31 lipca 2024 | Warszawa, Polska [Daniel Kluska]

Association of Adventist Women (AAW) corocznie przyznaje nagrody Junia Awards kobietom z każdej dywizji Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego, które pielęgnują i podtrzymują życie kościoła poprzez swoje przywództwo, wkład i opiekę duszpasterską. Nagroda, nazwana na cześć apostoła Junii (Rzymian 16:7), ma na celu zachęcanie kobiet na całym świecie i honorowanie ich niezwykłego wkładu.

W tym roku laureatką Trans-European Division została Joanna Krupa-Roszak. Pochodząca z Polski Krupa-Roszak jest bardzo zaangażowana w pomoc kobietom i dzieciom przesiedlonym przez wojnę na Ukrainie. Wspiera również zaangażowanie kobiet w życie kościoła i chce pomóc im uwierzyć w siebie. Wraz ze swoją kongregacją tworzy kościół inkluzywny, w którym jest miejsce dla rodzin i małych dzieci, a także dla osób o specjalnych potrzebach i niepełnosprawnościach.

W wywiadzie udzielonym Danielowi Kluska, dyrektorowi ds. komunikacji i mediów Konferencji Związku Polaków, Krupa-Roszak podzieliła się swoimi przemyśleniami na temat otrzymania nagrody i marzeniami dotyczącymi Kościoła.

Daniel Kluska (DK): Jak dowiedziałeś się o nagrodzie? Co poczułeś?

Joanna Krupa-Roszak (JKR): Byłam zaskoczona, gdy skontaktowała się ze mną Nerida Bates (prezes AAW). Kiedy wyjaśniła powód, moje zdziwienie przerodziło się w przerażenie! Nie byłam pewna, czy jestem dobrą kandydatką do nominacji do nagród Junia. Jednak Nerida wyjaśniła, dlaczego mnie rozważają. Ta nagroda honoruje kobiety-liderki w kościele, które w taki czy inny sposób torują drogę duchowemu przywództwu kobiet poprzez swoje zaangażowanie. Zostałam polecona przez Australijczyka, który po sprawdzeniu stwierdził, że rzeczywiście byłam pewnego rodzaju pionierką w Polsce i mogę zostać uhonorowana w imieniu TED. To dla mnie wielki przywilej i zaszczyt!

DK: Co skłoniło pana do studiowania teologii i poświęcenia swojego życia posłudze pastora?

JKR: Zawsze miałam przekonanie, że chcę zrobić coś głębokiego i znaczącego ze swoim życiem. Z natury jestem osobą towarzyską i lubię ludzi. Kiedy Bóg stanął na mojej drodze, zapragnęłam pójść za Nim w 100%, więc weszłam w podróż duszpasterską. Postanowiłam studiować w Polskiej Wyższej Szkole Teologiczno-Humanistycznej w Podkowie Leśnej. Tak zaczęła się przygoda i praca z Kościołem. Chociaż życie bywa skomplikowane, nadal podążam tą drogą i chcę się tu rozwijać.

DK: Jakie obszary działalności duszpasterskiej budzą u Ciebie największą pasję?

JKR: Chciałabym przybliżyć Boga ludziom, szczególnie tym, których zniechęca religia. Chcę wykonać pewne prace prewencyjne w tym obszarze, szczególnie z młodymi kobietami, ale także młodymi rodzicami, którzy ze względu na swoje wysiłki na rzecz kształtowania nowego pokolenia powinni być w sercu Kościoła.

Interesują mnie osoby nieneurotypowe i chciałbym opracować w naszym kościele projekty o niskim poziomie sensorycznym, aby ułatwić im korzystanie z nabożeństw. Zawodowo chciałbym podjąć dalszą edukację i pewnego dnia zostać biblistą.

DK: Jakie są Pana marzenia dla Kościoła w Polsce?

JKR: Marzę, aby nasz Kościół w Polsce i na świecie przestał bać się dobrych zmian. Jestem chrystocentryczny i sprzeciwiam się radykalizacji.

Jednak chcę, aby przesłanie Ewangelii było głoszone w taki sposób, aby przyciągało wykształconych ludzi i młodych ludzi. Chcę, aby mieli tu przestrzeń do rozwoju. Chcę, abyśmy byli bezpieczną i otwartą przestrzenią, w której można dyskutować o kwestiach społecznych, moralnych i doktrynalnych. Marzę, że odrzucimy plotki i osądy, a będziemy utrzymywać przyjazne stosunki z tymi spoza naszych społeczności, wykluczonymi, a nawet tymi, którzy postanowili odejść. Marzę, że każdy z nas, będąc posłusznym dzieckiem Boga, nadal pozostanie człowiekiem.

Nagrodzeni ze wszystkich trzynastu dywizji:

1. Mary Mburu (Wydział Afryki Środkowej i Wschodniej) – kapelan Uniwersytetu Kenyatta w Nairobi, organizuje misje i spotkania modlitewne dla studentów.
2. Jelena Butowa (Euro-Azjatycka Dywizja) – była ateistka z ZSRR, która została przywódczynią Kościoła w Australii, odpowiedzialną za założenie trzech nowych kościołów i ochrzczenie setek osób.
3. Margaret Ramsarran (Oddział Interamerykański) – W wieku 94 lat nadal aktywnie pełni posługę pastora i członka personelu administracyjnego Kościoła Gujany.
4. Abigaela Trofin (Wydział Intereuropejski) – prawniczka z Rumunii, przewodnicząca 12 wspólnotom kościelnym we Włoszech.
5. Kobiety pastorki mongolskie (dywizja Azji Północnej i Pacyfiku) – dostrzegamy wzrost liczby kobiet pełniących funkcję liderek kościelnych w Mongolii.
6. Maria Ejurango, Elina Camarena, Shiphrah Fepulea’i, Therezinha Barbalho i Linda Biswas (Oddział Ameryki Północnej) – pionierki w swoich społecznościach imigranckich w Stanach Zjednoczonych.
7. Fedra Pérez (Wydział Ameryki Południowej) – W swojej pracy duszpasterskiej w Argentynie wykorzystuje umiejętności rozwiązywania konfliktów.
8. Joyce Kandawok Bale (Dywizja Południowego Pacyfiku) – Aktywnie działa w ewangelizacji i szkoleniu młodzieży w Papui-Nowej Gwinei.
9. Pastor Tshepiso Anathi Mbele (Dywizja Afryki Południowej i Oceanu Indyjskiego) – lider młodzieży i misjonarz w Afryce Południowej.
10. Sharon Roja Vakkanthula (Oddział Azji Południowej) – promuje edukację i wsparcie duszpasterskie dla kobiet w Indiach.
11. Jadaza Hintay (Dywizja Azji Południowej i Pacyfiku) – łączy edukację zdrowotną z ewangelizacją na Filipinach.
12. Joanna Krupa-Roszak (Trans-European Division) – wspiera inkluzywne środowisko kościelne w Polsce.
13. Samuelle Ngo Ikouba (Wydział Afryki Środkowo-Zachodniej) – kapelan Uniwersytetu Babcock, wywierający wpływ na życie duchowe studentów.

[Photos: courtesy of Joanna Krupa-Roszak].