Obrazy Getty’ego

Prawie tydzień po gali rozdania Oscarów ból i rozczarowanie utraconą szansą wciąż ciąży na umysłach niektórych południowoazjatyckich tancerzy, którzy postanawiają upewnić się, że to się już nigdy nie powtórzy.

Wielu członków południowoazjatyckiej społeczności tanecznej było przerażonych zdumiewającym niedostatkiem reprezentacji Azji Południowej w przedstawieniu „Naatu Naatu” podczas niedzielnej ceremonii rozdania Oscarów. Podczas gdy piosenkarze Rahul Sipligunj i Kaala Bhairava byli pod ręką, aby wykonać swój przebój z przeboju Tollywood „RRR” – który przeszedł do historii Indii tego wieczoru, wygrywając najlepszą piosenkę oryginalną – nie dołączył do nich na scenie ani jeden tancerz pochodzenia południowoazjatyckiego.

Jak Akademia mogła się tak pomylić? Szczególnie, gdy 14 lat temu osiągnęli sukces, wystawiając przebój AR Rahmana „Slumdog Millionaire” „Jai Ho” na ceremonii rozdania Oscarów w 2009 roku w ramach powszechnie znanej czterominutowej składanki.

“[The 2009 Oscars] miał indyjskich śpiewaków i była to wielorasowa grupa tancerzy i muzyków” – wyjaśnia Shilpa Davé, adiunkt w dziedzinie medioznawstwa na Uniwersytecie Wirginii, który specjalizuje się w historii reprezentacji rasy i płci w mediach. „Naprawdę pokazali, że muzyka ma tę globalną siłę. Dlatego ludzie nie mieli wtedy problemu”.

Podczas gdy niedzielna noc była historycznym punktem zwrotnym dla Indii, które zdobyły również nagrodę dla najlepszego krótkometrażowego dokumentu za „Zaklinacze słoni” Kartiki Gonsalves i Guneet Monga, rażąca nieobecność wykonawców z Azji Południowej na największej scenie Hollywood była „ostatnią kroplą” dla tancerzy takich jak Achinta S. McDaniel.

„Niektórzy ludzie mówią:„ Po prostu bądź zadowolony z tego, co mamy ”i to jest część [the problem] — ten pomysł polegający na przyjmowaniu ochłapów, które ci rzucają” — mówi McDaniel, założyciel i dyrektor artystyczny Blue13 Dance Company z Los Angeles Różnorodność. „Ciesz się, że indyjska piosenka została nominowana [and won]. Nie złość się na przytłaczający rasizm, który pojawił się w przedstawieniu”.

Agentka McDaniel zaproponowała jej, by została asystentką konsultanta przy przedstawieniu na dwa tygodnie przed rozdaniem Oscarów, ale jej przedstawicielka dowiedziała się, że wybrani przez AMPAS choreografowie Tabitha i Napoleon D’uomo – duet z Los Angeles znany jako NappyTabs – już zatrudnił swój zespół. (Różnorodność rozumie, że choreograf „RRR”, Prem Rakshith, doradzał przy występie na gali rozdania Oscarów, ale NappyTabs byli głównymi choreografami.)

“[Equity is] duża część tego, co mnie interesuje, i to zmobilizowało tak wielu moich kolegów w tej dziedzinie” — mówi McDaniel. „Teraz wystarczy. To ostatnia kropla”.

McDaniel organizuje w sobotę Zoom dla mieszkańców Azji Południowej ze społeczności tanecznej, aby rozpakować wydarzenia związane z rozdaniem Oscarów i zaplanować z wyprzedzeniem szczyt Azji Południowej tego lata – wydarzenie, które ma nadzieję zorganizować we współpracy z doroczną konferencją krajowej organizacji Dance/USA.

„To naprawdę rozpaliło ogień” — mówi McDaniel. „Tak wiele osób dołącza do tego Zooma, abyśmy mogli zacząć wprowadzać rzeczywistą zmianę. Zbyt długo milczeliśmy”.

Vikas Arun, nowojorska tancerka i nauczycielka specjalizująca się w rytmicznych i perkusyjnych formach tańca zachodniego i indyjskiego, mówi: Różnorodność w tym tygodniu odbyły się również rozmowy na temat zbudowania wielofunkcyjnej grupy rzeczników, która może gromadzić się w imieniu artystów z Azji Południowej w chwilach kryzysu.

„Kiedy spotykają się inne mniejszości [incidents like this], mają organizacje, do których mogą się zwrócić” — mówi Arun. „Nasza społeczność jest słaba w organizowaniu rzecznictwa, ponieważ jest nas tak mało. Indywidualnie toczymy własną walkę i nie ma centralnej organizacji. Jest to również frustrujące dla nowych artystów z Azji Południowej, którzy nie są na naszym poziomie [and don’t have the connections]”.

Davé, który jest autorem książki z 2013 r. „Indian Accents: Brown Voice and Racial Performance in American Television and Film”, zgadza się, że „następnym krokiem” w rozmowie jest dalsze przesłuchanie rzecznictwa południowoazjatyckich artystów.

„Chodzi o myślenie o reprezentacji i rzecznictwie nie tylko reżyserów, scenarzystów i aktorów, ale także wykonawców na większą skalę” — mówi Davé. „Myślę, że tancerze zostali wykluczeni z tej rozmowy. Więc kiedy patrzymy na agencje castingowe i agencje talentów, [we need to ask] gdzie są agenci, którzy opowiadają się za establishmentem?”

Według talentu, takiego jak Ramita Ravi, inna zawodowa tancerka i choreografka, której agent zgłosił ją do Oscara, sytuacje takie jak występ na gali „niestety zdarzają się cały czas”.

„Mogę wymienić kilka osobistych doświadczeń, które mają ten sam wątek” — mówi Różnorodność przez e-mail. „Ale piękno naszego spotkania polega na tym, że wzajemne wspieranie się i budowanie zbiorowego, integracyjnego głosu może spowodować zmianę, która nie będzie się powtarzać w przyszłości”.

Co ciekawe, pięć dni po wręczeniu nagród nadal istnieje niejasność co do tego, jak potoczyła się produkcja. Początkowo sądzono, że aktorzy „RRR” NTR Jr. i Ram Charan sami wykonają taniec, ale producent Oscarów Raj Kapoor szczegółowo opisał na blogu AMPAS, że aktorzy odmówili, ponieważ nie czuli się komfortowo z ograniczeniami czasowymi. W związku z tym ich postacie były reprezentowane na scenie przez libańskiego kanadyjskiego tancerza Billy’ego Mustafę i amerykańskiego tancerza Jasona Glovera, o którym wielu błędnie zakładało, że pochodzi z Azji Południowej.

Jedno źródło mówi Różnorodność że AMPAS zamierzał następnie przelecieć nad tancerzami z Indii, aby wesprzeć występ, ale ich wizy pracownicze upadły, co skłoniło NappyTabs do zatrudnienia własnych tancerzy. (Twierdzenie to zostało zakwestionowane przez kilku tancerzy).

Podczas gdy źródło zbliżone do produkcji mówi, że AMPAS starał się zapewnić, że oryginalny zespół z Indii był zaangażowany w każdą twórczą decyzję – zespół, w skład którego wchodzili zespół ds. Public relations filmu, syn SS Rajamouli, Karthikeya Rajamouli, producenci „RRR” i kompozytor MM Keeravaani — oburzenie wynikłym z tego występem podkreśla również rozbieżności w tym, co oznacza reprezentacja dla obywateli i tych, którzy są częścią diaspory.

„Dla wielu Amerykanów z Azji Południowej w Stanach Zjednoczonych urodziliśmy się i wychowaliśmy w Ameryce i czujemy tutaj bardzo duże poczucie przynależności” — wyjaśnia Ravi. „W przypadku innych pokoleń, a zwłaszcza imigrantów lub osób mieszkających w Indiach, sytuacja wygląda trochę inaczej – mogą być podekscytowani zaproszeniem do stołu, podczas gdy diaspora chce uczestniczyć w budowaniu stołu. W ten sposób myślę, że idea reprezentacji jest bardzo różna w diasporze”.

Davé dodaje: „Indyjska branża filmowa jest największa na świecie, a kiedy pochodzisz z tego środowiska i środowiska, nie widzisz niesprawiedliwości, jaka ma miejsce w diasporze iw Hollywood. Więc [the ‘RRR’ team] był zachwycony zdobyciem Oscara — i słusznie”.

Ale dla tych w diasporze reprezentacja ma ogromne znaczenie, mówi Davé.

„Widzimy nierówności w głównych gałęziach przemysłu Ameryki, a to, co robi, wzmacnia pogląd, że mieszkańcy Azji Południowej to obcokrajowcy, którzy mieszkają po drugiej stronie świata i nie są częścią kultury i historii Hollywood i Stanów Zjednoczonych, co nie jest prawdą. Południowi Azjaci byli w Hollywood i przez wiele lat byli zmuszani do ról, które były maleńkie lub zmuszane do ukrywania się [altogether]. Tak więc próba pomniejszenia tego w czasach, w których widzieliśmy tak wiele postępów – jest problematyczna”.