenner przesłała film, w którym ogólnie podkreśliła znaczenie kobiet, a zwłaszcza Susan. „Udało ci się, laleczko” – mówi, a Susan jest tak szczęśliwa, że płacze. Moim ulubionym momentem Susan jest niewidziany wcześniej (tak sądzę?) klip, w którym siada z Gerrym, aby podzielić się czymś „naprawdę, naprawdę poważnym”, po czym bezbłędnie i beznamiętnie stwierdza: „Miałem najgorsze gazy”. Niniejszym ogłaszam Susan WTA MVP (to się wymawia co-tam-vipdla Twojej wiadomości).
- Nieoczekiwanie głównym tematem odcinka są problemy trawienne. Trwa debata na temat tego, które z domowych dań obsady spowodowało „śmiertelne” wzdęcia Susan: czy było to guacamole Edith, czy klopsiki Susan? Istnieje wiele klipów przedstawiających odbijające się zawodniczki, a następnie nagrania Sandry, powołującej się na „powagę o niższym IG”, albo emitującą jedno z dłuższych ciągłych pierdnięć w historii ludzkości, albo mającą możliwą sprawę sądową przeciwko Złoty kawalerredaktorzy dźwięku.
- Jeśli z jakiegoś powodu poczułeś się zmuszony do stworzenia chmury słów z transkrypcji tego odcinka, mieć nadzieję byłby największy w środku (szczerze mówiąc, więc zdecydowałbyś się na fonetyczną transkrypcję odgłosu pierdnięcia). Uczestnicy powtarzają, że dzięki programowi z większym optymizmem patrzą na znalezienie miłości, czują się mniej „niewidzialni” i żyją pełnią życia. Nigdy nie jest za późno. Uważam, że wszystkie umowy z uczestnikami reality show powinny być opatrzone ostrzeżeniem lekarza naczelnego, a mimo to naprawdę uważam, że było to pozytywne doświadczenie dla tych kobiet. Prawdopodobnie to pomaga, w przeciwieństwie do typowego Licencjat pełni nadziei, ich kora przedczołowa zakończyła rozwój.
- Mówię bzdury o Jessym Palmerze, jakby to była moja praca (i, szczerze mówiąc, w pewnym sensie tak jest), ale uznanie należy się tam, gdzie się ono należy: myślę, że wykonał dobrą robotę! Susan może być co-tam-vip, ale pojedyncza, doskonale skupiająca uwagę glicerynowa łza, która spływa po jego policzku, gdy Ellen mówi o Robercie, zajmuje drugie miejsce.
- Wszyscy nadal lubią Gerry’ego. Oczywiście, że tak. To nie tylko „dżentelmen”, ale „łagodny człowiek” – zauważa Sandra i widzę, czego tam dokonała. Joan życzy mu tylko wszystkiego najlepszego! Ellen dziękuje mu za to, że poczuła się jak księżniczka! Gerry tęskni za nimi wszystkimi każdego dnia, mówi, a ja w to wierzę.
Ale teraz zabawa i gry się skończyły i nadszedł czas na nasze najważniejsze wydarzenie: długo oczekiwane odrzucenie po rodzinnym mieście.
Zaczynamy od Gerry’ego tam, gdzie skończyliśmy w zeszłym tygodniu, a mianowicie od niego zgiętego wpół i płaczącego. Leslie ma już różę i została tylko jedna. Czy trafi to do Faith, której Gerry bezpośrednio wyznał swoją miłość, czy do Theresy, której Gerry powiedział tylko przed kamerą, w której jest zakochany?
Właściwie to sapnęłam głośno, patrząc na ekran komputera, kiedy zawołał Theresę. Prawdę mówiąc, jestem tak zaskoczony, że przez chwilę myślę: Wow, to dziwne, że powiedział imię osoby, którą jest nie choć raz dać różę. Ze swej strony widzowie w studiu i kobiety wyglądają na równie przerażonych (oznacz siebie — to ja jestem facetem w okularach z zakrywającymi usta Wow).
Gerry, mój brat w Chrystusie. Od razu powiedziałeś Faith – kobiecie, która zwierzyła ci się ze swojej romantycznej traumy – przed całą rodziną (i prawdopodobnie duchem przynajmniej jednego z jej przeterminowanych koni), że jesteś w niej zakochany , bez niczyjego nalegania, jakieś 36 godzin temu. Przez cały czas to naprawdę ty powinnaś zacisnąć mu wargę.
(Pytanie do dyskusji w klasie: Czy sądzimy, że rodzinne miasta koniecznie zostały sfilmowane w kolejności, w jakiej je nam pokazano? Jedyne, co wiemy na pewno z tekstu, to to, że Faith nie przyszła ostatnia, ponieważ ktoś wspomniał, że musiał wyjechać na następny film .)
Znosi to zaślepienie z wdziękiem i godnością, choćby dlatego, że jest „odrętwiała”. Czy to wszystko było w jej głowie? Po 30 latach wznoszenia murów była gotowa poślubić tego faceta. Jak doszli do „dosłownie niczego”, jak gdyby byli obcymi?
Cut to Faith, płacząca na scenie, wyraźnie i co zrozumiałe, zdruzgotana. Wkrótce dołącza do niej Gatch, odpowiednio skruszony. Mówi jej, że jego miłość jest szczera, ale jedna z pozostałych kobiet jest dla niego po prostu bardziej „właściwa”.
Gerry’emu trzeba przyznać, że jasne jest, że naprawdę czuje się okropnie i nie miał żadnych złych zamiarów. Niemniej jednak uważam, że to słuszne, że czuje się choć trochę okropnie. Zgadzają się, że są lepszymi ludźmi, ponieważ poznali się i przytulili, przez chwilę niezrozumiały szloch i mamrotanie sobie w ramiona.
Ale nie ma czasu do stracenia: Gerry wybiera się z Leslie i Theresą do Kostaryki, aby pobiegać (w dowolnym stopniu) w Fantasy Suites i — przynajmniej w przypadku Gerry’ego, sądząc po zapowiedzi — płakać nad różnymi malowniczymi balkonami. ¡Hasta luego!
