Ten post pojawił się pierwotnie w wydaniu Eater Travel z 18 lutego 2023 r., dwutygodniku wysyłanym przez personel Eater na temat nawigacji po miejscach, w których główną atrakcją jest jedzenie. Zapisz się teraz.

Odwiedzanie nowego miejsca może szybko przytłoczyć. Ale nauczyłem się sztuczki, którą myślę, że każdy powinien zastosować: zanim wyruszysz na cały dzień w to miejsce, wybierz „dowolny, głupi cel”.

Dowiedziałem się o arbitralnie głupim celu (lub ASG, jak to będę nazywać posunięciem naprzód) w 2019 roku, kiedy Klub Książki Eater (na razie RIP) przeczytał wspomnienia Tamary Shopsin Arbitralny głupi cel. Tamara jest córką nieżyjącego już Kenny’ego Shopsina, który kierował legendarnym nowojorskim sklepem spożywczym Shopsin’s, „jedną z najbardziej dziwacznych restauracji w mieście” według krytyka Eater NY, Roberta Sietsema. Książka prowadzi czytelnika przez dziwaczne opowieści o sklepie i jego stałych bywalcach, a także doświadczenia autorki dorastającej w artystycznej dzielnicy Greenwich Village w latach 70.

Ale częścią, która naprawdę utkwiła mi w pamięci, był tytuł książki. Kenny Shopsin nauczył swoją córkę ASG, czyli „cel, który nie jest zbyt ważny, sprawia, że ​​żyjesz chwilą i wciąż daje ci siłę napędową”. ASG to „wabik, który sprawia, że ​​się kołyszesz, pozwalając ci znaleźć ekstazę w małych rzeczach, nieoczekiwanych i codziennych”. Naprawdę uczepiłem się tego pomysłu. Podczas podróży często jestem przytłoczony wyborem, więc posiadanie ASG (zwykle opartego na jedzeniu) pomogło mi wydostać się z pokoju hotelowego, mojej strefy komfortu i wrócić do odkrywczego rytmu.

Zeszłego lata mój narzeczony i ja chcieliśmy pojechać na Wybrzeże Amalfi, ale mieliśmy paraliż decyzyjny, w którym z 13 miast położonych na zboczu góry powinniśmy się zatrzymać. Podczas naszych poszukiwań natknęliśmy się na Conca dei Marini, mały skrawek miasteczka, w którym Ciasto sfogliatella zostało wynalezione przez zakonnice w XVII wieku w Monastero Santa Rosa. To wystarczyło, żebym kliknął „rezerwuj” na Airbnb i narodził się nowy ASG. Jechaliśmy do Conca dei Marini, aby spróbować ciasta (ulubione ciasto mojej rodziny, gdy dorastała) w mieście, w którym zostało wynalezione, i pozwolić, by wszystko inne po drodze nas zaskakiwało i zachwycało.

Conca dei Marini podbiła nasze serca bardziej niż inne, bardziej zatłoczone miejsca na wybrzeżu, z uroczymi restauracjami (były tylko dwie!), zapierającymi dech w piersiach widokami na Morze Tyrreńskie i Barem Santa Rosa, kawiarnią, która służy jako kawiarnia w okolicy , miejsce na kanapki, sklep z lodami, bar i ogólne miejsce spotkań.

W Bar Santa Rosa, rzut beretem od samego wspaniałego Monastero Santa Rosa (którego z zewnątrz wygląda tak, jak w XVII wieku, ale wnętrze zostało odnowione w stylu bardzo fantazyjne spa), dowiedziałam się, że Raffaela, piekarz/właścicielka i główna Instagrammerka, jest dumna z tego, że piecze ciasto tak blisko oryginalnego przepisu, jak to tylko możliwe. Sfogliatella okazała się wartościowym celem, ze słodkim środkiem wypełnionym ricottą i śmietaną, najbardziej chrupiącym ciastem, jakie kiedykolwiek ugryzłem, i zwieńczoną bogatą marynowaną wiśnią lub dwoma.

Mieliśmy jeden z wypieków każdego dnia naszego pobytu. Bez uczynienia ich ASG przegapilibyśmy prostą przyjemność z płatkowania ciasta na sobie, z widokiem na osobliwe drzewa cytrynowe, strome zbocze góry i spokojne morze.