Błogosławiony Michał Rapacz

Źródło: Watykan Media/Archidiecezja Krakowska

W sobotę 15 czerwca kardynał Marcello Semeraro, prefekt Dykasterii ds. Kanonizacyjnych przewodniczył w Krakowie beatyfikacji męczennika księdza diecezjalnego ks. Michała Rapacza, zamordowanego w wieku 42 lat przez reżim komunistyczny w 1946 roku.

Kardynał wychwalał swoje dziedzictwo w „szerzeniu miłości do Chrystusa” jako „jedyne skuteczne antidotum na ateizm, materializm i wszelkie światopoglądy zagrażające godności ludzkiej”.

Beatyfikację ks. Michała Rapacza określił mianem „znaku pocieszenia od Boga w czasach wciąż zranionych przemocą i wojną w wielu częściach świata i niedaleko stąd”.

Ks. Michał zginął „z nienawiści do wiary” 12 maja 1946 r. w Płokach, w czasach PRL, pełniąc funkcję proboszcza.

Grupa uzbrojonych mężczyzn wtargnęła w nocy na plebanię, porwała go i zabiła w pobliskim lesie. Miał 42 lata.

Sobotnia uroczystość odbyła się w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach, poświęconym przez św. Jana Pawła II 17 sierpnia 2002 r. W miejscu kultu o nowoczesnym stylu i eliptycznym kształcie pochowana jest św. Faustyna Kowalska, apostołka nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego. do którego papież Jan Paweł II był bardzo przywiązany.

W ciepły, słoneczny dzień zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz kościoła zgromadziły się duże tłumy, a także duchowni z archidiecezji krakowskiej i innych polskich diecezji. Kardynał Semeraro powiedział, że stąd płynie przesłanie „nadziei i pocieszenia wznosi się nad całym narodem polskim i całym światem”.

Rozważając znaczenie Eucharystii jako „sakramentu miłosierdzia”, kardynał Semeraro przypomniał słowa papieża Franciszka, mówiąc, że „nie jest ona nagrodą dla dobrych, ale siłą dla słabych, dla grzeszników. Jest przebaczeniem, jest co pomaga nam iść naprzód, kontynuować naszą podróż.”

Z tej perspektywy – kontynuował – „karmieni Chlebem eucharystycznym, my także możemy powiedzieć nasze «tak», które oznacza zobowiązanie do dokonywania radykalnych, odważnych, a nawet trudnych wyborów i życia nimi. Powiedział, że to «tak» jest innym sposobem odpowiadając na zło czyniąc dobro, stając się budowniczymi pokoju i przyjmując ideały tego wysokiego standardu życia chrześcijańskiego, który Święci wraz ze swoimi świadkami pomagają nam dostrzegać”, ofiarowując się „z wielkodusznością w służbie najmniejszym, ubogim, marginalizowani, najmniejsi i najbardziej bezbronni”.

Kardynał Semeraro w homilii stwierdził, że przykład księdza Rapacza, z którego możemy się naśladować, pokazuje, że „Eucharystia była fundamentem jego życia jako męża Bożego”.

„Szerzycie miłości do Chrystusa, obecnego w konsekrowanym Chlebie, było dla niego jedynym skutecznym antidotum na ateizm, materializm i wszystkie światopoglądy zagrażające godności ludzkiej”. I to właśnie „z daru Jezusa na ołtarzu” ten proboszcz z Płok „czerpał miłość największą, taką, która nie pozostaje sparaliżowana w obliczu nienawiści, przemocy i wszystkiego, co budzi strach”.

Pasterz dusz zakorzenionych w miłości, kardynał Semeraro wspominał, jak ks. Michał niezachwianie dotrzymywał postanowienia: „Jestem gotowy oddać życie za moje owce”.

Kardynał zachęcał młodych ludzi, aby patrzyli na męczennika księdza jako „zachętę do przyjęcia całym sobą Ewangelii Jezusa”, gdyż ks. Rapacz w ciągu swojego życia „zdobył największą mądrość: umiejętność rozeznania, komu przekazać całym sobą”, świadomi, że „hojna odpowiedź na powołanie chrześcijańskie jest zawsze odpowiedzią na wezwanie do bycia świętymi, które Bóg kieruje do każdego mężczyzny i każdej kobiety”.

Następnie kardynał Semeraro przypomniał „nieustanną potrzebę duchowości”, która ożywiała nowego błogosławionego, zachęcając go co wieczór do wejścia do kościoła i położenia się na ziemi w formie krzyża przed tabernakulum, aby modlić się „za rodziny i osoby z jego społeczność.” Tym samym – dodał kard. Semeraro – ks. Michał Rapacz „uczy, że Eucharystia jest nie tylko źródłem dobra, ale jest także jego spełnieniem, gdyż znajduje się w nim schronienie przed zgiełkiem życia i odpowiedzi na to, czego się szuka i potrzebuje. Eucharystia to także oddanie Jezusowi Chrystusowi siebie i wszystkich naszych potrzeb, abyśmy mogli doświadczyć Jego wyzwalającej i przemieniającej mocy.

Jednocześnie ks. Rapacz stanowi zaproszenie dla wszystkich księży, aby „uwierzyli w moc Eucharystii, jedynej, dzięki której każdy z nas może stać się, ponieważ był wiernym i hojnym świadkiem Ewangelii aż do oddania swego za to życie” – podkreślił kardynał Semeraro. „Ludzie, nasze wspólnoty, cały Kościół potrzebują naszego «tak», gotowości, aby nasze życie było dostosowane do tajemnicy, którą celebrujemy na ołtarzu” – kontynuował.

Nawiązując do zbliżającego się Jubileuszu, którego tematem przewodnim było hasło „Pielgrzymi nadziei”, Prefekt nazwał go „doświadczeniem prawdziwej nadziei, doświadczeniem tak wielkim jak cały świat”, czego najbardziej przekonującym świadectwem złożyli właśnie męczennicy, którzy „niezłomni w swojej wierze w zmartwychwstałego Chrystusa, zamiast zdradzić swego Pana, wyrzekli się życia tutaj na ziemi”. (Spes non confundit, 20).

Podczas uroczystości, w której uczestniczyło także dwóch prawnuków o. Michała, na ołtarz, w którym znajdowały się doczesne szczątki nowego Błogosławionego, pozyskane podczas ekshumacji zwłok, wniesiono relikwiarz w kształcie krzyża przeplatanego gałązkami oliwnymi ostatni kwiecień.

Arcybiskup Marek Jędraszewski podjął decyzję, że szczątki księdza Rapacza spoczną teraz przy bocznym ołtarzu kościoła parafialnego w Płokach, głównym miejscu kultu nowego błogosławionego.

Dzień po beatyfikacji podczas niedzielnej modlitwy Anioł Pański papież Franciszek wychwalał bł. ks. Rapacza jako „pasterza według serca Chrystusowego oraz wiernego i wielkodusznego świadka Ewangelii”, który przeżył zarówno prześladowania hitlerowskie, jak i sowieckie, ale odpowiedział na czyni to „darem swego życia” poprzez służbę innym i świadczenie wiary.