Włącz silnik; czas się z nim przejechać Rowerzyści.

Film z epoki, w którym występują Tom Hardy, Austin Butler i Jodie Comer, opowiada historię powstania fikcyjnego klubu motocyklowego Vandals na Środkowym Zachodzie. Akcja filmu rozgrywa się w latach 60. XX wieku i opowiada historię głównej grupy oryginalnych członków, którzy na przestrzeni lat obserwują rozwój i ewolucję klubu, zarówno w pozytywny, jak i negatywny sposób.

Film szczegółowo ukazuje, jak naprawdę wyglądała kultura motocyklowa w latach 60., a to dlatego, że reżyser Jeff Nichols (Specjalność o północy) zainspirował się do stworzenia tej historii z uznanej fotoksiążki fotoreportera Danny’ego Lyona z 1968 roku pod tym samym tytułem. Lyons spędził lata w chicagowskim klubie motocyklowym, robiąc zdjęcia i przeprowadzając wywiady z prawdziwymi członkami i ich rodzinami. Nichols zafascynował się tą tematyką, kiedy po raz pierwszy przeczytał tę książkę jakieś 20 lat temu.

Ale wersja filmowa nie jest bezpośrednią wersją książki Lyona. Fabuła filmu i wiele szczegółów jest fabularyzowanych, gdyż reżyser nie chciał tworzyć historycznej relacji z prawdziwego klubu motocyklowego, o którym pisał Lyon, Chicago Outlaws, założonego w 1935 roku i działającego do dziś, mającego oddziały na całym świecie. Zamiast tego zmienił nazwę klubu na Chicago Vandals i stworzył wersję ekranową na podstawie zdjęć i wywiadów z Lyonem.

„Sfabularyzowałem film inspirowany prawdziwymi rzeczami, które powiedzieli i zrobili w tym bardzo krótkim czasie” – powiedział Nichols Tygodnik Rozrywki. Poza tym, że nie chciał wprawdzie wywołać reakcji prawdziwego gangu motocyklowego, na którym oparty jest film, Nichols przytoczył także swoje doświadczenia z pracy nad filmem z 2016 roku. Kochający, który opowiedział prawdziwą historię tej przełomowej decyzji Kochać przeciwko Wirginiijako powód do fabularyzacji Rowerzyści. „Kochający to był film, w którym patrzyłem na Peggy, [Richard and Mildred Loving’s] jedynym żyjącym dzieckiem i powiedzieć: „Robię, co w mojej mocy, aby reprezentować tych ludzi takimi, jakimi byli”. Zawsze są afekty, bo filmy są fałszywe, ale staram się, jak mogę. To nie jest to Rowerzyści Jest. Rowerzyści jest fikcją.”

Jak sam Lyon wyjaśnił w wywiadzie: „Jeff stworzył fikcyjny scenariusz filmowy wokół nagranych monologów, które są zarejestrowanymi historiami zawartymi w książce. Są to wspaniałe, szczere narracje, które często mówią więcej o charakterze mówców niż same w sobie. zrobić ze światem, który opisują.”

Chcesz więcej wiadomości filmowych? Zapisać się do Tygodnik Rozrywkibezpłatny biuletyn, w którym znajdziesz najnowsze zwiastuny, wywiady z gwiazdami, recenzje filmów i nie tylko.

Pretendentzy gwiazda Mike Faist gra Lyona, który spędził cztery lata jako prawowity członek klubu. Jednak w filmie nigdy nie wspomniano o nim z imienia i nazwiska, a według Lyona jego przedstawienie w filmie jest bardziej oczyszczoną wersją rzeczywistości.

„W filmie Jeff mnie oczyścił” – powiedział Lyon w tym samym wywiadzie. „Nie kazał mi jeździć na motocyklu, a podczas mojej sceny, w której nagrywam dźwięk Zipco, znakomicie odtworzonego przez Michaela Shannona, pyta „Danny’ego”, co on robi, „Danny” odpowiada, że ​​jest „ student fotografii. Każdy, kto śledził moje życie jako bukmachera i fotoreportera, wiedział, że byłem studentem historii, a nie fotografii i dawno opuściłem szkołę, kiedy dołączyłem do klubu w wieku 24 lat”.

Narratorką filmu jest Kathy Bauer (Comer), z którą Lyon przeprowadził obszerne wywiady na potrzeby swojej książki. Choć sama nie należała do gangu, wyszła za jednego z nich – zarówno w filmie, jak i w prawdziwym życiu. Jej przezabawne, wnikliwe i mocno zaakcentowane Środkowym Zachodem opowieści o czasie spędzonym w klubie stanowią podstawę większości filmu. Tak naprawdę początkowe momenty są wyrwane niemal dosłownie z jednego z jej wywiadów opisującego noc, w której poznała swojego przyszłego męża, Benny’ego (Butler). Kathy poszła do baru, żeby spotkać się z dziewczyną, ale nie zdawała sobie sprawy, że lokal był odwiedzany prawie wyłącznie przez rowerzystów.

Oto jak opisała pierwsze spotkanie z Bennym: „Widzę moją dziewczynę, podchodzę do niej, siadam i wszystko analizuję. A wszyscy ci goście ciągle do mnie przychodzili i mówili: wiesz, różne rzeczy, na przykład, że potrzebujesz mężczyzny, albo chcesz zamieszkać ze mną? A ja już miałem po prostu uciekać. Mówię więc do mojej dziewczyny, cóż, muszę iść, a ona mówi: „Och, oni Nie jest tak źle. Po prostu usiądź tutaj. I nagle zobaczyłem Benny’ego, który stał na końcu baru i pytam mojej dziewczyny, chłopcze, kim jest ten przystojny blondyn? Mówię, że nie wygląda jak reszta ci goście. Ona mówi: „Och, Kathy, nie chcesz z nim chodzić”.

W filmie Benny jest prawdziwym buntownikiem bez powodu w grupie, dbającym jedynie o swój rower i otwartą drogę, dopóki nie poznaje Kathy (a nawet wtedy musi walczyć o jego uwagę). Według strony internetowej Lyonu, gdzie można usłyszeć niektóre oryginalne nagrania dźwiękowe, które stały się dialogami w filmie, Benny był „jednym z bardziej lekkomyślnych zawodników klubu”.

Film nie pokazuje jednak, że w chwili ich spotkania Kathy miała troje dzieci i w wieku 25 lat była o sześć lat starsza od swojego nastoletniego kochanka motocyklisty. Nichols nazywa nieuwzględnienie dzieci „jednym z moich największych żalów związanych z filmem”. Wyjaśnia EW: „Mieliśmy sceny, w których mówiła o swoich dzieciach, ale zrobiliśmy tylko jedno ujęcie. A kiedy po raz pierwszy zacząłem pokazywać ludziom film, było to naprawdę rozpraszające. Nie zaangażowałem tej rodziny na tyle, żeby zrobić to dobrze”. to było integralną częścią filmu. To naprawdę rozpraszało i sprawiało, że ludzie naprawdę jej nie lubili. Ale co więcej, było to po prostu trochę dezorientujące. poczekaj chwilę, gdzie są [the kids]?… Poruszyło to wszystkie te pytania, co w książce, kiedy ją czytasz, czyni ją naprawdę fascynującą i najbardziej żałuję, że jako gawędziarz nie stworzyłem tego w sposób, który mógłby zostawać.”

Inni prawdziwi ludzie, których Nichols umieścił w filmie, to Cal (w tej roli Boyd Holbrook), Zipco (Shannon), Karaluch (w tej roli Emory Cohen) i „Funny” Sonny z Normana Reedusa, przy czym ten ostatni jest byłym członkiem Hell’s Angels, który dołączył Wyjęci spod prawa. „Większość rowerzystów, których znałem, nie żyje” – powiedział Lyon Królicza Stopa. „Od czasu do czasu słyszę od ich dzieci, że często pytają o rodziców, których znałem, a oni nie”.

Przed rozpoczęciem zdjęć Nichols próbował nawiązać kontakt z niektórymi osobami, które miały zostać przedstawione w filmie, ale bez większego powodzenia. „Przeszukaliśmy Google” – mówi. „Próbowaliśmy znaleźć ludzi, ale nie mieliśmy zbyt wielu informacji. To znaczy, minęło prawie 60 lat temu i wiele z tych osób zmarło. Wiele z tych osób nie miało znanych nam nazwisk. Jak znaleźć Zipco?”

Ale zaczyna się to zmieniać wraz z premierą filmu. „Teraz, kiedy już nam się to udało, sprawy zaczęły się wyłaniać i jesteśmy w trakcie [of connecting with people]” – mówi Nichols. „Kathy i Benny mieli syna, a on pojawił się w kasie, kiedy mieliśmy premierę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Chicago, i dał nam list. Daliśmy to Danny’emu Lyonowi, a on poszedł z nim na wywiad. Tak więc historia się rozwija i myślę, że będzie całkiem fascynujące zobaczyć, kto faktycznie wyjdzie z tej sytuacji.”

Podczas gdy Nichols próbował uniknąć części ciężaru, który czuł Kochający tworząc fikcyjną historię, wcielając się w prawdziwych ludzi Rowerzyści zaczął się pojawiać, teraz znajduje się w podobnej sytuacji. „Szczerze mówiąc, wywiera to na mnie presję i w pewnym sensie odpowiadam za to, że to mówię” – dodaje. „Jeśli [Kathy and Benny’s son] podszedł do mnie i zapytał: „Czy nakręciłeś film o mojej mamie i tacie?”. Musiałbym powiedzieć: nie. Nakręciłem film inspirowany wywiadem, którego udzieliła twoja mama w 1965 roku i to wszystko, co miałem. Wszystko inne zmyśliłem.”

Rowerzyści gra teraz w kinach.