Dobiegają czterdziestki, ale w Meksyku zawsze będą „cudownymi dziećmi”. Po trzęsieniu ziemi w 1985 r., które zniszczyło Meksyk, 14 niemowląt przeżyło zawalenie się szpitala Juárez. Ostatni z nich został wyciągnięty żywcem spod gruzów ponad tydzień po trzęsieniu ziemi. Dla Meksykanów wstrząśniętych po katastrofie, która zabiła co najmniej 10 000 osób i pozostawiła o wiele więcej bezdomnych, cudowne dzieci były symbolem odporności i nadziei.

Przypominają również o dziwnym fakcie trzęsień ziemi: wielu, a może większość ludzi przeżywa zawalenie się budynku, które charakteryzuje najgorsze z nich, takie jak trzęsienie ziemi o sile 7,8, które nawiedziło Turcję i Syrię w poniedziałek rano. Jak dotąd w obu krajach zginęło ponad 5000 osób, a Światowa Organizacja Zdrowia spodziewa się, że liczba ofiar wzrośnie o „tysiące”.

Pomaga to wyjaśnić, dlaczego nie można szybko oszacować liczby ofiar śmiertelnych na podstawie liczby zaginionych osób – i podkreśla pilną potrzebę poszukiwania ocalałych w następnych dniach. Przegląd studiów przypadków z 2017 roku przeprowadzony przez inżynierów z UNAM w Mexico City wykazał, że średnio ponad połowa ludzi uwięzionych w zawalonych budynkach ostatecznie przeżywa.

Liczba ta nie powinna być traktowana jako powód do optymizmu. Po pierwsze, budynki w badaniu, które rozciągały się od Meksyku przez Chiny po Haiti, były przedmiotem wcześniejszej analizy – rodzaj wbudowanej tendencji do znaczących struktur i historii przyciągających uwagę mediów.

Co ważniejsze, analiza pokazuje, jak bardzo to przeżycie zależy od warunków – aw przypadku Turcji i Syrii wiele, wiele czynników działa na niekorzyść ratowników.

Pierwsza to pogoda: ostatniej nocy w Gaziantep w Turcji, dużym mieście położonym najbliżej epicentrum, było 21 stopni Farenheita. Zimno utrudnia akcję ratunkową, zmniejsza szanse ocalałych pod gruzami i zwiększa potrzebę skupienia się na innych rodzajach pomocy, jak np. opieka nad bezdomnymi.

Drugi to stan społeczeństwa obywatelskiego: w szczególności rozdarta wojną Syria będzie miała problem z mobilizacją sił ratunkowych w taki sam sposób, jak Japonia czy Tajwan. Gdy usługi są naciągane, nawet personel szpitalny może skończyć, opiekując się przyjaciółmi i rodziną zamiast iść do pracy.

Po trzecie, jakość budynków: słaba jakość konstrukcji to powtarzający się problem w Turcji. Można by się spodziewać, że starsze budynki będą bardziej niebezpieczne podczas trzęsienia ziemi; tak było w przypadku trzęsienia ziemi w Kobe w Japonii w 1995 r., gdzie większość ofiar śmiertelnych miała miejsce w tradycyjnych budynkach o konstrukcji drewnianej. Ale podczas kolejnych trzęsień ziemi w Turcji nowsze budynki poniosły największe szkody – prawdopodobnie z powodu nieprzestrzegania przepisów sejsmicznych.

Na przykład po trzęsieniach ziemi we wschodniej Turcji w 2011 roku, w których zginęło ponad 600 osób, prezydent Recep Erdoğan powiedział, że kraj nie wyciągnął wniosków z poprzednich trzęsień ziemi: „Widzimy, że ludzie płacą cenę za beton, który praktycznie zamienił się w piasek, lub za osłabiony beton bloki na parterze. Gminy, konstruktorzy i nadzorcy powinni teraz zobaczyć, że ich zaniedbanie jest równoznaczne z morderstwem”.

Gaziantep byłby szczególnie niepokojącym przypadkiem testowym dla tureckiego przemysłu budowlanego, ponieważ miasto znajduje się pod bezprecedensową presją, by budować nowe domy dla syryjskich uchodźców. Długie siostrzane miasto Aleppo, leżące 80 mil na południe, Gaziantep rozrosło się o 20 do 30 procent tylko w ostatniej dekadzie wraz z przybyciem 500 000 Syryjczyków. Miasto dołożyło szczególnych starań, aby pomóc Syryjczykom w znalezieniu stałych domów w mieście, w tym w nowych budynkach, zamiast przetrzymywania ich w obozach dla uchodźców.

Wszystko to sprawia, że ​​trzęsienie ziemi jest podwójnie tragiczne: Gaziantep było rzadką szczęśliwą historią, która wyłoniła się z wojny domowej w Syrii. Kiedyś słynęła z pistacji, teraz stała się sławna jako model osiedlania i integracji uchodźców. Tym razem tragedia jest po obu stronach granica.