Jeśli żyłeś na początku 2000 roku, wyrażenie „flash mob” może wywołać niejasne uczucie strachu. Z pozoru spontaniczne spotkania, często połączone z występami, zaczęły się jako fenomen fajnych dzieciaków i z przygnębiającą szybkością przekształciły się w korporacyjne narzędzie marketingowe. Pod koniec dekady, oglądając tłum lub wideo przedstawiające tłum, narastało poczucie, że coś ci się sprzedaje.

Potem, kilka lat i kilka zmian klimatu później, pojawił się Flash Bobs.

Podobnie jak ich starsi kuzyni, Flash Bobs polega na udawanych, improwizowanych spotkaniach w przestrzeni publicznej. Ale zaaranżowane przez Bob’s Dance Shop – grupę pięciu wykonawców, których założyciel Vince Coconato opisuje jako „wciągającą ekipę taneczną” – tłumy wychylają się głupio, kolorowo i radośnie queer. Zawierają układy z rozbrajająco prostą choreografią nawiązującą do klasycznych playlist weselnych i wykonywane przez różnorodne tłumy w większości niewyszkolonych tancerzy, wnoszą na świeże powietrze integracyjnego ducha wirusowego wyzwania tanecznego. (A potem, w udostępnionym przez grupę materiale wideo z każdego wydarzenia, z powrotem online.)

Ci, którzy kilka sobót temu przechadzali się promenadą Third Street w Santa Monica, mogli natknąć się na najnowszego Boba. Osiemdziesięciu kolorowo ubranych gangsterów wyszło na bruk, wykonując utwór w stylu disco do remiksu utworu „Le Freak” zespołu Chic. Punktem kulminacyjnym było pojawienie się gwiazdy popu Pauli Abdul, która tańczyła z tłumem, a następnie przytulała wszystkich w zasięgu ręki.

Abdul, która rozpoczęła swoją karierę jako tancerka, napisała w e-mailu, że uważa się za „dożywotnią” Boba. (Zaprzyjaźniła się z Bobsami, gdy czekała w kolejce na lotnisku.) „Zawsze byłam wielką zwolenniczką tancerzy i choreografii”, napisała, „ale ta grupa ucieleśnia coś więcej niż tylko ruch”.

W ciągu ostatnich kilku lat Bob’s Dance Shop zgromadził oddanych fanów wokół oczyszczającej mocy tanecznej energii. „Jest w tym bezinteresowność” — powiedziała tancerka Sarah McCreanor, znana jako Smac, która brała udział w dwóch flash Bobs od czasu połączenia z grupą na Instagramie. „Wszyscy tam, kimkolwiek są, mają ten sam program, którym jest dobra zabawa”.

Priorytetem pozostaje zabawa. Ale w ostatnich miesiącach Bob’s Dance Shop również zaczął pozycjonować swoje wydarzenia jako akty protestu. Z pięciu głównych bobów — Coconato; performer Jacob Garcia, znany jako Lito; tancerz i choreograf Lucas Hive; muzyk Kameron przez K; oraz tancerka i choreografka Malia Baker — wszyscy poza Bakerem są dziwakami. (I nie, żaden nie ma na imię Bob.)

Flash Bobs nabiera rozpędu, ponieważ konserwatywni politycy w całych Stanach Zjednoczonych zabiegają o prawa wymierzone w prawa osób LGBTQ. Pokazywanie się „odważnie i dziwacznie w miejscach publicznych”, jak czytamy w niedawnym podpisie wideo, stało się częścią misji Boba.

„Lubimy nazywać siebie aktywistami radości” — powiedział Coconato. „A nasz aktywizm dotyczy queerowej radości, ponieważ to naprawdę nasza własna historia”.

Coconato, lat 31, dorastał „bardzo zamknięty w sobie” w małym miasteczku na Florydzie. Jego pierwszym doświadczeniem tanecznym było bycie przewodniczącym klasy w szkole średniej, ucząc swoich kolegów z ostatniej klasy choreografii „Thrillera” na imprezę z okazji powrotu do domu krótko po śmierci Michaela Jacksona. Chociaż nie miał wykształcenia tanecznego, odkrył, że jest urodzonym nauczycielem. Na Uniwersytecie Południowej Florydy układał choreografię do tańców dla swojego bractwa i zorganizował swój pierwszy flash mob — było to pod koniec pierwszej fali tego trendu — dla 300 studentów.

Po studiach Coconato wyszedł do rodziny i przyjaciół, przeniósł się do Los Angeles i podjął pracę w firmie zajmującej się postprodukcją wideo. Pewnego dnia założył do pracy żółtą koszulkę Lion’s Club z wyhaftowanym imieniem „Bob”. Niczego nie podejrzewający klient powiedział: „Cześć Bob! Jaka jest Twoja historia?” Coconato żartobliwie zaimprowizował postać, która, jak później zdał sobie sprawę, była inspirowana jego własną metamorfozą: homoseksualnym choreografem z Południa o imieniu Bob.

Coconato rozważał zorganizowanie kolejnego flash moba po sukcesie w college’u. „I miałem ten moment:„ Och, flash mob o imieniu Bob ”- powiedział. „Po prostu schodzi z języka”. W 2017 roku on i kilku przyjaciół zorganizowali pierwszego błyskotliwego Boba, kampową zabawę na tej samej ulicy w Santa Monica, która służyła jako ich ostatnia scena, z Coconato w żółtej koszulce Boba.

Po utracie codziennej pracy Coconato zarejestrował nazwę Bob’s Dance Shop, aw grudniu 2019 roku zaczął organizować pop-upowe zajęcia taneczne w wynajmowanych studiach, reklamować się na Instagramie i uczyć świątecznej choreografii każdego, kto się pojawił. Zajęcia utrzymały żartobliwy nastrój i trochę spontanicznego charakteru błyskotliwego Boba.

Kiedy wybuchła pandemia, Coconato i kilku przyjaciół skuliło się w domu w Los Angeles. W przypadku zajęć osobistych, nie mówiąc już o flash mobach, co było niemożliwe, Coconato zwerbował dwóch swoich współlokatorów o skłonnościach do tańca, Lito i Hive, aby pomogli mu przenieść Bob’s Dance Shop do świata wirtualnego.

Dołączyli do wielu twórców tańca, którzy oferowali wówczas bezpłatne zajęcia na Instagramie na żywo i zaczęli kręcić beztroskie filmy z choreografią, które miały „dużą energię Boba”, powiedział Lito, a także eleganckie wartości produkcyjne. Kilka miesięcy później, gdy ich internetowa publiczność rosła, zaprosili Kamerona, przyjaciela ze sceny muzycznej, aby stał się częścią ich rosnącej ekipy. (Baker, najnowszy członek, dołączył w tym roku, aby pomóc w choreografii, gdy skala projektów grupy wzrosła.)

W czerwcu 2021 r., po złagodzeniu ograniczeń Covid, Bobowie zaplanowali wielkie święto IRL. W Dzień Ojca zamontowali lampę błyskową Bob, która przypieczętowała ich los: 50 tancerzy wystąpiło w utworze „Around the World (La La La)” dla wiwatującego tłumu w Ocean View Park. Nagranie z wydarzenia, opublikowane wkrótce potem na Instagramie i TikToku, stało się bardzo wirusowe.

„Myślę, że wszyscy byli po prostu bardzo szczęśliwi – naprawdę zdesperowani – by być na zewnątrz i tańczyć razem, a nawet zobaczyć, że to znowu możliwe” – powiedział Coconato.

Od tego czasu Bobowie oblegali różne lokalizacje, od Grand Central Terminal w Nowym Jorku po Pałac Buckingham w Londynie. Byli zapraszani na czerwone dywany i pojawiali się na festiwalach muzycznych Lollapalooza i Austin City Limits. W zeszłym roku poproszono ich o „zasianie” Flash Bobsów dla duetu muzycznego Sofi Tukker, by zasadzić się na widowni przed zaproszeniem na scenę. Teraz koncertują z zespołem oraz z DJ-em i producentem Purple Disco Machine.

„Są światowej klasy kuratorami wibracji” – napisali w e-mailu Sophie Hawley-Weld i Tucker Halpern z Sofi Tukker.

Z biegiem czasu grupa udoskonaliła swoją formułę Flash Bob. Każde wydarzenie rozpoczyna się biletowanymi warsztatami, zasadniczo dwugodzinnymi lekcjami tańca, podczas których każdy z odpowiednim entuzjazmem może nauczyć się krótkiej choreografii – i kończy się występem w stylu mafii dla niczego niepodejrzewającego tłumu. Zazwyczaj Bobowie uczą kilku podstawowych kroków, które stały się charakterystycznymi „bobografiami”, takich jak „taniec ludowy” (dotknij najdalszego ramienia, dotknij bliższego ramienia, podnieś rękę nad głowę) i „flaming” (dotknij palca wskazującego i palce środkowe do kciuka, unieś rękę nad głowę).

Chociaż nie są to ruchy z tradycyjnego wyzwania tanecznego TikTok, filozofia jest podobna. „Chodzi o stworzenie języka tańca, którego można się nauczyć i powielić” — powiedział Coconato.

To także język ukształtowany przez kulturę LGBTQ. „Sposób, w jaki występujemy, jest w dużej mierze inspirowany społecznością queer i społecznością drag” – powiedział Lito. Wiele choreografii grupy zawiera elementy voguingu, stylu stworzonego przez queerowych czarnych i latynoskich tancerzy. Synchronizacja ruchu warg, podstawa pokazów drag, bierze udział w prawie każdym występie.

Ponieważ prawa LGBTQ są ​​atakowane, Bobs zaczęli wyraźnie określać swoje występy i filmy jako aktywizm. Powiedział, że Coconato chce strategicznie wybierać przyszłe lokalizacje Flash Boba. Planowane jest zorganizowanie jednego w Tennessee, które niedawno zakazało potwierdzania płci opieki nad młodzieżą transpłciową i ograniczyło występy dragów, w czerwcu tego roku. Ma również nadzieję, że uda mu się zaatakować ciemnoczerwoną wiejską Florydę, gdzie dorastał.

„Chcesz po prostu zalać te obszary jak największą radością” – powiedział.

Również w potrzebie więcej radości: bezlitosny przemysł tańca komercyjnego. Bob’s Dance Shop początkowo istniał głównie poza głównym nurtem profesjonalnego tańca, a większość jego członków, mobberów i fanów pochodziła ze środowisk niezwiązanych z tańcem. Teraz zyskuje zwolenników wśród profesjonalistów poszukujących bardziej zrelaksowanego, optymistycznego podejścia do wydajności.

Baker, której zasługi obejmują taniec w „The Marvelous Mrs. Maisel” i choreografię do „So You Think You Can Dance”, powiedziała, że ​​przed dołączeniem do Bobs czuła się „przygnębiona i sfrustrowana” konkurencyjnością profesjonalnego tańca. Smac, który startował zarówno w „So You Think”, jak i „Dancing With Myself”, opisał warsztaty Flash Bob jako „bezstresowe środowisko, które dla profesjonalnych tancerzy jest w zasadzie niespotykane”.

W przyszłym miesiącu czterech z pięciu Bobów przeprowadza się z Los Angeles do Nowego Jorku. Mają nadzieję, że przeniesienie bazy na wschodnie wybrzeże pomoże im nawiązać lepsze kontakty ze światem teatru, muzyki i mody, czyli obszarami, które chcieliby dalej eksplorować. Być może media społecznościowe były drogą grupy do sukcesu w epoce pandemii, ale teraz nacisk kładziony jest na dobre, osobiste wibracje.

„Najbardziej cieszymy się rozwojem” — powiedział Coconato — „to nie platforma społecznościowa, ale platforma fizyczna — scena, pas startowy, koncert”.

Niezależnie od innych projektów, które grupa może podjąć, jej błyskawiczne Boby nigdzie się nie wybierają w najbliższym czasie. A raczej udają się w wiele nieujawnionych miejsc w wielu nieujawnionych momentach.

„Ten element radosnej niespodzianki” — powiedział Coconato — „zawsze będzie sednem tego, co robimy”.