Nawaz Sharif jest trzykrotnym byłym premierem Pakistanu

Nawaz Sharif powiedział, że jego partia będzie zabiegać o rozmowy z grupą rywala Bilawala Bhutto Zardariego w sprawie utworzenia koalicji w Pakistanie, co potencjalnie przełamie impas, gdy kontrowersyjne wybory w tym południowoazjatyckim kraju zmierzają do zawieszenia parlamentu.

Pakistańska Liga Muzułmańska-Nawaz porozmawia z Pakistańską Partią Ludową Bhutto Zardariego, powiedział doświadczony polityk Sharif wiwatującym kibicom w przemówieniu, w którym ogłosił zwycięstwo.

Bhutto Zardari (35 l.) jest potomkiem dynastii Bhutto, a Sharif to trzykrotny były premier, który w zeszłym roku wrócił z wygnania w Londynie i został uniewinniony z zarzutów korupcyjnych, co umożliwiło mu zakwestionowanie wyborów.

Jeśli obie partie rodzinne połączą siły, może to udaremnić uwięzionego byłego premiera Imrana Khana, którego kandydaci – zmuszeni do kandydowania jako niezależni – osiągnęli dobre wyniki w czwartkowych wyborach, co świadczy o trwałej popularności Khana i sprawia, że ​​w sondażach jest zacięta rywalizacja.

„Musimy usiąść razem” – powiedział Sharif w przemówieniu wygłoszonym w jego rodzinnej twierdzy w Lahore. „Obowiązkiem każdego jest wyprowadzenie tego kraju z tego bagna”.

Sharif powiedział, że po wyborach PML-N jest największą partią w parlamencie. Jego bliski współpracownik powiedział wcześniej, że PML-N zdobędzie prawie 90 z 265 mandatów w Zgromadzeniu Narodowym, izbie niższej Pakistanu. Pakistańska Komisja Wyborcza na karcie wyników pokazała, że ​​na czele znajdują się niezależni wspierani przez Chana z 90 mandatami, za nimi plasują się PML-N z 62 mandatami i PPP z 50.

„Będziemy rozmawiać ze wszystkimi” – powiedziała reporterom w Lahore Sherry Rehman, senator i wyższa przywódczyni PPP.

Sojusz obu partii może przynieść ulgę potężnej armii kraju, co zdaniem analityków odegrało kluczową rolę w odsunięciu Khana od władzy w kwietniu 2022 r. Khan w odpowiedzi zorganizował wiece, podczas których otwarcie krytykował wojsko. Później trafił do więzienia na podstawie licznych zarzutów, a kandydatom jego partii nie pozwolono kwestionować wyborów pod sztandarem pakistańskiego Tehreek-e-Insaf (PTI). Zakazano im także używania w sondażach słynnego symbolu kija do krykieta.

Prawdopodobnie rozgniewałoby to również miliony młodych zwolenników Khana, którzy popierają populistyczną i antysystemową retorykę byłej gwiazdy krykieta oraz postrzegają Sharifów i Bhutto jako przedstawicieli starych sposobów pakistańskiej polityki.

Dobre wyniki niezależnych wspieranych przez Chana wywołały niepewność co do przyszłości kraju, co doprowadziło do wyprzedaży jego aktywów. Obligacje dolarowe spadły, a termin zapadalności obligacji w 2051 r. spadł najbardziej od siedmiu miesięcy. Benchmarkowy indeks giełdowy spadł o 2%, najwięcej od dwóch miesięcy.

Jeśli Sharif zostanie premierem, będzie musiał stawić czoła wyzwaniom na wielu frontach. Gospodarka kraju jest w opłakanym stanie, a inflacja wynosi 28%, co stanowi najwyższy poziom w Azji, co jeszcze bardziej utrudnia życie 40% populacji żyjącej w ubóstwie.

Pakistan jest również mocno zadłużony i uzależniony od pomocy finansowej Międzynarodowego Funduszu Walutowego. Dziewięciomiesięczny program pomocowy, 23. dla Pakistanu od uzyskania niepodległości w 1947 r., wygaśnie w przyszłym miesiącu, co oznacza, że ​​jednym z pierwszych zadań nowego premiera może być wynegocjowanie nowego porozumienia.

Nowy przywódca będzie także musiał stawić czoła skomplikowanym stosunkom z USA i Chinami, rosnącemu terroryzmowi w Pakistanie i napiętym stosunkom z sąsiadami, w tym Indiami, Afganistanem i Iranem.

Chociaż Sharif ogłasza zwycięstwo, wynik wyborów pozostaje niepewny, a utworzenie rządu może zająć tygodnie.

„Wszelkie kontrowersje wokół wyników wyborów doprowadzą do niestabilności politycznej, co z kolei może bardzo utrudnić następnemu rządowi negocjacje i wdrożenie kolejnego programu MFW” – powiedział Abid Qaiyum Suleri, dyrektor wykonawczy Instytutu Polityki Zrównoważonego Rozwoju, niezależnej instytucji analitycznej czołg stacjonujący w Islamabadzie.

Wybory zostały zakłócone atakami terrorystycznymi w odległych prowincjach graniczących z Afganistanem, w których zginęły dziesiątki osób. W dniu wyborów Pakistan zawiesił świadczenie usług telefonii komórkowej w całym kraju, twierdząc, że jest to konieczne dla utrzymania prawa i porządku. Wtedy ogłoszenie wyników opóźniło się o ponad 24 godziny. W oświadczeniu z piątku rano Ministerstwo Spraw Wewnętrznych stwierdziło, że przyczyną opóźnień był „brak komunikacji” wynikający z zapobiegawczych środków bezpieczeństwa.

Departament Stanu USA stwierdził, że wybory obejmowały „nieuzasadnione ograniczenia wolności słowa, zrzeszania się i pokojowych zgromadzeń”.

„Roszczenia dotyczące ingerencji lub oszustwa powinny zostać szczegółowo zbadane” – oznajmił w oświadczeniu rzecznik Departamentu Stanu Matthew Miller.

Partia Sharifa nie była jedyną, która ogłosiła zwycięstwo. PTI Khana również uczyniło to we wczesnych godzinach piątkowego poranka, ostrzegając jednocześnie zwolenników, że ma miejsce fałszowanie wyborów.

Khan, który w zeszłym roku został uwięziony, a od tego czasu był skazany w wielu innych sprawach, które jego zdaniem mają podłoże polityczne, to najpopularniejszy pakistański polityk, była gwiazda krykieta, która poprowadziła Pakistan do zwycięstwa w Pucharze Świata w 1992 roku. Ma lojalnych zwolenników wśród młodej populacji kraju.

„Inwestorzy byliby czujni, gdyby wybuchły protesty” – powiedział Adnan Khan, szef sprzedaży międzynarodowej w Intermarket Securities Ltd. „Następne kilka dni jest bardzo ważne”.

Analitycy postrzegali Sharifa jako osobę mającą poparcie potężnej armii kraju jako postać polityczną, która mogłaby zastąpić Khana. Jest najdłużej urzędującym premierem Pakistanu – sprawuje tę funkcję łącznie przez dziewięć lat, ale ani razu nie przepracował pełnej pięcioletniej kadencji.

Sharif był trzykrotnie odsuwany ze stanowiska premiera, dwukrotnie w latach 90. i raz w 2017 r. w wyniku śledztwa dotyczącego korupcji po wycieku Panama Papers. W 1999 r. wojsko przeprowadziło zamach stanu po tym, jak próbował usunąć generała Perveza Musharrafa ze stanowiska szefa armii.

Armia pakistańska rządzi krajem przez prawie połowę swojej historii i często stanowi władzę stojącą za administracją cywilną. Utrzymuje ogromny wpływ na politykę kraju.