W badaniu opublikowanym w iScience, naukowcy przeanalizowali starożytne dane genetyczne, aby wykazać, że niektórzy współcześni rdzenni mieszkańcy Alaski nadal żyją prawie dokładnie tam, gdzie ich przodkowie 3000 lat temu. Naukowcy zbadali genom 3000-letniej kobiety i odkryli, że jest ona najbliżej spokrewniona z rdzennymi mieszkańcami Alaski żyjącymi obecnie na tym obszarze. Odkrycie to potwierdza pogląd, że ciągłość genetyczna na południowo-wschodniej Alasce trwa od tysięcy lat, rzucając światło na szlaki migracji ludzi, mieszanki między ludźmi z różnych fal migracji oraz wzorce terytorialne mieszkańców północno-zachodniego Pacyfiku w epoce przedkolonialnej.

Naukowcy odkryli, że niektórzy współcześni rdzenni mieszkańcy Alaski nadal żyją prawie dokładnie tam, gdzie ich przodkowie 3000 lat temu, podkreślając ciągłość genetyczną na południowo-wschodniej Alasce i rzucając światło na wzorce migracji ludzi i przedkolonialne wzorce terytorialne na północno-zachodnim Pacyfiku.

Pierwsi ludzie mieszkający w obu Amerykach migrowali z Syberii przez most lądowy Beringa ponad 20 000 lat temu. Niektórzy dotarli daleko na południe, aż do Ziemi Ognistej, na krańcu Ameryki Południowej. Inni osiedlili się na obszarach znacznie bliższych ich miejscu pochodzenia, gdzie ich potomkowie nadal prosperują.

W niedawno opublikowanym w czasopiśmie „Paleogenom osobnika z holocenu potwierdza ciągłość genetyczną na południowo-wschodniej Alasce”. iSciencebiolog ewolucyjny z Uniwersytetu w Buffalo, Charlotte Lindqvist i współpracownicy, pokazują, używając starożytnych analiz danych genetycznych, że niektórzy współcześni rdzenni mieszkańcy Alaski nadal żyją prawie dokładnie tam, gdzie ich przodkowie około 3000 lat temu.

Dr Lindqvist, profesor nadzwyczajny nauk biologicznych w UB College of Arts and Sciences, jest starszym autorem artykułu. W trakcie studiów na Alasce badała szczątki ssaków znalezione w jaskini na południowo-wschodnim wybrzeżu stanu. Początkowo zidentyfikowano jedną kość jako pochodzącą od niedźwiedzia. Jednak analiza genetyczna wykazała, że ​​są to szczątki ludzkiej kobiety.

„Zdaliśmy sobie sprawę, że współczesne ludy tubylcze na Alasce, gdyby pozostały w regionie od najwcześniejszych migracji, mogłyby być spokrewnione z tym prehistorycznym osobnikiem” – mówi Alber Aqil, doktorant nauk biologicznych UB i pierwszy autor artykułu. Odkrycie to zapoczątkowało próby rozwiązania tej tajemnicy, która[{” attribute=””>DNA analyses are well suited to address when archeological remains are as sparse as these were.

The bone that researchers found belonged to an ancient individual that the Wrangell Cooperative Association named Tatóok yík yées sháawat (Young lady in cave). Credit: University at Buffalo

Learning from an ancestor

The earliest peoples had already started moving south along the Pacific Northwest Coast before an inland route between ice sheets became viable. Some, including the female individual from the cave, made their home in the area that surrounds the Gulf of Alaska. That area is now home to the Tlingit Nation and three other groups: Haida, Tsimshian, and Nisga’a.

As Aqil and colleagues analyzed the genome from this 3,000-year-old individual — “research that was not possible just 20 years ago,” Lindqvist noted — they determined that she is most closely related to Alaska Natives living in the area today. This fact showed it was necessary to carefully document as clearly as possible any genetic connections of the ancient female to present-day Native Americans.

In such endeavors, it is important to collaborate closely with people living in lands where archeological remains are found. Therefore, cooperation between Alaska Native peoples and the scientific community has been a significant component of the cave explorations that have taken place in the region. The Wrangell Cooperative Association named the ancient individual analyzed in this study as “Tatóok yík yées sháawat” (Young lady in cave).

Genetic continuity in Southeast Alaska persists for thousands of years

Indeed, Aqil and Lindqvist’s research demonstrated that Tatóok yík yées sháawat is in fact closest related to present-day Tlingit peoples and those of nearby tribes along the coast. Their research, therefore, strengthens the idea that genetic continuity in Southeast Alaska has continued for thousands of years.

Human migration into North America, although it began some 24,000 years ago, came in waves — one of which, about 6,000 years ago — included the Paleo-Inuit, formerly known as Paleo-Eskimos. Importantly for understanding Indigenous peoples’ migrations from Asia, Tatóok yík yées sháawat’s DNA did not reveal ancestry from the second wave of settlers, the Paleo-Inuit. Indeed, the analyses performed by Aqil and Lindqvist helped shed light on the continuing discussion of migration routes, mixtures among people from these different waves, as well as modern territorial patterns of inland and coastal people of the Pacific Northwest in the pre-colonial era.

Oral history links an ancient woman to people living in Southeast Alaska today

The oral origin narratives of the Tlingit people include the story of the most recent eruption of Mount Edgecumbe, which would place them exactly in the region by 4,500 years ago. Tatóok yík yées sháawat, their relative, therefore informs not just modern-day anthropological researchers but also the Tlingit people themselves.

Out of respect for the right of the Tlingit people to control and protect their cultural heritage and their genetic resources, data from the study of Tatóok yík yées sháawat will be available only after review of its use by the Wrangell Cooperative Association Tribal Council.

“It’s very exciting to contribute to our knowledge of the prehistory of Southeast Alaska,” said Aqil.

Reference: “A paleogenome from a Holocene individual supports genetic continuity in Southeast Alaska” by Alber Aqil, Stephanie Gill, Omer Gokcumen, Ripan S. Malhi, Esther Aaltséen Reese, Jane L. Smith, Timothy T. Heaton and Charlotte Lindqvist, 8 April 2023, iScience.
DOI: 10.1016/j.isci.2023.106581

The research was funded by the National Science Foundation. In addition to Lindqvist and Aqil, authors of the new paper in iScience include Stephanie Gill, Omer Gokcumen, Ripan S. Malhi, Esther Aaltséen Reese, Jane L. Smith, and Timothy T. Heaton.