Nigdy nie przynoś noża na strzelaninę. Nieuchronnie zostaniesz zamordowany. To trochę myli nas w związku z decyzją Kawasaki o sprowadzeniu małego W175 do naszego kraju, ponieważ niestety musi on konkurować z Royal Enfield Hunter 350.

Powolne i nieciekawe

Tylko nędzne 13 KM i 13,2 Nm z chłodzonego powietrzem silnika o pojemności 177 cm3? Wiele osób dojeżdżających do pracy, można by pomyśleć. I miałbyś rację. Kciuk w rozrusznik, a W175 wydobywa emocje bycia niedbałym i beztroskim, co byłoby miłe przy 60-70 km/h, a nie 25-30 km/h. To powolny motocykl. I nawet nie przywołujmy tutaj wyższości wydajności Huntera, bo to jest pewne. Mały Kawi jest nawet wolniejszy niż kilka motocykli o pojemności 125 cm3, a to już coś mówi.

Jeśli poprosisz W o pośpiech, wyższe przełożenie bardzo utrudnia osiągnięcie trzycyfrowych prędkości. I nawet byś tego nie lubił przy tych prędkościach, ponieważ robi ekstremalny hałas i jest tak brzęczący powyżej 65-70 km / h, że jesteś zmuszony zwolnić i cieszyć się powolnym życiem.

I to nie jest tak, że jazda W175 w swobodnym tempie pomaga mu uzyskać fenomenalną oszczędność paliwa. Pomimo mniejszego silnika, oszczędność paliwa jest porównywalna z mocniejszym młynem Hunter. Dzięki Hunterowi możesz z łatwością zostawić go na czwartym biegu i wygodnie wędrować po ulicach. Mógłbyś zrobić coś lepszego i jeździć na W175 na piątym miejscu przez cały dzień, ale będziesz jedną z najwolniejszych rzeczy na drodze.

Na szczęście działanie sprzęgła jest lekkie i precyzyjne, a bycie lżejszym o 60 kg niż Hunter ma swoje zalety podczas dojazdów do pracy. Może z łatwością manewrować w ciasnych miejscach, co jest dobrodziejstwem na naszych zakorkowanych drogach.

Daleko od płynnej żeglugi

Jazda na W175 staje się łódkowata. Zdezorientowany? Cóż, ciągle podskakuje i podskakuje, przez co jazda jest bardzo nieprzewidywalna. Zwolnij tempo, a zadziała to lepiej, ale i tak skończysz na tylnych podwójnych amortyzatorach na kilku ogromnych wybojach. Hunter jest zdecydowanie mocniejszy i może wysłać kilka poważnych wstrząsów z powrotem do kręgosłupa. Ale na W z jego klasycznym podejściem oczekujesz giętkości, papkowatości, której niestety nie ma.

Pozycja siedząca również nie sprzyja jeźdźcowi. Ponieważ podnóżki są wysoko osadzone, więksi jeźdźcy nie uważają za naturalne spędzania długich godzin w siodle, które również ma wyjątkowo miękką piankową wyściółkę. Powoduje to większe zmęczenie. Niektórzy z niższych członków naszego zespołu w rzeczywistości bardziej woleli porywającą postawę Łowcy, ale tutaj pojawia się ten sam problem z miękkim siedzeniem. Na szczęście możesz dostać siedzenie GMA Touring, aby w dużym stopniu złagodzić bolesność pośladków.

Oba motocykle nie są szczególnie dobrymi stoperami, ale bardziej zaawansowana konfiguracja tylnych hamulców tarczowych pomaga Hunterowi nieco szybciej zrzucić prędkość. Nie jesteśmy jednak wielkimi fanami grubej dźwigni hamulca, ponieważ zmniejsza ona wyczucie hamulca, a zatem modulowanie siły hamowania staje się nieco trudne.

Proste, ale słodkie?

Oba motocykle mają inne podejście do retro i zaskakujące jest to, że Hunter Royal Enfield wygląda nowocześnie. Tradycyjne podejście Kawasaki nie sprawdziło się do końca. Tak, ten wiśniowo-czerwony kolor wygląda o wiele atrakcyjniej niż pełna ciemna wersja, ale motocykl nie wygląda na oldschoolowy, wygląda staro. Spotkaliśmy się z kilkoma pytaniami „Czy to nowy kaliber Bajaj?” podczas naszego testu.

Kawasaki jest szczególnie znany ze swojej jakości wykonania oraz poziomów dopasowania i wykończenia. W175 niestety nie spełnia tych standardów. Odsłonięte okablowanie, niesforne spawy i tanie tworzywa sztuczne nie do końca oddają jego ofertę premium. Jedynym schludnym elementem motocykla jest plastikowy uchwyt zbiornika, który zapewnia doskonałą przyczepność.

Tradycyjne podejście W175 do motoryzacji oznacza, że ​​nie ma w nim ani grama nowoczesnych elementów. Żadne diody LED, niezawodne halogeny obsługują obowiązki oświetlenia. Konsola to prymitywna pół-cyfrowa konsola z kilkoma znakami ostrzegawczymi. Tylko jednokanałowy ABS jest minusem. Ogólnie rzecz biorąc, W175 daje poczucie prostoty, co może nie być tak doceniane w dzisiejszych czasach.

Połowa roweru?

Najtańsza oferta Kawasaki kosztuje 1,47 lakh Rs, aw tej opcji koloru Candy Red cena wywoławcza to dodatkowe dwa tysiące. I to pomimo tego, że cały rower jest produkowany tutaj, w Indiach. Ma bardzo niewiele zalet, a biorąc pod uwagę, że jego bezpośrednia konkurencja jest dostępna za około 17000 Rs więcej, Kawasaki będzie miał trudności ze znalezieniem wielu zalotników na motocykl. Gdyby tylko japoński producent motocykli skoncentrował swoją energię i zrobił coś, aby Ninja 300 lub Ninja 400 były bardziej dostępne, opłaciłoby się to lepiej. Ostatecznie jest to rower, który byłby w porządku w 2003 r., A nie w 2023 r.