Poradnik Magnusa Carlsena może pomóc Gukeshowi uporać się z natrętnym szaleństwem fanów w Indiach | Wiadomości szachowe
Był taki moment, kiedy wczesnym rankiem wielkie przyjęcie na lotnisku w Chennai D Gukesh zachowywał się na swój wiek. Pokazało również, że nieśmiała 17-letnia Kandydatka na mistrza nie była przyzwyczajona do natrętnej uwagi i przydałaby jej się pomoc. Żółty ceremonialny turban, girlanda z płatków róż na szyi i wiwatujące dzieci w masce – Gukesh wyglądał raczej nieswojo, przekraczając ważny kamień milowy w skali masowej popularności.
Przemawiając na zaimprowizowanej konferencji prasowej, Gukesh kątem oka dostrzegł swoją matkę. Instynktownie odwracał się tyłem do nieznajomych zadających mu pytania, na które odpowiadał przez ostatnie 48 godzin. Był jak dziecko, które po pierwszym dniu w szkole wpadło w ramiona matki. Będąc wśród swego ludu, Gukesh promieniał.
Cudowne nastolatki z Indii, tak przyzwyczajone do ciszy na stadionach i pogodzone z samotnym światem zawodowego szachisty, teraz wyruszają w zgiełk i szaleństwo indyjskiej strefy kibica. Organizatorami konkursu o tytuł – Gukesh vs Chińczyk Ding Liren – mają być Indie, wzrost popularności szachów grozi przebiciem dachu i przybraniem kształtu histerii. Oczekuje się, że odniesienia do wojny chińsko-indyjskiej zostaną również wykorzystane do podniesienia temperatury wokół zawodów.
Historycznie rzecz biorąc, szachy są winne umieszczania swoich młodych ludzi w oślepiającym świetle reflektorów. Większość nie znosi ciepła, ale niektórym, jak Magnus Carlsen z Norwegii, zdrowy wzrost może zapewnić światło słoneczne.
W wieku 13 lat Carlsen był najmłodszym dyrektorem generalnym na świecie. W tym wieku zremisował mecz z Garrym Kasparowem. Później zdobył tytuły mistrza świata w każdym możliwym formacie, każdy co najmniej pięć razy. Nikt nigdy nie osiągnął jego najwyższego rankingu Elo wynoszącego 2882.
Mając 33 lata, gra przyznała mu uprawnienia pozakonstytucyjne. Jeśli szachowy świat byłby planszą złożoną z 64 pól, Carlsen jest figurą, która przewyższa nawet króla. Indie to nie Norwegia, ale sposób, w jaki Carlsen radzi sobie z sukcesem, podobnie jak jego gra, jest uniwersalny.
Na lotnisku reporter pytał matkę o adres zamieszkania, a ona grzecznie odmawiała. W nadchodzących dniach wpłynie więcej takich żądań. Byliby ci w eleganckich garniturach z czekami, ci w białej piżamie kurta z jakimś planem i agenci zgłaszający się na ochotnika, by ulżyć mu w bólu głowy za 10% prowizji. Gukesha należy trzymać z daleka od tych rozmów.
Miał także, zdaniem Agdesteina, wyjątkowe „norweskie podejście”. Wyjaśnia: „Myślę, że prawie każdego obcokrajowca przyjeżdżającego do Norwegii byłby uderzony brak dyscypliny w norweskiej kulturze, ale tak naprawdę mamy tu kilku fantastycznych sportowców… Myślę, że z talentem takim jak Magnus należy bardzo uważać, aby nie spróbuj na nim coś wymusić. Zadaniem otaczających go osób powinno być po prostu pielęgnowanie ogrodu i pozwalanie roślinie swobodnie rosnąć.
Carlsen do tej pory upierał się, że chociaż jego ojciec Henrik będzie jego stałym towarzyszem podróży, nigdy nie wywierał na niego żadnej presji, aby wygrał. Pozwolono mu czytać komiksy o Kaczorze Donaldzie, a w dniu meczu ojciec przez kilka godzin grał z nim w piłkę nożną. Nawet teraz jego plan dnia meczowego nie różni się zbytnio od innych. Spacery, oglądanie wczorajszego meczu NBA, zjedzenie wyjątkowo dużego omletu na lunch i Carlsen jest gotowy do bitwy.
Gukesh może także uczyć się od mistrza sztuki zamykania umysłu na hałas z zewnątrz. Kiedy Carlsen miał 11 lat, jego ojciec zabierał go na ten bardzo konkurencyjny turniej do pewnej kawiarni w Bergen, norweskim mieście nad morzem. Na tym niezwykłym wydarzeniu szachowym nie było ograniczeń wiekowych. Książka przedstawia żywy obraz. „W miarę jak robiło się późno, miejsce gry zaczęło wypełniać się dymem i hałasem, ale Magnusowi najwyraźniej to nie przeszkadzało.” W tej hałaśliwej, mglistej i porywającej atmosferze Carlsen pokonał szwedzkiego dyrektora generalnego.
W niedawnym wywiadzie gwiazda mówiła o znaczeniu członków rodziny. Mówi, że tylko oni naprawdę się o ciebie troszczą. Mówił z doświadczenia. Magnus ma trzy siostry, jedną starszą od niego. Aby zapewnić swojemu podróżującemu po świecie synowi poczucie wspólnoty rodzinnej, ojciec Henrick pewnego razu sprzedał swój samochód, wynajął dom i zapakował wszystkich do minivana na wycieczkę po Europie. Dziewczęta w wieku 6, 8 i 14 lat zrobiły sobie przerwę od szkoły i podążały za bratem w szachowym kręgu. To były wakacje pełne przygód.
Choć wtedy tego nienawidził, te wycieczki dotyczyły także kulturowego kontaktu dziecka z obsesją na punkcie szachów. Wiele lat później Carlsen w podkaście mózgowym ze znanym rosyjsko-amerykańskim naukowcem Lexem Fridmanem powiedział, że jego ojciec „nauczył mnie ciekawości świata, a moja ogólna edukacja polegała na wiedzy o otaczającym świecie, historii i społeczeństwie”.
Enigmatyczny mistrz szachowy podzielił się także powodem, dla którego gra w szachy. To była ważna odpowiedź, ponieważ Carlsen jest rzadkim sportowcem, który nie goni za tytułami ani nie dąży do bycia KOZEM. W książce trener Agdestein opowiedział o prawdziwym celu swojego ucznia z tamtych czasów. „To opanowanie gry i rozwój jako gracz – oprócz oczywistej chęci kontynuowania czerpania przyjemności z gry w szachy”.
Ponad dwie dekady później zmieniła się artykulacja Carlsena. Cele są mniej więcej takie same. Fridman pyta go o piękne chwile na pokładzie, a legenda opowiada o wymarzonym scenariuszu osiągnięcia „harmonii na desce” dzięki „elementom współpracującym ze sobą, aby
chrońcie się nawzajem” i „żadnych nieoptymalnych elementów” na planszy.
Szachy często są używane jako metafora życia. Gukesh może mieć nadzieję na podobną harmonię pionów na szachownicy i jego życie, które wkrótce stanie się gorączkowe.
Wyślij swoją opinię na adres sandydwivedi@gmail.com
