W niedawnym badaniu opublikowanym w Brytyjski Journal of General Practicenaukowcy zbadali ryzyko choroby Parkinsona (PD) wśród osób z nowo pojawiającym się stanem lękowym i powiązanymi czynnikami ryzyka.

Tło

Problemy lękowe są powszechne wśród osób starszych, często zaczynają się we wczesnym okresie życia i są powiązane z zaburzeniami funkcji poznawczych. Choroba Parkinsona zajmuje drugie miejsce na świecie pod względem częstości występowania wśród chorób neurodegeneracyjnych, powodując objawy typu motorycznego i niemotorycznego. Lęk występuje częściej u pacjentów z chorobą Parkinsona, ale ryzyko choroby Parkinsona u osób w wieku 50 lat i starszych z lękiem incydentalnym jest niejasne.

Poprzednie badania wskazujące, że leki przeciwlękowe lub leki przeciwlękowe zwiększały ryzyko rozwoju choroby Parkinsona, nie uwzględniały cech stylu życia, pozycji społeczno-ekonomicznej i aspektów prodromalnych. W badaniu uzupełniającym pracowników służby zdrowia (HPFS) oceniano częstość występowania PD w ciągu 12 lat wśród personelu medycznego płci męskiej i głównie rasy białej.

O badaniu

W niniejszym retrospektywnym badaniu kohortowym badacze ocenili częstość występowania choroby Parkinsona wśród osób w wieku 50 lat i starszych, u których występował stan lękowy lub bez niego. Zbadali także oznaki i objawy kliniczne, które mogą zwiększać ryzyko choroby Parkinsona u osób z zaburzeniami lękowymi.

Naukowcy przeanalizowali dane dotyczące podstawowej opieki zdrowotnej w Wielkiej Brytanii za lata 2008–2018, koncentrując się na osobach powyżej 50. roku życia, które doświadczyły lęku przed incydentami. Uzyskali dane badawcze IQVIA Medical Research Data (IMRD), obejmujące pozbawione danych identyfikacyjnych informacje z sieci The Health Improvement Network (THIN), w tym rutynową elektroniczną dokumentację medyczną zebraną za pomocą systemów In Practice Systems (IPS) lub Vision GP. Badacze uwzględnili także dane z ogólnej praktyki spełniające wymagania dotyczące akceptowalnego raportowania śmiertelności (AMR) i dopuszczalnego użytkowania komputera (ACU).

Uczestnicy THIN mieli od 50 do 99 lat, byli zapisani na praktyki uczestniczące w okresie od 1 stycznia 2008 r. do 31 grudnia 2018 r., mieli zapisy jednego lub więcej epizodów lękowych w bazie danych lekarza rodzinnego po roku bez wcześniejszych epizodów lękowych. Podczas pierwszego raportu lękowego badacze sparowali każdego uczestnika z czterema osobami nienarażonymi, dobranymi pod względem płci i wieku. Zastosowali podejście incydentalne i dynamiczne grupowe lub próbkowanie gęstości narażenia, w którym osoby mogły początkowo pełnić funkcję kontrolną, a następnie mogły zostać narażone (jeśli nabędą lęk).

Naukowcy wykorzystali regresję przeżycia Weibulla, aby przewidzieć czas do wystąpienia choroby Parkinsona u osób cierpiących na stany lękowe i u osób bez nich oraz określić ryzyko choroby Parkinsona u osób lękowych. Oszacowali współczynniki ryzyka (HR), uwzględniając zmienne socjodemograficzne i zachowania związane ze stylem życia [age, biological sex, body mass index (BMI), socioeconomic deprivation, smoking status, and alcohol use]oraz poważne problemy ze zdrowiem psychicznym i fizycznym.

Naukowcy wykorzystali szacunki przeżycia do wykreślenia postępu pacjentów z zaburzeniami lękowymi i bez nich. Zbadali istnienie ryzyka choroby Parkinsona i związanych z nią cech prodromalnych w okresie od rozpoznania lęku do roku przed rozpoznaniem choroby Parkinsona. Wizualnie ocenili założenia dotyczące proporcjonalnego ryzyka na potrzeby modelowania przeżycia. Uwzględnili brakujące dane dotyczące współzmiennych poprzez wielokrotne imputacje przy użyciu równań łańcuchowych.

Wyniki

Początkowy epizod lęku zdiagnozowano u 70 925 kobiet i 38 510 mężczyzn, podczas gdy kohorta nienarażonych obejmowała 553 586 kobiet i 324 670 mężczyzn. Problemy ze snem, zaparcia, wyczerpanie i smutek były typowymi objawami prodromalnymi u osób ze stanami lękowymi. Ogółem u 331 osób cierpiących na stany lękowe choroba Parkinsona nabawiła się w trakcie obserwacji, a mediana czasu między początkowym epizodem lęku a rozpoznaniem choroby Parkinsona wynosiła pięć lat. Wskaźniki zapadalności na chorobę Parkinsona wśród osób z zaburzeniami lękowymi i bez nich wynosiły odpowiednio 1,0 i 0,5 na 1000 poszczególnych lat.

Po uwzględnieniu wieku, płci, stylu życia, deprywacji społecznej, urazu głowy, ciężkiej choroby psychicznej i demencji, ryzyko choroby Parkinsona wzrosło dwukrotnie w porównaniu z grupą nielękową. Ponadto osoby nie wykazujące lęku żyły dłużej bez choroby Parkinsona niż osoby lękowe. Kobiety (HR, 0,4) i osoby z najbiedniejszych środowisk społeczno-ekonomicznych (HR, 0,6) charakteryzowały się niższym ryzykiem PD.

Objawy związane z rozwojem choroby Parkinsona u osób lękowych obejmowały cechy motoryczne, takie jak drżenie (HR, 21), sztywność (HR, 5,1), zaburzenia równowagi (HR, 4,2), cechy autonomiczne, takie jak niskie ciśnienie krwi (HR, 4,0) i zaparcia (HR, 2,6), zaburzenia snu (HR, 2,2), zaburzenia funkcji poznawczych (HR, 1,8), zmęczenie (HR, 1,8) i depresja (HR, 1,7).

Wniosek

Wyniki badania wykazały, że lęk znacznie zwiększa ryzyko choroby Parkinsona u osób w wieku ≥ 50 lat, przy czym ryzyko to wzrasta dwukrotnie w przypadku osób, u których początkowo występował lęk. Depresja, zaburzenia snu, zaburzenia funkcji poznawczych, zmęczenie, niedociśnienie, drżenie, sztywność, zaparcia i zaburzenia równowagi zwiększają ryzyko choroby Parkinsona.

Dalsze badania mogłyby określić związek między lękiem a innymi objawami prodromalnymi, co może prowadzić do wcześniejszej diagnozy i lepszego leczenia choroby Parkinsona oraz zwiększonego ryzyka choroby Parkinsona u osób w wieku powyżej 50 lat.